Εξαρτάται...

Όταν το κράτος απουσιάζει, μοιραία μάλλον, θα αυτοδικήσεις.
Τώρα, το που θα σταματήσεις, εξαρτάται από την περίπτωση.
Εξαρτάται από τον πανικό σου και τον φόβο σου.
Εξαρτάται από το θυμικό σου και τον χαρακτήρα σου.
… Άντε, και από τον πολιτισμό σου!

Όπως και νάχει θα αλλάξεις, έστω λίγο:
Ίσως να γίνεις πιο σκληρός!
Ίσως να γίνεις πιο σοφός!
Ποιος ξέρει;
Εξαρτάται από όλα τα παραπάνω...

Δημήτρης Βίκτωρ

Βικτωρ Αφορισμοι 231 - 240

"ΕΓΚΑΙΡΩΣ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

"Εμείς οι Έλληνες!..."

Ας μιλήσουμε με πραγματικούς όρους:

Το Έλληνας είναι απόλυτη έννοια; Που βρέθηκε αυτό;

Έλληνες δεν είναι οι έχοντες την ελληνική αστυνομική ταυτότητα, αλλά εκείνοι που διακατέχονται από αξίες που διακρίνουν τον ελληνικό πολιτισμό και την συμπεριφορά μεταξύ Δικαίου, Ηθικής, Συνείδησης και πάνω από όλα Συμπόνιας…

Αυτό το ποσοστό δυστυχώς είναι το μικρότερο στη χώρα μας.

Ας περιοριστούμε επί του παρόντος στο θέμα της απασχόλησης και εργασίας που ήταν και η αφορμή για την γραφή:

Οι διάφοροι μετανάστες βρήκαν δουλειές, επειδή οι "εργασιομανείς" Ελληναράδες, βρήκαν την καλύτερη ευκαιρία για λούφα. Αν δεν δίνανε δουλειές στην αρχή του φαινομένου δεν θα φορτωνόμαστε τώρα όλους αυτούς τους μετανάστες.

Λύσε το άλυτο πρόβλημα!...

Τώρα που με ευθύνη των τεμπελαράδων, εκμεταλλευτών, άθλιων Ελληναράδων, επετράπη να ζουν και να εργάζονται εδώ, θα πρέπει σαν πολιτισμένοι να τους φερνόμαστε τουλάχιστον ευγενικά, σε όλα. Είμαστε υποχρεωμένοι.

Τι είμαστε; Ζώα να τους εξευτελίζουμε και να τους σφάζουμε; Έλληνες βολεύτηκαν από την παρουσία τους! Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αυτό το αληθέστατο κατανοητό;;

Οι "εργατικοί", τεμπέληδες άθλιοι Ελληναράδες είναι κυρίως αυτοί, που αφού τους βγάλανε τον αδόξαστο, τους καρφώνανε στη συνέχεια για να μην τους πληρώσουν...
Αυτή ήταν και είναι η κύρια τακτική.

Τώρα που οι τεμπέληδες Έλληνες ξεφραγκιάστηκαν με το ανελέητο αλληλοκλέψιμο, έγιναν όλοι φιλόσοφοι και πατριωτάρες! 

Οι μετανάστες κυριαρχούν και οι περισσότεροι "πατριώτες" ... Ναι! ανακατεύουν ακόμη έκπληκτοι τον Ιερό Ελληνικό Φραπέ με το καλαμάκι, παρακολουθώντας Τουρκάλικα σήριαλ!

Άκου, εμείς οι Έλληνες!...

Άνθρωπος & Ληστής --- (Εικοστός Πρώτος Αιών)

Ξαφνικά βλέπεις τον κλέφτη να είναι στο περβάζι έξω από το παράθυρό σου. Περπατάει προσεχτικά, κυριευμένος από αγωνία, για να μην πέσει. 

Είναι φανερό πως παγιδεύτηκε.

Εσύ είσαι ασφαλής μεν, αλλά σου καταπατείται η περιουσία σου και μέσα στην οργή σου, σκέφτεσαι να βάλεις τις φωνές.
Ή μήπως καλύτερα να καλέσεις την αστυνομία; Μα θα αργήσει.

Ή μήπως να κτυπήσεις το παράθυρο ξαφνικά, ώστε από τον τρόμο του να πέσει;

Ή μήπως ανοίγοντας το παράθυρο να τον σπρώξεις κι όλας, ώστε να σκοτωθεί πέφτοντας;

Ή μήπως να κρυφτείς ήσυχα ελπίζοντας πως δεν θα πέσει;

Πρέπει να επιλέξεις.

Μην ξεχνάς, πως με την απόφασή σου σφραγίζεις την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Είναι η στιγμή που αντιπροσωπεύεις τους ανθρώπους, στην προσπάθειά τους να εξανθρωπιστούν...

