Σάββατο 29 Ιουνίου 2019
Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019
Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019
Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019
Τρίτη 25 Ιουνίου 2019
Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019
Αλήθειες
Καθώς ψάχνεις αλήθειες
σκέψου τα παρακάτω:
Μπορείς να δεις λιγότερο από το 1% από το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα
και μπορείς να ακούσεις λιγότερο από 1% από το ακουστικό φάσμα.
Καθώς διάβασες αυτό, μόλις ταξίδεψες 220 χιλιόμετρα το
δευτερόλεπτο μέσα στον γαλαξία.
90% από τα κύταρα του
σώματός σου κουβαλούν το δικό τους DNA και δεν είσαι εσύ!
Τα άτομα στο σώμα σου είναι 99, 9999999999999999% κενός χώρος
και ούτε ένα από αυτά δεν γεννήθηκε μαζί σου, αλλά όλα δημιουργήθηκαν στην
κοιλιά ενός άστρου.
Οι άνθρωποι έχουν 46
χρωμοσώματα, 2 λιγότερα από μια κοινή πατάτα.
Η ύπαρξη του ουράνιου τόξου εξαρτάται από
την κωνική φωτολήψη στα μάτια σου. Για τα ζώα που δεν διαθέτουν κώνους στα
μάτια τους, το ουράνιο τόξο δεν υπάρχει.
Οπότε δεν βλέπεις το ουράνιο τόξο, αλλά το δημιουργείς.
Αυτό είναι εντυπωσιακό, ειδικά εάν σκεφθείς ότι όλα τα ωραία
χρώματα που μπορείς να δεις, αντιπροσωπεύουν λιγότερο από 1% του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Σάββατο 22 Ιουνίου 2019
Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019
Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019
Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019
SNAKE EGG
Horrid element, blunt shudder sent
through Earth, egg in mid-air…
It’s hidden in caves, sub-human
nests, howling.
Shedding its rotting dark-colored skin each season.
The cries are scales, dictated by instinct, jungle remnants.
Corpses, mummies, bones, food for a winter’s hibernation.
Oblivious to crimes, boorishness and base, cowardly conspiracies.
It smashes the delicate shell, with its forked tongue smells
an open wound, blood-curdling, full of poison…
Its sharp golden fangs stick out, bite whatever they reach.
It carves out a trail on the sick mind of revenge and extreme hate.
In the dead of night it withdraws once more and lies in wait.
The warmth of the snake egg is enough for it to come back to life…
Shedding its rotting dark-colored skin each season.
The cries are scales, dictated by instinct, jungle remnants.
Corpses, mummies, bones, food for a winter’s hibernation.
Oblivious to crimes, boorishness and base, cowardly conspiracies.
It smashes the delicate shell, with its forked tongue smells
an open wound, blood-curdling, full of poison…
Its sharp golden fangs stick out, bite whatever they reach.
It carves out a trail on the sick mind of revenge and extreme hate.
In the dead of night it withdraws once more and lies in wait.
The warmth of the snake egg is enough for it to come back to life…
Dimitris Victor
Τtranslation
Philip Ramp
![]() |
#Victor_Poetry |
Σάββατο 8 Ιουνίου 2019
Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019
«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ» - ΡΟΥΚ & ΒΙΚΤΩΡ
![]() |
«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ» - ΡΟΥΚ & ΒΙΚΤΩΡ ***Στα βιβλιοπωλεία Public |
Ο Δημήτρης Νανόπουλος για το βιβλίο « ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ»
Η
έννοια του χρόνου απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που υπάρχει…
Οι πρώτοι άνθρωποι ένιωθαν τη μεταβολή μέσα τους και γύρω τους, μέρα-νύχτα, ας πούμε, και πρέπει να είχαν αντιληφθεί, έστω και πολύ απλοϊκά, ότι πέρα από τον χώρο που βρίσκονται και κινούνται, υπάρχει και μια άλλη διάσταση, ο χρόνος που χαρακτηρίζει τις μεταβολές.
Οι πρώτοι άνθρωποι ένιωθαν τη μεταβολή μέσα τους και γύρω τους, μέρα-νύχτα, ας πούμε, και πρέπει να είχαν αντιληφθεί, έστω και πολύ απλοϊκά, ότι πέρα από τον χώρο που βρίσκονται και κινούνται, υπάρχει και μια άλλη διάσταση, ο χρόνος που χαρακτηρίζει τις μεταβολές.
