Περί κενών σκέψεων

Ποιηση Βικτωρ

"ΔΕΝ ΤΟ 'ΠΑ" - Ποίημα και απαγγελία - Δ. Βίκτωρ

"ΔΕΝ ΤΟ 'ΠΑ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία Σπύρος Βλασσόπουλος

Αγάπη και γήρας

#Ποιηση Βικτωρ

Έρωτας-Μυστικό-Κεράτωμα-Μεγαλείο

Κυκλοφορεί ξανά

" ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ "

Μην γράψεις

Η Φιλοσοφία και η δύναμή της - (Από Δ. Βίκτωρ)

Ας είμαστε πεπεισμένοι για το εξής:

Μόνο όταν η ψυχή θεραπευτεί θα τελειώσουν τα βάσανά μας.

Ας αφεθούμε στα χέρια της φιλοσοφίας για τη θεραπεία.

 Θα θεραπευτούμε αν το θελήσουμε.

Η μέθοδος που χρησιμοποιεί η φιλοσοφία για τη θλίψη και τις άλλες ασθένειες της ψυχής είναι το λογικό και η συγκατάθεση της βούλησης.

Η ευτυχισμένη ζωή εξαρτάται από τη λογικότητα με την οποία

είμαστε σε θέση να βλέπουμε τα πράγματα.

Όταν η σκέψη αφήνεται ελεύθερη να κινηθεί στους δρόμους της γνώσης, δυναμώνει από την ίδια τη κίνησή της και γίνεται ολοένα  πιο  απαιτητική.

Για το κριτικό φιλόσοφο τα πάντα πρέπει και μπορούν να γίνουν

 θέματα για εξονυχιστική έρευνα.

Ο φυσικός κόσμος, κοινωνικός βίος, η ψυχή του ανθρώπου, η ομορφιά.

Μερικοί χρησιμοποιούν το χρόνο τους με φειδώ, άλλοι σπάταλα. 

Κάποιοι τον μεταχειρίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να λογοδοτήσουν γι’ αυτόν, κάποιοι άλλοι όμως – πράγμα που αποτελεί και τη μεγαλύτερη ντροπή - σαν να μην έχει μείνει κανένα υπόλοιπο απ’ αυτόν !

Πολύ συχνά άνθρωποι που βρίσκονται σε βαθιά γεράματα δεν έχουν

κανένα άλλο τρόπο να αποδείξουν ότι έζησαν πολύ

εκτός από τα ίδια τα χρόνια τους !

Καμιά κατάσταση δεν είναι τόσο πικρή ώστε να μη μπορεί ένα ήρεμο μυαλό να βρει κάποια  παρηγοριά σ’ αυτήν.

Kάθε άνθρωπος, σε τρικυμιώδεις φάσεις στη διάρκεια του αγώνα της ζωής, όταν φθάνει στην απελπισία, βιώνει σε όλες τις διαστάσεις της ύπαρξης του την απελπισία των “οριακών καταστάσεων” και αναζητά

τη Φιλοσοφία ως παρηγοριά και λύτρωση!

Γι’ αυτό η Φιλοσοφία δεν είναι η κατασκευή ενός φανταστικού κόσμου, αλλά η ανάγκη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και ο προβληματισμός από τις διάφορες μορφές σχέσεων που δημιουργούνται με αυτή την επικοινωνία.

Γιατί η επικοινωνία είναι ζωή και ο διάλογος η συνειδητοποίησή της.

Ποιηση Βικτωρ

Για τη Φιλοσοφία - Από Δ. Βίκτωρ

Ας είμαστε πεπεισμένοι για το εξής:

Μόνο όταν η ψυχή θεραπευτεί θα τελειώσουν τα βάσανα μας.

Ας αφεθούμε στα χέρια της φιλοσοφίας για τη θεραπεία.

 Θα θεραπευτούμε αν το θελήσουμε.

Η μέθοδος που χρησιμοποιεί η φιλοσοφία για τη θλίψη και τις άλλες ασθένειες της ψυχής είναι το λογικό και η συγκατάθεση της βούλησης.

Η ευτυχισμένη ζωή εξαρτάται από τη λογικότητα με την οποία

είμαστε σε θέση να βλέπουμε τα πράγματα.

Όταν η σκέψη αφήνεται ελεύθερη να κινηθεί στους δρόμους της γνώσης, δυναμώνει από την ίδια τη κίνησή της και γίνεται ολοένα  πιο  απαιτητική.

Για το κριτικό φιλόσοφο τα πάντα πρέπει και μπορούν να γίνουν

 θέματα για εξονυχιστική έρευνα.

Ο φυσικός κόσμος, ο βίος ο κοινωνικός, η ψυχή του ανθρώπου , η ομορφιά…

Μερικοί χρησιμοποιούν το χρόνο τους με φειδώ, άλλοι σπάταλα ….

Κάποιοι τον μεταχειρίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να λογοδοτήσουν γι’ αυτόν, κάποιοι άλλοι όμως – πράγμα που αποτελεί και τη μεγαλύτερη ντροπή - σαν να μην έχει μείνει κανένα υπόλοιπο απ’ αυτόν !

Πολύ συχνά άνθρωποι που βρίσκονται σε βαθιά γεράματα δεν έχουν

κανένα άλλο τρόπο να αποδείξουν ότι έζησαν πολύ

εκτός από τα ίδια τα χρόνια τους !...

Καμιά κατάσταση δεν είναι τόσο πικρή ώστε να μη μπορεί ένα ήρεμο μυαλό να βρει κάποια  παρηγοριά σ’ αυτήν.

... Kάθε άνθρωπος, σε τρικυμιώδεις φάσεις στη διάρκεια του αγώνα της ζωής, όταν φθάνει στην απελπισία, βιώνει σε όλες τις διαστάσεις της ύπαρξης του την απελπισία των “οριακών καταστάσεων” και αναζητά

τη Φιλοσοφία ως παρηγοριά και λύτρωση!

Γι’ αυτό η Φιλοσοφία δεν είναι η κατασκευή ενός φανταστικού κόσμου, αλλά η ανάγκη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και ο προβληματισμός από τις διάφορες μορφές σχέσεων που δημιουργούνται με αυτή την επικοινωνία.

