Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Ο Κασιδιάρης, οι Κασιδιάρες, οι Κασιδιαραίοι και της ... Πουτάνας!


Ο κουράδας δημοσιογράφος, Παπαδάκης είχε την… καταπληκτική ιδέα να καλέσει στην αντιπαράθεση τον Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής, απέναντι στην Κανέλλη του ΚΚΕ και της Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ, και για μαϊντανούς τον Παυλόπουλο και τον Δελατόλα.
Η αιτιολογία; Για να ακουστούν όλες οι απόψεις. Η ουσία; Για να ανέβη η τηλεθέαση. Σίγουρα θα σκέφτηκε:
«θα τους βάλω μαζί ώστε να γίνει της… πουτάνας!..».
Η Κανέλλη αν και δυσφορεί, δέχεται να συζητήσει γιατί θα σκέφτηκε:
«Εύκολος για μένα στόχος… θα τον αποκαλύψω ώστε να γίνει της… πουτάνας!..».
Η Δούρου διαφωνεί στην αρχή αλλά τελικά δέχεται σκεπτόμενη:
«Θα τον αποκαλύψω ώστε να γίνει της πουτάνας!..».
Ο πλαδαρός και άχρωμος παρλαπίπας, Παυλόπουλος, δεν έχει αντίρρηση σκεπτόμενος:
«Σίγουρα θα φαγωθούν τα δύο άκρα!  Άστους να γίνει της πουτάνας!..».
Ο Δελατόλας, συντονισμένος ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος, είναι σίγουρος ό,τι: «Θα γίνει της… πουτάνας!..».

Η συζήτηση προχωράει και μετατρέπεται όπως πάντα σε άγριο σκυλοκαβγά...Ο πονηρός, ο Παπαδάκης, κάνει το κορόιδο και αφήνει να τρώγονται ο Κασιδιάρης με την Κανέλλη και τη Δούρου…
Η δουλειά πηγαίνει πολύ καλά… Σχεδόν, γίνεται της πουτάνας!...
Ο άλλος πονηρός, ο Παυλόπουλος, κάνει επίσης το κορόιδο, ποιεί την νύσσαν και απολαμβάνει αυτό που επιθυμούσε από την αρχή… «Να γίνει της πουτάνας!...»

Ο ψυχάκιας, ο Κασιδιάρης, φουσκώνει και ξεφουσκώνει σαν ατμομηχανή, πράγμα που γίνεται αντιληπτό από την αρχή σε όλους, που εύχονταν να εκραγεί το καζάνι της για να γίνει ακόμα πιο πολύ της… πουτάνας!...
Η Κανέλλη αποκαλεί τον Κασιδιάρη φασίστα, κάτι που αυτός αποποιείται γιατί αυτοπροσδιορίζεται αλλιώς. Και απαντάει:
«Αφού λες έτσι εμένα… και εγώ λέω εσένα παλιοκουμμούνι..».
Ο Παπαδάκης όλη αυτή την ώρα δεν διακόπτει αλλά αφήνει, ώστε να γίνει ακόμα πιο πολύ της… πουτάνας!...
Ο Παυλόπουλος και ο Δελατόλας, το κορόιδο…
Ο Κασιδιάρης είναι έτοιμος να εκραγεί, πρέπει να εκραγεί… όπου νάναι θα γίνει. Μήπως όμως δεν θα γίνει ;

Το μυαλό της Κανέλλη τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και ψάχνει να βρει τις πιο κατάλληλες και πιο ερεθιστικές λέξεις, ώστε να γίνει η πολυπόθητη έκρηξη. Το ίδιο και η Δούρου. Ο Παυλόπουλος τον χαβά του… κορόιδο είναι; Αφού όλα βαίνουν καλώς! Ο Δελατόλας το ίδιο…
Ο Παπαδάκης ενθουσιασμένος! Δεν περίμενε τέτοια επιτυχία!
"Σίγουρα το βίντεο θα το δείξουν όλα τα κανάλια!", σκέφτεται…

Τελικά μέσα στην οχλοβοή, η Δούρου βρίσκει την πιο ερεθιστική φράση για να προκαλέσει οπωσδήποτε την μεγάλη έκρηξη του καζανιού της ατμομηχανής και λέει δυνατά και ειρωνικά:
«Σήμερα δεν είχατε δίκη; Αναβλήθηκε πάλι;»
Ο Κασιδιάρης επιτίθεται ακαριαία, μιλώντας για τους χαφιέδες ομοϊδεάτες της που τον σέρνουν στα δικαστήρια…
Η Δούρου για μια στιγμή νοιώθει ανυπεράσπιστη. Πρέπει να αναζητήσει βοήθεια από κάτι που θα συμφωνούσαν οι περισσότεροι… Το βρήκε! Δυναμώνει τη φωνή της οπλισμένη με τη νέα φράση που θα φέρει τους πάντες σε συμπαράσταση μαζί της:

«Είναι ντροπή να είστε εσείς στη Βουλή που θα φέρετε την χώρα πεντακόσια χρόνια πίσω».