Από
τότε η έννοια του χρόνου ταλανίζει τον άνθρωπο. Η παρούσα μελέτη/
πραγματεία-ποίηση “Άνθρωπος και Χρόνος” από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και τον
Δημήτρη Βίκτωρ, είναι μια εξόχως ευρηματική προσπάθεια για την κατανόηση της
έννοιας του χρόνου στηριζόμενη όχι μόνο σε λογοτεχνικό-φιλοσοφική θεώρηση αλλά
και κοσμολογική! Οι συγγραφείς δεν αρκούνται σε απλή παράθεση των προσωπικών
τους αναζητήσεων και αγωνιών, αλλά χρησιμοποιούν και αστροφυσικό-κοσμολογικά
ευρήματα για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους. Λένε, πολύ σωστά κάπου (σελ.21):
“Ξέρεις
τί είναι ένα αστέρι, ξέρεις τη γέννησή του και το τέλος του. Κοίταξες μέσα σου
και είδες το Σύμπαν σου, το κενό σου. Η επιστήμη σου καλπάζει. Επισκίασε τη
φιλοσοφία σου, που ακολουθεί καταϊδρωμένη. Συνεχώς βρίσκεις και ανακαλύπτεις.
Ξέρεις πώς ο σίδηρος που υπάρχει στα ερυθρά σου αιμοσφαίρια προήλθε από μια
έκρηξη αστεριού. Είσαι σε συνεχή πορεία γνώσης.”
Χαίρομαι
πολύ που βλέπω ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και
εύχομαι να περάσει και στη φιλοσοφία. Τα πράγματα πια έχουν ξεκαθαρίσει, δεν
μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να
αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια. Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ
τολμούνε να σπάσουν τα “δεσμά” του καθωσπρεπισμού στην ποίηση, με την έννοια
ότι χρησιμοποιούν σωστά σύγχρονες επιστημονικές έννοιες, πράγμα ανήκουστο
παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη απόγνωση για τον θάνατο, το sine qua non της
λογοτεχνίας-ποίησης-τέχνης. Πιστεύω ότι οι θετικές επιστήμες μπορούν να απαντήσουν
τα θεμελιώδη και βασικά μας ερωτήματα, συμπεριλαμβανομένης και της έννοιας του
χρόνου, ξεκάθαρα και πειραματικά τεκμηριωμένα: είμαστε τυχαίες υπάρξεις πάνω σε
έναν τυχαίο πλανήτη ενός τυχαίου άστρου, δηλαδή ενός άστρου από τα 100
δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας, ενός γαλαξία από τους 100 δισεκατομμύρια
γαλαξίες και πολύ πιθανόν ενός τυχαίου Σύμπαντος από τα 10506 είδη
δυνητικά “υπαρχόντων” Συμπάντων. Τί να συζητάμε τώρα;
Βλέπει
κανείς σ ‘αυτό το βιβλίο τις κραυγές οδύνης για το τέλος μας, το πεπερασμένο
της ύπαρξης μας, αλλά επίσης ένα είδος κατανόησης του αναπόφευκτου, δηλαδή της
επιστροφής μας - αφού κάνουμε τον κύκλο της ζωής μας - στη λεγόμενη “βασική”
μας κατάσταση: την ανυπαρξία. Βέβαια, ανυπαρξία υλική, ανυπαρξία σε επίπεδο
συνεργαζόμενων περίπου 1030 πρωτονίων, νετρονίων, ηλεκτρονίων, από
τα οποία “κατασκευαζόμαστε”, όχι όμως ανυπαρξία πνευματική, αν έχουμε
κατορθώσει να αφήσουμε κάτι πίσω μας, να δημιουργήσουμε, και όχι απλά να
είμαστε άχθος αρούρης. Όπως έλεγε ο Albert Camus: “το να δημιουργείς
είναι σαν να ζεις δυο φορές”.
Αλλά
να μη σας ροκανίζω άλλο το χρόνο σας…Απολαύστε αυτό το απέριττο, μεστό,
πρωτότυπο βιβλίο, που όπως γράφουν οι εμπνευσμένοι συγγραφείς (σελ. 68-69):
“θα ταξιδεύεις ήσυχα
κοιτάζοντας πλανήτες
αστερισμοί θα σ’ οδηγούν
σε μέρη εξωτικά
όλες οι λύπες μακριά,
όλες οι αγωνίες
παρόντα μόνο τα όμορφα,
τα καταπληκτικά.”
Δημήτρης Νανόπουλος
Τακτικό Μέλος της
Ακαδημίας Αθηνών
Διακεκριμένος Καθηγητής
Φυσικής Υψηλών Ενεργειών, Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ
«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ» —- «Ρουκ & Βίκτωρ»
Τετάρτη 5 Ιουνίου 2019
Δευτέρα 3 Ιουνίου 2019
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)