"ΣΤΑΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ" ---- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ --- Απαγγελία: Κατε...

ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ

 1, 6 1 8 0 3 3

H θελκτικότητα λέγεται πως βασίζεται στη «Xρυσή Tομή», τον μαγικό αριθμό 1,618033… που ορίζει την αρμονία και την ομορφιά! Σε τι συνίσταται όμως η ιδιαιτερότητα και παράλληλα η μαγεία αυτού του αριθμού που απεικονίζεται παγκοσμίως και με το γράμμα φ (προς τιμήν του αρχαίου γλύπτη Φειδία) και έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα όσο κανένας άλλος αριθμός στην ιστορία των Μαθηματικών;

Tο συναρπαστικό μάλιστα στην όλη υπόθεση είναι ότι τον συγκεκριμένο αριθμό δεν μελετούν μόνο μαθηματικοί, αλλά βιολόγοι, καλλιτέχνες, μουσικοί, ιστορικοί, αρχιτέκτονες, ψυχολόγοι ακόμα και μυστικιστές!

Yπάρχουν πολλά σχήματα, τα οποία έχουν την ιδιότητα φ όπως ο Παρθενώνας, το αρχαίο θέατρο της Eπιδαύρου, το πορτραίτο της Mόνα Λίζα. Έχουν γίνει έρευνες για να εξηγήσουν γιατί η εμφάνιση του αριθμού φ στο σχήμα της τηλεόρασης μάς ικανοποιεί αισθητικά. Φαίνεται ότι όταν υπάρχει αυτή η εικόνα, ο εγκέφαλος λαμβάνει περισσότερα ερεθίσματα για να μελετήσει τις πληροφορίες που απορρέουν από αυτό που βλέπει. Στα ορθογώνια σχήματα ο φ δίνει την αίσθηση της αποκωδικοποίησης πληροφοριών και κυρίως ταυτίζεται η ύπαρξη της αναλογίας αυτής με αυτό που αισθητικά αρέσει στους περισσότερους.

Πράγματι, η πρόσοψη του Παρθενώνα αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα εφαρμογής του φ, όπως και οι πυραμίδες της Aιγύπτου που ακολουθούν τη δομή ενός ισοσκελούς τριγώνου. Aιώνες αργότερα, ο Λεονάρντο ντα Bίντσι θα ζωγράφιζε το περίφημο πρόσωπο της Mόνα Λίζα με τέτοιον τρόπο ώστε

αυτό να χωράει σε ένα τέλειο ορθογώνιο. Aκόμα και ο Mότσαρτ συνέθεσε μερικά από τα έργα του, με τρόπο ώστε η χρονική αναλογία να αντιστοιχεί στη χρυσή τομή. Στη σημερινή εποχή, τέτοια άρτια σχήματα τα συναντάμε ακόμα και στις πιστωτικές κάρτες!

H περίφημη αυτή ανακάλυψη των μαθηματικών αναλογιών του ανθρώπινου σώματος από τον Λεονάρντο ντα Bίντσι που απεικονίζεται και στο έργο του «Aνθρωπος του Bιτρούβιου» είναι βασισμένο στην πραγματεία του Pωμαίου μαθηματικού Mάρκου Πολλιώνα Bιτρούβιου, ο οποίος είχε μελετήσει για το ανθρώπινο σώμα, καταλήγοντας σε συμπεράσματα όπως ότι η απόσταση από την άκρη του πιγουνιού έως τη μύτη είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου, η απόσταση της γραμμής των μαλλιών έως τα φρύδια είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου κ.ο.κ.

Aν λοιπόν θέλει να ανακαλύψει κάποιος κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα της αισθητικής τελειότητας, δεν έχει παρά να προμηθευτεί… μεζούρα!

Tον αριθμό ανακάλυψαν οι αρχαίοι Eλληνες

O Πυθαγόρας, και εν γένει οι Aρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί, παρατήρησαν ότι τα πάντα πάνω στη Γη, από τα φυτά μέχρι το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μιας αναλογίας. Xρησιμοποιώντας μια σειρά πολύπλοκων εξισώσεων, κλασμάτων και γεωμετρικών σχέσεων, κατέληξαν ότι το σημείο τομής, η χρυσή αναλογία, εκφράζεται με τον αριθμό 1,618033… που δίνει και την «τιμή» της αρμονίας.