Αυτό ήταν! Το σκοτεινό καζάνι εκρήγνυται μέσα σε μεγάλη χλαπαταγή, αφήνοντας πίσω συντρίμμια και πλήθος υλικών για αναλύσεις συμπεριφορών δημοκρατικής δημοκρατίας και δημοκρατικών, ψυχικών  ψυχοαναλυτικών,  ψυχοθεραπειών, ψυχικής ηρεμίας…

Επιτέλους έγινε της… Πουτάνας!...

Δημήτρης Βίκτωρ / Ιούνιος - 2012

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο


Τέλειωσε η ζωή του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Καλά πήγε. Ουδέν τραγικό. Δεν υπέφερε από το αναπόφευκτο τέλος, δεν μπήκε δια μακρόν στο νοσοκομείο για να τον λυπούνται οι συγγενείς και οι φίλοι. Δεν έφτασε προς το τέλος ξαπλωμένος στο κρεβάτι του πόνου μέσα στον εξευτελισμό με τους ορούς και τις πάπιες για ούρηση.
Πάνω στο γύρισμα, ονειρεμένα. Ίσως και ευτυχισμένα.
Άλλοι δημιουργοί στην ηλικία του ψάχνουν τρόπους για να προξενήσουν την δική τους έξοδο. Ο ίδιος δεν μπήκε καν στον κόπο.
Μεγάλος δημιουργός του κινηματογράφου δεν υπήρξε. Ήταν ένας εξαίρετος δημιουργός ονειρεμένων εικόνων. Μιας δικής του προσωπικής ακίνητης κίνησης.
Εικόνες για προβολή slides με carousel σε φίλους.
Δεν έπρεπε να ασχοληθεί ποτέ με την τέχνη του κινηματογράφου.
 Ίσως με του φωτογράφου ή του ζωγράφου αν έπιανε το χέρι του. Και βέβαια δεν έπρεπε ποτέ να ασχοληθεί με την συγγραφή των σεναρίων του.
Όταν κάποιος θα αποφασίσει να «εκπορνεύσει» την δημιουργία του θα κυνηγήσει και τα βραβεία. Και ο Αγγελόπουλος τα απαίτησε και τα πήρε. Και γκρίνιαζε γι’αυτό.
 Ότι δεν κατανοείς στις ταινίες του, δεν αντιλαμβάνεσαι και στις συνεντεύξεις του:
Ρηχό χάος.
Δεν δημιούργησε ποτέ μοχλούς σκέψης και βαθύτερης αναζήτησης. Δεν κατανοούσε τα ζητήματα της απώλειας, του αυτόχθονου και γηγενούς ζώου του έρωτα, του θανάτου.
Το έργο του δεν θα μείνει. Είναι ήδη ξεχασμένο. Κουράζει τις ανθρώπινες αισθήσεις, εξαντλεί την υπομονή. Όλα ιδωμένα από τη μεριά του θεατή που κάθεται στην κερκίδα ενώ στην αρένα της ζωής γίνεται της… «πουτάνας»!  Και ο θεατής της κερκίδας βρίσκει τον τρόπο να μασήσει πολύ καλά τον πασατέμπο του με χάρη, φινέτσα και χωρίς σκουπίδια. Είδος τέχνης μπορεί να θεωρηθεί  και αυτό από κάποιους…
Αυτό όσον αφορά την ενασχόλησή του στην τέχνη του κινηματογράφου.
Οι στατικές εικόνες του όμως, εξαιρετικές. Και αυτές τις δημιούργησε με τα εργαλεία του κινηματογράφου. Εδώ είναι το πρωτότυπο.
Και  αυτό είναι ίσως και το πλέον ενδιαφέρον.


V i C t ω R / 24 Ιανουαρίου - 2012