…Γιατί η επικοινωνία είναι ζωή και ο διάλογος η συνειδητοποίησή της.

Δημήτρης Βίκτωρ

Ποιηση Βικτωρ

Περί αντοχής...

                                                                  Ποιηση Βικτωρ

Σπύρος Βλασσόπουλος για Δ. Βίκτωρ

" ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ " - Ποίημα και απαγγελία Δ. Βίκτωρ

Τα αντίθετα του Έρωτα

" ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ" Ποίημα του Δ. Βίκτωρ

'Εχουμε δική μας Πατρίδα να θρηνήσουμε!

'Εχουμε δική μας Πατρίδα να θρηνήσουμε!

Η Ελλάδα πάντα ήταν μια Κλαίουσα Ιτιά!...

Έχουμε Πατρίδα

Περί Ευτυχίας...

" ΑΔΡΑΞΕ " - Ποίημα και απαγγελία - Δ. Βίκτωρ

Αναβολές

" Άδραξε " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία - Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

" ΑΔΡΑΞΕ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο Κωνσταντίνος Τζούμας

Κωνσταντίνος Καβάφης – Philip Ramp – Δημήτρης Βίκτωρ

Το 1995 έγραψα ένα βιβλίο. 

Γράφτηκε μέσα σε έντεκα μόλις μέρες. Έξι ώρες την ημέρα, δηλαδή σύνολο εξήντα έξι ώρες πάνω-κάτω. Η συγγραφή του ήταν αποτέλεσμα πυρακτωμένης έμπνευσης. Σκεφτόμουν ακραία, έντονα και συγχρόνως έγραφα με δύναμη χωρίς σταματημό. Ήταν χειρόγραφο και η κάθε σελίδα του τετραδίου, από την πίεση του στυλό, λύγιζε στην δεξιά άκρη σε καμπύλη. Ότι γράφτηκε δεν διορθώθηκε στη συνέχεια. Γράφτηκε σαν τελειωμένο! Ακόμα και όπου υπήρξε κάποια αμφιβολία δεν αλλάχτηκε κάτι εκ των υστέρων.

Κατά την διάρκεια της όλης συγγραφής πονούσαν οι κλειδώσεις των ώμων μου και στέγνωναν τα χείλη μου. Επίσης είχα έντονη και βασανιστική επιθυμία συνεχώς για κάτι γλυκό. Συγχρόνως όμως, ένοιωθα απαλλαγμένος από τα όριά μου και από τις ανθρώπινες ατέλειες. Τώρα γνωρίζω ότι, όταν συμβαίνει αυτό, στον οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, όλα συγχωνεύονται, ζωή, προορισμός, θάνατος και δεν υπάρχει τίποτε παρά μόνον το "Είναι".

Σκεφτόμουν ότι αυτό το σπουδαίο δεν συνέβη μόνον σε μένα. Τι να συνέβαινε άραγε με τους μεγάλους δημιουργούς στις κορυφαίες τους στιγμές; Κάτι παρόμοιο, ίσως; Τι να συνέβαινε την στιγμή που ο ζωγράφος έβαζε για παράδειγμα την τελευταία του πινελιά, ο συνθέτης την τελευταία του νότα και ο ποιητής την μικρή λέξη που σφράγιζε το ποίημα; Είπα ποίημα! Ο Καβάφης! Πως να αισθάνονταν αλήθεια ο Κωνσταντίνος Καβάφης;

Και πότε αποφάσιζε να κάνει το ποίημα φανερό; Πότε έπαιρναν τέλος τα διλήματα του;

Το βιβλίο απέκτησε τον τίτλο: "Η όπερα των Φαντασμάτων" και δεν εκδόθηκε μέχρι τώρα. Υπεύθυνος γι' αυτό είμαι βέβαια εγώ. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να εξηγήσω τον λόγο, αλλά μάταια. Αισθάνομαι ότι έχω τον απόλυτο θησαυρό κρυμμένο μόνο για μένα. Δεν θέλω να το μοιραστώ με κάποιον άλλον για να μην χάσει την γοητεία του; Νοιώθω σαν τον Σαμψών που θα του κόψουν τα μαλλιά και θα χάσει την δύναμή του; Δεν θεωρώ κανέναν άξιο να το διαβάσει; 
Τι εγωισμός!

Περνούσαν τα χρόνια και κάθε φορά που αποφάσιζα ότι επιτέλους θα έπρεπε να εκδοθεί μετάνιωνα την τελευταία στιγμή. Στο μεταξύ έχασα από θανατικά και αρκετούς φίλους και συμμαθητές.
 Ήταν και αυτός ένας λόγος να μην παραμένει πλέον κρυμμένο σε κάποιο σκοτεινό συρτάρι...
Γιατί ως πότε; Πεθαίνουμε όλοι μας...

Τίποτε όμως δεν με έκανε να αλλάξω γνώμη μέχρι τώρα. Ότι άλλο θα γραφτεί από εμένα θα εκδοθεί, αλλά αυτό, μάλλον όχι!

Όταν τέλειωσα την συγγραφή του, μου μπήκε η ιδέα να μεταφραστεί. Διδασκόμουν αγγλικά τότε και η δασκάλα μου, ενθουσιασμένη που ο μαθητής της συνέγραψε βιβλίο, επέμεινε να το μεταφράσει η ίδια, κάτι που δέχτηκα με χαρά. 

Όμως ύστερα από την μετάφραση της πρώτης σελίδας, η δασκάλα φοβισμένη αρνήθηκε να το συνεχίσει. Στη θέση της θα μου σύστηνε κάποια άλλη δασκάλα, που θεωρούσε ότι ήταν πλέον ικανή για το εγχείρημα.