Δημήτρης Βίκτωρ

Κάτι για τον Ποιητή και την Ποίηση...

#Ποιηση-Βικτωρ

" ΦΙΛΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

Φιλί ! Το φιλί του ανθρώπου. Το φιλί του έρωτα, της αγάπης, του αποχωρισμού, της συνάντησης, της απώλειας, της ικεσίας, του μίσους, της προδοσίας. Το πρώτο φιλί της μάνας και το τελευταίο δικό σου φιλί στην τελευταία παράσταση της μητέρας.

Βικτωρ Αφορισμοι 221 - 230

Έλλην Πατριώτης

Σκέφτομαι με τη γλώσσα που μου χάρισε η πατρίδα μου.

Με αυτή συλλογίζομαι, με αυτή δημιουργώ…

Πατάω πάνω στην Ιστορία, που μου δίδαξε αξίες  με καθαρή συνείδηση…

Και αυτά η πατρίδα μου τα έδωσε.

Έτσι και γι’ αυτό, είμαι υπερήφανος που είμαι πατριώτης...

 Κατά τα άλλα, πατρίδα είμαι εγώ, ο ίδιος μου ο εαυτός...

 

Δημήτρης Βίκτωρ

Οι κακοί δεν τραγουδούν

Ποιηση Βικτωρ

" Διπλωμένα όνειρα " - Ποίημα και απαγγελία - Δ. Βίκτωρ

Ελλάδα και κώνειο

Τώρα η Ελλάδα θα πίνει το φαρμάκι, διαπιστώνοντας πως ελάχιστα θα αλλάξουν, μόνο κάτι θεσμικούλικα και αυτά με συμβιβασμούς.

Το φαρμάκι δεν θα είναι κώνειο όμως!

Και ο θάνατος δεν θα επέλθει αλλά θα είναι πάντα παρών!...

… Οι Έλληνες όμως, αθάνατοι, όπως πάντα!...

Δημήτρης Βίκτωρ

Περί Ομορφιάς και Ποιήσεως...

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Αγάπης...

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί αυτοκτονίας και πρωινού καφέ

#Ποιηση_Βικτωρ

Σινέ Απόλλων

Είναι ζεστό βραδάκι στο καλοκαιράκι

και η λεμονάδα θα παρηγορήσει την αναμονή

όπου να ’ναι θα ακουστεί ο θόρυβος από τη μηχανή

της δέσμης η μαγεία θα κινήσει

και το ταξίδι στην οθόνη θ’ αρχινήσει.

Κάπου πηγάζει ένα φώς που σκίζει το σκοτάδι

με παιχνιδίσματα η δέσμη του κυριαρχεί

όλοι εκστατικοί γι’ αυτό που θα συμβεί

για ότι λέει παρακάτω η ιστορία.

Έχει αγωνία αυτό το έργο, δύσκολο να μαντέψεις

ποιος είν’ αυτός που θα προδώσει, ποιος θ’ αγαπηθεί

ποιός είναι ο καλός και ποιός ο δίκαιος

αυτός ο ήρωας που θα φανεί εκεί στο τέλος.

Περνούν σκηνές γυρίζει η ταινία

είναι παλιά ιστορία που έρχεται από το παρελθόν

σκούρες εναλλαγές με φώτα η αγωνία σε σιγή

στην κορυφαία τη στιγμή η μουσική ηχεί

σε λίγο ησυχία απόλυτη, φριχτή αναμονή

μόνο το γρύλισμα της μηχανής ακούγεται

δηλώνοντας πως το μαρτύριο ποτέ δεν τελειώνει.

Ηθοποιοί μου πεθαμένοι ήρωες αγαπημένοι

στα γκρίζα χρώματα όλη σας η πλοκή

οι ιστορίες ζωντανές και φωτεινές

δράματα μ’ αγωνίες, γέλια με κωμωδίες

μονομαχίες, περιπέτειες γιγάντων, τραγωδίες.

Έρχεται διακοπή στην πιο καλή στιγμή

διάλειμμα για λίγο, ώρα για λεμονάδα πάλι

συζήτηση αν έγινε ως τώρα κατανοητό

το θέμα της υπόθεσης, το ψυχολογικό…

Τελειώνει το διάλειμμα, το αυτί προσηλωμένο εκεί

που θ’ ακουστεί ξανά της μηχανής το γρύλισμα

καθώς το φιλμ το δρόμο του ξανά θ’ αρχίσει

κομμάτι από ευτυχία στα σκοτάδια να χαρίσει!...

Δημήτρης Βίκτωρ

Αύγουστος- 2013

#Ποιηση-Βικτωρ

Βικτωρ Αφορισμοι 211 - 220

"ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" -

Στα βιβλιοπωλεία Public