Έτσι και έγινε. Η νέα όμως προσπάθεια είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Οι δύο δασκάλες μου εξήγησαν, ότι αυτό είναι κάτι το ιδιαίτερο και ως τέτοιο θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Με βοήθησαν όμως και μου βρήκαν ύστερα από ψάξιμο κάποιον που είχε εμπειρία από μεταφράσεις σε ιδιαίτερα ή δύσκολα κείμενα. Εκείνος δέχτηκε με αυτοπεποίθηση και όλα άρχισαν πολύ καλά, αλλά στην όγδοη σελίδα αρνήθηκε και εκείνος να συνεχίσει. Στη συνέχεια με έφεραν σε επαφή με τον μεγάλο τους δάσκαλο που έκανε επιλεκτικές μεταφράσεις, πολύ επιτυχημένες στο παρελθόν και που ίσως να δεχόταν. Πράγματι εκείνος αφού άκουσε για τις προηγούμενες προσπάθειες, δέχτηκε. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι την εικοστή πρώτη σελίδα, όπου απογοητευμένος τηλεφώνησε ότι μέχρις εδώ ήταν!

Ύστερα από όλες αυτές τις προσπάθειες, η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη και σκεφτόμουν να εγκαταλείψω κάθε περαιτέρω προσπάθεια. Συγχρόνως όμως σκεφτόμουν το πόσο σπουδαία και σοβαρή υπόθεση είναι η μετάφραση ενός κειμένου! Ήταν μία νέα εμπειρία αυτή για μένα. Μιλάμε για μετάφραση επιπέδου καλλιτέχνη βέβαια και όχι για κάτι που απλώς θα είναι μια μετάφραση.

Και τότε συνέβη το εξής: Η δεύτερη δασκάλα, μου ανέφερε για κάποιον αμερικάνο που ζει είκοσι και πλέον χρόνια στην Ελλάδα, που είναι παντρεμένος με ελληνίδα και που οι δύο τους έχουν κάνει ένα ελληνοαγγλικό λεξικό και ένα αγγλοελληνικό λεξικό. Ο ίδιος έχει κάνει σπουδαίες μεταφράσεις κειμένων και ποίησης, πάντα επιλεκτικές, στο παρελθόν και ότι είναι πιθανόν να δεχθεί γιατί αυτή την περίοδο έχει ανάγκη. Η γυναίκα του έχει καρκίνο. Του τηλεφώνησα, στην Αίγινα όπου έμενε, και του εξήγησα το θέμα. Το επόμενο πρωί ήρθε στο γραφείο μου.

Ο Philip Ramp μπήκε μέσα φορώντας τραγιάσκα και είχε μουστάκι σηκωμένο σαν του Σαλβατόρ Νταλί. Μόλις τον αντίκρισα, ένιωσα με σιγουριά, ό,τι αυτός είναι ο κατάλληλος για την μετάφραση του βιβλίου. Τον έβαλα μέσα στο σκοτεινό μου γραφείο και για τέσσερις ώρες του εξηγούσα. Εκείνος, προσεκτικός, σιωπηλός, άκουγε. Του έδειξα τις μέχρι τώρα λίγες σελίδες που είχαν μεταφραστεί από τους άλλους. Μου εξήγησε ότι παρ' όλο που έχει ανάγκη τα χρήματα θα πρέπει να το σκεφτεί και να δοκιμάσει με τρεις τυχαίες σελίδες. Μόνον όταν θα κρίνει ότι του "βγαίνει", τότε και θα δέχονταν να το κάνει όλο. Ύστερα από τέσσερις ημέρες μου απάντησε ότι, "θεωρεί τον εαυτό του ικανό να το κάνει". Μου είπε επίσης πως θα χρειάζονταν έξι μήνες. 

Ο Philip άρχισε με βοηθό την άρρωστη σύζυγό του την μετάφραση. Ξυπνούσαν πολύ πρωί και εργάζονταν για πέντε ώρες περίπου. Πήγαιναν όλα πολύ καλά, και το θαυμάσιο ήταν, ότι αυτό ήταν πολύ καλό και για την ασθένεια της συζύγου γιατί τους ενθουσίασε η υπόθεση και το ζούσαν. 
Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο να μου παραδοθεί μεταφρασμένο στον μισό χρόνο. Δηλαδή μέσα σε τρεις μήνες!. Έγινε μια καταπληκτική μετάφραση!

Με τον Philip χαιρετηθήκαμε μέσα σε συγκίνηση και ευχηθήκαμε μεταξύ μας τα καλύτερα.

Ύστερα από ένα χρόνο έλαβα μία πρόσκληση που έγραφε ότι ο ποιητής Philip Ramp  θα παρουσίαζε τα νέα του ποιήματα. Ποιητής ο Philip; Πως και δεν μου το είπε; Σκέφτηκα. Και συγχρόνως καμάρωσα που ένας ποιητής μου μετέφρασε το βιβλίο!

Φυσικά και πήγα. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη. Ανέβηκε στο βήμα κάποια κυρία με σπασμένα ελληνικά για να προλογίσει τον Philip. Εκεί, αφού είπε τα καλά της λόγια για τον ποιητή, κατέληξε λέγοντας:
"Και τώρα σας παρουσιάζω έναν από τους  καλύτερους ζώντες  ποιητές της Αμερικής!...".

Όσο υπερβολή να είχε αυτό λόγω ευγένειας, σίγουρα είχε και την αλήθεια του.

Έτσι συναντήθηκα ξανά με τον Philip.

Με ρώτησε για το βιβλίο που μετέφρασε και του είπα ότι δεν έχω σκοπό να το εκδώσω, τουλάχιστον σύντομα. Περιέργως, δεν του έκανε εντύπωση και μου είπε ότι με καταλαβαίνει, γιατί σίγουρα γνώριζε πως το σημαντικό ήταν ότι το έγραψα. Μου είπε μάλιστα ότι θεωρεί πως τα δικά του καλύτερα ποιήματα τα έριξε στο τζάκι, όπως έχουν κάνει το ίδιο πάρα πολλοί στην ιστορία των ανθρώπων...

Ξαφνιάστηκε όταν του εξήγησα  το λόγο της συνάντησής μας, που ήταν να μου μεταφράσει Καβάφη. " Όχι Καβάφη! Έχω μεταφράσει πολλούς ποιητές και έλληνες, όπως Ελύτη και Σεφέρη, αλλά Καβάφη δεν μεταφράζω".

Εγώ επέμεινα. Εκείνος συνέχισε να αρνείται. " Ο Καβάφης δείχνει να μεταφράζεται εύκολα και έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες. Αλλά εγώ δεν θα το κάνω. Ο Καβάφης  έχει επίπεδα κρυμμένα, έννοιες κρυμμένες και ξανά κρυμμένες... Όχι δεν μπορώ... Είναι  σπουδαίος ποιητής για μένα αλλά δεν θα το επιχειρήσω... Δεν είναι σωστό...

Στην προσπάθειά μου να τον πείσω, του είπα και για την δική μου εκτίμηση αναφέροντας πως επισκέφτηκα το σπίτι του, που είναι τώρα μουσείο στην Αλεξάνδρεια. Εκεί πήρα και κασέτες μαζί μου με διάφορες απαγγελίες  ποιημάτων του, από διάφορους διάσημους ηθοποιούς. Τις άκουσα και δεν μου άρεσε καμία εκτέλεση. Κάποια στιγμή άκουσα τυχαία την απαγγελία του ποιήματος "Ιθάκη" από τον Σων Κόνερυ, στα αγγλικά βέβαια και ζήλεψα και θαύμασα. Άρχισα να σκέφτομαι ποιόν ηθοποιό ή κάποιον άλλον να έβρισκα, ώστε να τον πληρώσω να μου απαγγείλει ειδικά για μένα Καβάφη και να τον ηχογραφήσω. Ενώ έψαχνα μου μπήκε η σκέψη:
 "Και δεν το κάνω μόνος μου; Ας μην έχω σχέση με ορθοφωνίες κλπ."  
Τι ήταν να μου μπει η ιδέα; Το έκανα. Μου μπήκε όμως και μία άλλη ιδέα. Να αλλοιώσω την φωνή μου ώστε ακόμα και οι γνωστοί και οι φίλοι μου, εάν θα με ακούσουν, να μην με αναγνωρίσουν. Αυτή η αλλοίωση της χροιάς, θα έδινε και μία άλλη διάσταση στην απαγγελία. Θυμήθηκα πως, όταν ο Κόπολα ζήτησε από τον Μάρλον Μπράντο να του μιλήσει σαν τον Δον Κορλεόνε, εκείνος προκειμένου να διαφοροποιήσει την γνωστή φωνή του, έβαλε μέσα στα μαγουλά του κάτω από την γλώσσα κάτι μπαμπάκια και έτσι κατάφερε αυτό που ήθελε. Το ίδιο έκανα κι εγώ. Διάλεξα τα δεκατρία ποιήματα του Καβάφη που μου άρεσαν περισσότερο και τα ηχογράφησα μόνος μου. Την Ιθάκη χρειάστηκε να την απαγγείλω πενήντα δύο φορές. Αυτή την τελευταία κράτησα σαν σωστή.

Τα είπα όλα αυτά στον  Philip καθώς και αρκετά άλλα, με την ελπίδα να τον καταφέρω, αλλά εκείνος με λύπη του μου αρνήθηκε οριστικά.

Δεν μου έμεινε παρά να θαυμάσω το μεγαλείο του  γι' αυτή του την απόφαση!
 Ήταν κάτι ακόμη στα όσα πολλά και πάρα πολλά για την αξία του Καβάφη. 
Ένας ποιητής, να μην τον μεταφράζει από εκτίμηση και θαυμασμό!

Όμως συνέβη αυτό που δεν περίμενα. Ύστερα από μία εβδομάδα μου τηλεφώνησε ο Philip και μου είπε ότι επειδή με είδε πολύ στενοχωρημένο, αποφάσισε να ενδώσει και να μεταφράσει ένα ποίημα του Καβάφη. Μόνον ένα. Έπρεπε να επιλέξω.

Εκείνη την περίοδο είχα τελειώσει τον ζωγραφικό πίνακα-εικονογράφηση των κεριών του Καβάφη. Ήταν η αφορμή για να του ζητήσω χωρίς  δισταγμό:

"Τα κεριά".

Ο Philip ήρθε στην Αθήνα ύστερα από δέκα ημέρες, με την μετάφραση των "Κεριών" στα αγγλικά. Μου είπε ότι του 'βγήκε' πολύ καλά και με ευχαρίστησε που επέμεινα να το κάνει.
Μου ζήτησε μάλιστα την άδεια να κρατήσει και αυτός το αρχείο της μετάφρασης!

Και εγώ του απάντησα ότι ο Καβάφης ανήκει σε όλους... 

Δημήτρης Βίκτωρ / Μάιος -  2013

O ζωγραφικός μου πίνακας με τίτλο... " Τα κεριά του Καβάφη ",  (Λάδια σε καμβά-100 Χ 140 εκ.)

Εδώ με τον Philip

ΚΑΒΑΦΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ - Αφήγηση - Δ. Βίκτωρ

" ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο Κωνσταντίνος Τζούμας

"ΕΓΚΑΙΡΩΣ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

"ΕΓΚΑΙΡΩΣ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

" ΕΓΚΑΙΡΩΣ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ

" ΕΓΚΑΙΡΩΣ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ

"ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

" ΠΕΤΡΑ ΠΟΥ ΚΥΛΑΕΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία - Σπύρος Βλ...

ΕΑΛΩ Η ΠΑΤΡΙΣ - (Ποίημα του Δ. Βίκτωρ)

" ΕΑΛΩ Η ΠΑΤΡΙΣ " - Ποίημα του Δημήτρη Βίκτωρ

" ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει η Κατερίνα...

" ΕΑΛΩ Η ΠΑΤΡΙΣ (2015 μ. Χ.)" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει η Κατ...

" ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ " Ποίημα και απαγγελία Δ. ΒΙΚΤΩΡ

" ΕΑΛΩ Η ΠΑΤΡΙΣ " - Ποίημα του Δημήτρη Βίκτωρ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του Δημήτρη Βίκτωρ στο "Λογοτεχνικό Συμπόσιο"

Κατ΄ αρχήν συγχαρητήρια για το βιβλίο σας "Εξουσία Βλαχάρα", μαθαίνουμε ότι έγινε best seller...

Είναι ένα βιβλίο χρήσιμο για το κάθε αναγνώστη, με αποτέλεσμα να ενημερωθεί με έναν διαφορετικό τρόπο, για το τι συμβαίνει στην πατρίδα του. Αυτές οι πληροφορίες δεν έφτασαν στους πολίτες μέχρι τώρα. Βγαίνουν στην επιφάνεια απίστευτες αλήθειες…

 Ερώτηση: Είναι γνωστό και προξενεί καθολική αγανάκτηση, ότι οι εκπρόσωποι εκμεταλλευόμενοι την επιλογή μας έγιναν εξουσιαστές. Το «εκπροσωπώ» με το «ξουσιάζω» δεν είναι δυο έννοιες που συγκρούονται ;

 Δημήτρης Βίκτωρ: Αυτές οι δύο έννοιες πάντα συγκρούονται αλλά συγχρόνως συνυπάρχουν. Δεν γίνεται αλλιώς. Αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων. Πρέπει να εκπροσωπηθούν ώστε να λειτουργήσει η κοινωνία. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρχουν νόμοι και να λειτουργούν. Και αυτό συμβαίνει. Συνήθως οι νόμοι φαντάζουν δίκαιοι, αλλά καλούνται οι άνθρωποι να τους εφαρμόσουν και εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Ο ανθρώπινος παράγων είναι καταλυτικός. Ο εκπρόσωπος πρέπει αναγκαστικά να έχει την εξουσία ώστε να είναι σε θέση να εφαρμόσει τους νόμους. Μπορεί να τους εφαρμόσει νομότυπα μεν, αλλά με ανήθικες τακτικές και να μην κινδυνεύει από αποκάλυψη και τιμωρία, αλλά αντίθετα να γίνεται πιο ισχυρός. Από την άλλη, κάτι σπάνιο, ίσως ο εκπρόσωπος να εφαρμόσει τους ίδιους νόμους με ηθική και ανιδιοτέλεια και τότε το αποτέλεσμα θα είναι εντελώς διαφορετικό. Αυτό όμως ακόμα και αν θα συμβεί, θα συμβεί για λίγο και ο τίμιος εκπρόσωπος θα εξοστρακιστεί. Η εξουσία διαφθείρει και ο εκπρόσωπος τυλίγεται στους κόλπους της.

 Ερώτηση: Ο κατάλογος των δυστυχισμένων πολιτών αυξάνεται δραματικά, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και το βιβλίο σας δίνει την δύναμη και τη γνώση στον κάθε πολίτη να βρει κουράγιο μέσα από τον τρόπο που το έχετε γράψει, ώστε να αντιμετωπίσει την κατάσταση όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Μιλήστε μας γι΄ αυτούς τους παράγοντες .

 Δημήτρης Βίκτωρ: Δεν νομίζω ότι το βιβλίο μου δίνει κουράγιο σε όποιον θα το διαβάσει. Θα τον διασκεδάσει μεν, και πιστεύω ότι θα τον ψυχαγωγήσει επίσης, και αυτό είναι μία μικρή παρηγοριά, αλλά σίγουρα θα τον εξοργίσει. Εκείνο που πιστεύω ότι θα συμβεί, είναι ότι θα τον κάνει να σκεφτεί. Οι τέχνες γενικά, δεν έχουν την δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο και μάλιστα άμεσα. Αυτό που επιτυγχάνουν είναι σε βάθος χρόνου να αλλάζουν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων προς το καλύτερο, από γενιά σε γενιά. Ότι κάνουμε και δημιουργούμε αντηχεί στο μέλλον. Αυτό είναι και ένα από τα μηνύματα του βιβλίου. Βέβαια από την ενασχόληση με τις τέχνες, και στην προκείμενη από το διάβασμα του βιβλίου, πάλι παίζει ρόλο ο ανθρώπινος παράγων. Άλλος θα το διαβάσει απλά. Άλλος θα το μελετήσει βαθύτερα και άλλος θα το νοιώσει. Άλλος πάλι θα συγκινηθεί τόσο από τις αξίες που περιγράφει, ώστε θα αισθανθεί την ανάγκη να τις αφηγηθεί σε άλλους ή να αφυπνιστεί ώστε να τις εφαρμόσει…

Ερώτηση: Το πολιτικό καθεστώς με τις συνεχής καταργήσεις των δικαιωμάτων των πολιτών αποθαρρύνει τους πολίτες και ζουν στην απόγνωση, δημιουργεί εκτός από την οικονομική καταστροφή που πλήττει τη χώρα και μια κατάσταση πανικού, ώστε αυξάνεται ραγδαία η εξάλειψη από το σθένος των πολιτών. Έχουν αναλάβει δράση τα κοινωνικά κινήματα αλληλεγγύης και οι φιλανθρωπικές ομάδες που το έργο τους είναι σε συνεχή δράση κι έτσι έχουμε αποφύγει πολλά δεινά. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της «Εξουσίας Βλαχάρας»;

 Δημήτρης Βίκτωρ: Κοιτάξτε, σίγουρα η «Εξουσία Βλαχάρα» μας έφτασε εδώ.

Η διαχρονική , βέβαια, που σε όλο το παρελθόν κυριαρχούσε στη ζωή μας. Και δεν εννοώ βέβαια τους εκπροσώπους και τους πολιτικούς, αλλά όλους. Στο κάτω-κάτω οι εκλεγμένοι πολιτικοί είναι βγαλμένοι από την ουσία της κοινωνίας. Όταν το πλήθος μετατρέπεται σε όχλο και θεοποιεί τους ηγέτες του, για παράδειγμα, δεν είναι ο λαός αυτός σύσσωμος «Βλαχάρα»; Τώρα, όσον αφορά στα φιλανθρωπικά δρώμενα που αυξάνονται συνεχώς… Αυτό με πρώτη ματιά φαίνεται μεγαλειώδες και αυτοί που δέχονται τις ελεημοσύνες βρίσκουν μία μικρή ή ελάχιστη ανακούφιση, αλλά με μία δεύτερη προσέγγιση αυτό το ίδιο κρύβει και την «Βλαχάρα» του!. Με αυτόν τον τρόπο βολεύονται οι έχοντες και δίνοντας παίρνουν και μία άφεση αμαρτιών για την ενοχή τους. Από δε τους ελεημένους σβήνει και η κάθε είδους θέληση για κάποια έστω αντίσταση. Έτσι η αξιοπρέπεια πάει περίπατο. Και τότε εμφανίζεται καθολικά η «Βλαχάρα», που λέμε… Οι εκπρόσωποι είναι υποχρεωμένοι να δημιουργούν τους νόμους και τις συνθήκες ώστε κανείς να μην είναι σε θέση να δέχεται ελεημοσύνες. Όλοι θα έπρεπε να ζουν σε μία κοινωνία με την στοιχειώδη αξιοπρέπεια, τουλάχιστον. Η Εξουσία τους όμως, δημιουργεί και τις ελεημοσύνες… από πίσω τρέχει και η εκκλησία… Κάνουν την εμφάνισή τους καινούργιες «Βλαχάρες» και πάει λέγοντας…

Ερώτηση: Ενδιαφέρουσα άποψη!. Αυτό το όνομα τελικά , «Εξουσία Βλαχάρα», φαίνεται ότι θα μείνει για να περιγράφουμε ότι ανήθικο, κακόγουστο και αναξιοπρεπές. Ανακαλύψατε έναν νέο όρο! Πείτε μας όμως, πως μας αφαίρεσαν με επιδεξιότητα κάθε ισχύ, ώστε να μην μπορούμε να στραφούμε εναντίον τους ή να αμυνθούμε, μήπως και  σωθούμε από τη καταστροφή , που ίσως κι από τον επόμενο χρόνο να ονομάζεται «ολέθρια» .

Δημήτρης Βίκτωρ: Είναι οργανωμένο σχέδιο. Το αποτέλεσμα και οι συνέπειες θα είναι όπως ακριβώς ύστερα από μία ήττα πολέμου. Οι πόλεμοι πάντα σε τελευταία και ουσιαστική ανάλυση γίνονται για τα λεφτά. Φαίνεται ότι υπολόγισαν ότι δεν συμφέρει να σκοτώνονται οι άνθρωποι και ότι είναι πιο συμφέρον να επιζούν, ώστε να πληρώνουν και να υπηρετούν. Υπολόγισαν επίσης και την αντοχή και την αγωνιστικότητα. Η μελέτη της αντοχής των ανθρώπων μέχρι στιγμής πάει καλά γι΄ αυτούς. Επίσης η αγωνιστικότητα είναι επίσης στο περιθώριο. Και αυτό είναι αποτέλεσμα βαθειάς μελέτης. Η ανάγκη και ο εξευτελισμός απομακρύνει κάθε αγωνιστικότητα. Γίνεσαι κακομοίρης. Και αυτό επετεύχθη πιστεύω βάσει σοβαρής μελέτης από τους ανθρώπους τω εξουσιών.

 Eρώτηση: Αντί για εκπρόσωποι, έγιναν καταναλωτές . Καταναλώνουν τη μείωση των μισθών μας, τις αποκοπές των συντάξεων. Άνθρωποι που ανήκουν στην ομάδα ΑΜΕΑ (Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες ), εδώ και πολλούς μήνες δεν έχουν ούτε ένα πόρο για να ζήσουν αλλά ούτε και τη δύναμη να πολεμήσουν για τα δικαιώματα τους. Δεν υπάρχει κράτος δικαίου και μέριμνας. Σκεφτόμαστε τη σοβαρότητα του βιβλίου σας «Εξουσία Βλαχάρα», πιστεύοντας πως με τις αποκαλύψεις που περιέχει θα είναι μία απάντηση προς όλους εκείνους τους άλλους, τους μεγάλους.

Δημήτρης Βίκτωρ: Απαντήσεις αυτοί οι μεγάλοι των εξουσιών, παίρνουν συνεχώς αλλά φροντίζουν να τις γράφουν με κυνικότητα στα παλιά τους τα παπούτσια. Τι να σου κάνει ένα βιβλίο; Σίγουρα προσφέρει σε όσους θα το διαβάσουν, όπως προσφέρει κάθε καλλιτεχνικό δημιούργημα με τέτοιο σκοπό και ύφος, αλλά μέχρι εκεί. Και νομίζετε ότι το βιβλίο θα γίνει αποδεκτό από το σύνολο των ανθρώπων; Κάθε άλλο: Όποιος βλέπει στοιχεία του εαυτού του στις σελίδες του, (και είναι πολλοί αυτοί), θα το πετάξει μακριά σαν αναμμένο κάρβουνο. Γιατί το βιβλίο διαπερνά και την συλλογική ευθύνη και την απομάκρυνση των ανθρώπων από τις αιώνιες αξίες που σφυρηλατούν μία υγιή κοινωνία. Εμπεριέχει σκληρές αλήθειες που δεν αντέχονται.

Eρώτηση: Κύριε Βίκτωρ Δημήτρη , πριν σας ευχαριστήσουμε για την τιμή που μας κάνατε να μας δώσετε συνέντευξη, με αφορμή το εξαιρετικό βιβλίο σας « Εξουσία Βλαχάρα», θα θέλαμε να σας θέσουμε μια τελευταία ερώτηση : Από το κακό στο χειρότερο και στο χείριστο η πατρίδα μας και οι συνθήκες ζωής μας. Έως πότε, έως πόσο και έως που ένα χειρόφρενο στην όλη κατάσταση ;

Δημήτρης Βίκτωρ: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».

Αυτή η εμβληματική ρήση είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που στοχάστηκε ο ανθρώπινος νους! Και ο νους αυτός ήταν ελληνικός! Είναι τόσον βασανιστικό αυτό, όσο και τόσο ελπιδοφόρο. Έτσι πορευόμαστε. Από όλο αυτό το κακό θα εμφανιστεί νομοτελειακά και το καλό. Το θέμα είναι ποιος θα είναι σε θέση να το διακρίνει… Και όταν θα συμβεί, πως θα το αξιοποιήσει… Είναι θέμα παιδείας, κουλτούρας… Ο καθένας ας προσπαθήσει για κάτι που μπορεί. Εγώ έγραψα σε αυτή την στιγμή αυτό το βιβλίο… Αρχίζει με την φράση: «Διαμορφωνόμαστε από αυτά που αγαπάμε» και τελειώνει με την κραυγή:

«Μάνα Ελλάδα, Ομορφιά – 'Oχι Ασχήμια!...»

 Ελπίζουμε ο αναγνώστης να εκτιμήσει τον πραγματικό τίτλο της έννοιας του  αναγνώστη, να δει το βιβλίο σας με την ανάλογη υπευθυνότητα και ωριμότητα , κατανοώντας το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στο καθένα μας. Να σας ευχαριστήσουμε και για τη πολύ ουσιαστική εξέλιξη της συνέντευξης .

Το καταπληκτικό βιβλίο . " Εξουσία Βλαχάρα" , μπορείτε να το παραγγείλετε στο τηλ. 210 6462927 - Θα σας αποσταλεί... Και θα γίνετε πιο σοφοί!...

Ήρθαν οι Βάρβαροι - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία - Κωνσταντίνος Τζούμας

Το βιβλίο ποίησης ΕΙΝΑΙ-BEING θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία ΠΟΛΙΤΕΙΑ & ΙΑΝΟΣ και στο τηλ. 210 6445309 για να σας αποσταλεί.

" ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ

Το βιβλίο ποίησης ΕΙΝΑΙ-BEING θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία ΠΟΛΙΤΕΙΑ & ΙΑΝΟΣ και στο τηλ. 210 6445309 για να σας αποσταλεί.

Ο μικρός άγνωστος

Γυρίζεις στη σιωπή και οι αναμνήσεις πεθαίνουν πριν γεννηθούν.

Όπως και να σε έλεγαν Aylan, δεν έχει σημασία.......................

Χαίρε!...

Κόλαση αφήνεις πίσω σου.............
Έσωσες τα παπουτσάκια σου! Οι σόλες τους δεν θα παλιώσουνε ποτέ!...

Χαίρε!... Μικρέ άγνωστε άνθρωπε .............

Όσοι αγαπούν

Πρόσκληση για μια διαφορετική ποιητική βραδιά

 Ο φωτογράφος–κινηματογραφιστής Βασίλης Γκανιάτσας σας καλεί την Παρασκευή 21/8/2015 και ώρα 8 μ.μ., στον κήπο του σπιτιού του (είναι μια ροζ κατοικία,πάνω από την Παναγία των Βλαχερνών) .

Με την πανσέληνο του Αυγούστου, διοργανώνει μία  ποιητική βραδιά, αφιερωμένη  στην ποιητική συλλογή «ΕΙΝΑΙ - BEING» του Δημήτρη Βίκτωρ, στο αμφιθέατρο των 170 θέσεων, στην πανέμορφη αυλή του σπιτιού του.

Θα προβληθεί σε οθόνη, η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής, που έγινε τον περασμένο Μάιο στην Αθήνα στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης».

(Απαγγέλουν οι ηθοποιοί : Νένα Μεντή, Κωνσταντίνος Τζούμας και η μεγάλη ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Θα προλογίσει ο φιλόλογος Βασίλης Τάτσης.

Θα είναι ένα «ταξίδι» μέσα από την μαγεία της ποίησης, με συντροφιά τον έναστρο ουρανό, την φωτισμένη Άρτα, την Ιόνια οδό, τον πανέμορφο Άραχθο και τη θέα του Ζαλόγγου και του Αμβρακικού στα χρώματα του  σούρουπου.

Ένα «ταξίδι» στην Τέχνη μακριά από την πεζή πραγματικότητα και την οικονομική κρίση.

Αρτινοί και άλλοι φίλοι που θα παραβρεθούμε, θα δεθούμε με τις έννοιες των στίχων, θα επικοινωνήσουμε, θα συγκινηθούμε, θα ονειρευτούμε, θα νοσταλγήσουμε,  θα ανταμώσουμε μέσα από την ποίηση…

Ποίηση επικούρεια, που αφυπνίζει και λυτρώνει.

Η ποιητική παρουσίαση αυτή είναι κάτι πρωτόγνωρο για την Άρτα.

Ο Γιώργος Αλεξάνδρου έγραψε για την ποιητική συλλογή :

«Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Βίκτωρ είναι μια συλλογή αριστουργηματικών ποιημάτων. Με την πρώτη ματιά ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι διαβάζει φιλοσοφικά αποστάγματα μιας ζωής γεμάτης εμπειρίες και γνώση.  Ζωής γεμάτης από ταξίδια σωματικά αλλά και ακόμη πιο σημαντικά  ταξίδια του νου, στον άπειρο κόσμο του σύμπαντος, σε αναζήτηση της πηγής του φωτός στην αέναη μεταμόρφωση του στις άπειρες εκφάνσεις του και την διαρκή πάλη του με το σκοτάδι της ανυπαρξίας. Σε αναζήτηση του  «ΕΙΝΑΙ», που αποτελεί  τη μεγαλύτερη περιπέτεια του ανθρώπινου γένους, στην άνιση πάλη με το χρόνο και την κλεψύδρα της ζωής. Η απόλαυση της ομορφιάς στη ζωή, ο αγώνας για την υλοποίηση των ονείρων και την κατάκτηση των διαχρονικών αξιών, οι μαγικές στιγμές  που οδηγούν στην αθανασία της δημιουργίας εμπεριέχονται στο βιβλίο «ΕΙΝΑΙ-BEING» του Δημήτρη Βίκτωρ, που γενναιόδωρα τις προσφέρει σε όλους μας, μέσω μιας συλλεκτικής εξαιρετικά καλαίσθητης έκδοσης και ενός CD όπου ο ποιητής απαγγέλει τα ποιήματα του, συμπληρώνοντας την απόλαυση των αισθήσεων».

 Μια αξέχαστη βραδιά τέχνης και πολιτισμού στην Βλαχέρνα.

                                             Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς

ΥΓ. Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «EINAI-BEING» του Δημήτρη Βίκτωρ,  θα γίνει τον Οκτώβριο στην Άρτα, στον κινηματογράφο Παλλάς .

Oι γελωτοηθοποιοί και η υποκριτική της καθαρής συνείδησης

Ο ηθοποιός Χαϊκάλης και ο γελωτοποιός Λαζόπουλος, (καλά τα λέω, ή μήπως το αντίθετο;), αποφάσισαν από κοινού να αφήσουν για λίγο την υποκριτική τους τέχνη και να το ρίξουν στην υποκρισία!

 Άλλη μεγάλη τέχνη κι αυτή! Μεγαλύτερη με λεφτά, όχι σαν την άλλη τέχνη που παίζεις Άμλετ ή Οιδίποδα και συνήθως ψωμολυσσάς!
Αποφάσισαν λοιπόν, να καθαρίσουν ένα μέρος του "Κόπρου του Αυγεία".

Να καθαρίσουν κάπως την ηθική και τη συνείδηση σε αυτόν τον τόπο.

Να προσθέσουν από το μετερίζι τους ένα λιθαράκι στην κάθαρση.

Να βάλουν κάπως τα πράγματα στη θέση τους, ρε αδερφέ!
Σκαρφίστηκαν και τον τρόπο.
Εδώ θέλει πάλι τέχνη.
Η υποκρισία για να δέσει, χρειάζεται ξανά την υποκριτική. Νομίζουν ανοήτως, ότι θα ξεπεράσουν τους πολιτικούς σε αυτό!
Φοράει λοιπόν,  τα ρούχα του ηθοποιού ο ένας, του γελωτοποιού ο άλλος, εναλλάξ και ετοιμάζουν με σκληρές πρόβες την παράσταση:
Όλο το cool θα είναι το ξάφνιασμα των συνειδήσεων των σύγχρονων Ελλήνων, ώστε όλα να ανατραπούν, όπως σε όλες τις κωμωδίες και τραγωδίες και οι σύγχρονοι Έλληνες να φτάσουν σε μια κάθαρση...

Κοινώς, να ξεβρομίσουν!
Για τους ίδιους τους γελωτοηθοποιούς, θα είναι αρκετό μόνο το θερμό χειροκρότημα, που για αυτό στήνουν κώλο άλλωστε όλοι οι ηθοποιοί και γελωτοποιοί όλου του κόσμου.
Αλλά εδώ ίσως να υπάρχει εξαίρεση και να παίζουν και τα φράγκα!

Σε δεύτερο πλάνο, βέβαια, καθ' ότι η υπόθεση ακροβατεί κυριολεκτικά με την... τιμιότητα!.
Θα το δούμε το ζήτημα...
Τέλος πάντων, όλα έτοιμα.
Αγωνία!
Έρχεται η στιγμή, ανάβουν φώτα, ανοίγει η αυλαία και...

... Μα καλά όλο το έργο θέλετε να δείτε τζάμπα; 
Αυτά πληρώνονται!...

Δημήτρης Βίκτωρ 

 

Πατρίδα μέσα μου

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ για Δημήτρη Βίκτωρ

Λέει ο ποιητής:

" Σαν αστραπές οι λέξεις ξεπροβάλλουν ".

Αναρωτιέται: " Ποιός είμαι; "  Κι ο ίδιος απαντάει:

" Τα μύρια τόσα κύτταρά μου είναι, όσα του σύμπαντος τα άστρα ακριβώς... ".

Και καταλήγει: " Είμαι σαφώς η μνήμη που έχω μέσα στο μυαλό! "

Ο ποιητής είναι ο Δημήτρης Βίκτωρ.

Γνωριστήκαμε μέσα απ' την ποίηση και βρήκαμε συνταρακτικές ομοιογένειες στην

ποίησή μας, όχι από την άποψη της ποιητικής έκφρασης - είναι πολύ διαφορετικές –

αλλά της ποιοτικής ουσίας, ψυχής και κρυφής σκέψης.

Στον μαγικό αυτό κοινό χώρο της ποίησης ταυτίζονται η ανθρώπινη ύπαρξη, η φύση

και η ιστορία.

Μας έφερε κοντά η ποίηση, ίσως γιατί και οι δύο ξέρουμε πως η ποίηση είναι αυτή

που σε μιά ανάσα, σε μία λέξη ενώνει το εφικτό και το ανέφικτο.

Χαρακτηριστικό της ποίησης του Δημήτρη Βίκτωρ, είναι η συνύπαρξη μιάς

καθημερινής γλώσσας που περιγράφει απλά τη ζωή και μαζί τη σοφία γνώσης

και σκέψης.

Ο Ηράκλειτος αναφέρεται με φυσικότητα σαν να ζούσε στου καθενός το νου.

Το ίδιο και ο Αριστοτέλης, ο Όμηρος, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κροίσος και ο Σόλων,

 ο Ιουλιανός, ο Οιδίπους. 

Σε όλες τις υπαρξιακές απορίες που αναπάντητες πάντα μας βασανίζουν,

ο ποιητής έχει μια μέθοδο προστασίας:

Λέει σε ένα ποίημά του:

" Αν μείνεις στη σκιά θα κινδυνεύσεις με αφανισμό

αν τη σωστή απάντηση μου δώσεις,

στο φως θα βγεις, θα περπατήσεις της ζωής άλλο ρυθμό...

'Άνθρωπος!' Αυτή είναι η σωστή απάντηση... "

Ναι! Αυτή είναι η σωστή απάντηση.

Ο άνθρωπος είναι η πηγή και η ροή. Είναι αυτός που με κάθε ανάσα του στη ζωή

επαναλαμβάνει τα υπαρξιακά ερωτήματα και τις απαντήσεις που ο ίδιος

δεν θα γνωρίσει.

Ξέρει όμως ό,τι η ύπαρξή του τις ξέρει, αλλιώς δεν θα του είχε δοθεί η ζωή.

Ο ποιητής Βίκτωρ, κινείται με θαυμαστή άνεση σε αυτό το χάος του συγκεκριμένου.

Εισχωρεί στα ανθρώπινα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος με

μικροσκόπιο και ατενίζει τη γη σαν κόκκο σκόνης από το άπειρο του σύμπαντος.

Με οδηγό τη σωστή του ποίηση, γνωρίζει σε βάθος την πληρότητα του ανεκπλήρωτου. 

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