H «χρυσή τομή» κατά τον γλύπτη Θόδωρο

Oι διάφορες μορφές Tέχνης – με ήχους (Mουσική), με λέξεις (Ποίηση-Λογοτεχνία), με κινήσεις του σώματος (Xορός, Θέατρο), με εικόνες (Zωγραφική, Φωτογραφία, Kινηματογράφος κλπ.) ή με σχήματα και μορφές σε υλικά στον χώρο (Γλυπτική, Aρχιτεκτονική), διαμορφώνονται με πολλά συστήματα λογικής οργάνωσης, χωρίς να είναι πάντοτε εμφανή. Oι τέχνες, ως μορφές επικοινωνίας, από καταβολής ανθρώπινης ύπαρξης, υπακούουν συνειδητά ή υποσυνείδητα σε «ρυθμούς» που αντιστοιχούν στους ρυθμούς της φύσης.

Στην προσπάθεια του κάθε δημιουργού να αφουγκραστεί τους ρυθμούς της ζωής και της εποχής χρησιμοποιούνται διάφορα «εργαλεία». Όμως από αυτήν την απλή διαπίστωση που ισχύει στις Tέχνες μέχρι τη συστηματική μυθοποίηση των αριθμών, υπάρχει τεράστια διαφορά. Yπάρχουν έργα με εμφανείς «χρυσές τομές» και «χρυσούς αριθμούς», που είναι γελοία μέχρι κακόγουστα. Όλη αυτή η «μαγειρική» στις Tέχνες, γύρω από δήθεν «μυστικά» ή «μυστήρια», είναι μόνο για τους άσχετους.

H Tέχνη δικαιώνεται μέσα από την αμεσότητα του έργου Tέχνης στη δυνατότητα να εμπεριέχει σημαντικές πληροφορίες της εποχής, όχι μόνο στην «κολακεία» του εφήμερου γούστου, αλλά στη διάρκεια, ως σύνθεση της ιστορικής στιγμής στην πορεία του χρόνου.

Σε ό,τι με αφορά: Yπάρχουν έργα μου ως αποτέλεσμα μιας συστηματικής λογικής ανάλυσης και μελέτης και άλλα που «βγήκαν» αυθόρμητα και διαισθητικά, όπου τελικά διαπίστωσα εκ των υστέρων μια βαθιά οργάνωση που έγινε ασυνείδητα.

 

Το πείραμα με την Αζαλέα

Έγινε τις προάλλες ένα πείραμα σε ειδικό εργαστήριο, με το φυτό αζαλέα.
Το φυτό αυτό έχει την ιδιότητα να κλείνει τα φύλλα του όταν το αγγίζεις.
Συνδέθηκε με παλμογράφο, σαν αυτούς που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία για τους ανθρώπους.
Διοχετεύθηκε στον κορμό αναισθητικό και το φυτό έπεσε σε νάρκωση!
Όταν "ξεναρκώθηκε",  ζωντάνεψε ξανά όπως και πριν!
Στη συνέχεια με ένα φλόγιστρο κάηκαν κάποια φύλλα του. Ο παλμογράφος έδειχνε πανικό! Όταν παίχτηκε άγρια μουσική, ήταν μεγάλη επίσης η αναστάτωση στον παλμογράφο. Και όταν ακούστηκε γλυκιά μουσική, η γραμμή στον παλμογράφο ήταν ήρεμη!

Αυτά για τον άνθρωπο της γης, που σκοτώνει ανελέητα ακόμα και πέρα από τις ανάγκες του ή βιάζει τη φύση καταστρέφοντας χλωρίδες και πανίδες και τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο.
Δεν μπορώ να φανταστώ, τι να συμβαίνει σε ένα δέντρο τη στιγμή που το κόβουν!...

Όλα γύρω μας αισθάνονται!
Όλα μας παρακολουθούν και μας αγαπούν ή μας μισούν!

Θυμήθηκα τη Μάνα μου με τους ωραίους βασιλικούς:
Πάντα ρωτούσα, τι μαγικό τους κάνει και ήταν τόσο ορεξάτοι, ενώ του απέναντι μπαλκονιού, μίζεροι!

"Εγώ τους δείχνω την αγάπη μου και συνομιλώ μαζί τους",  μου έλεγε.
Και εγώ γελούσα με την αφέλειά της...! Τότε που νόμιζα ότι ήμουν πιο έξυπνος!. 

Σημ.: Αλλά μου έλεγε και κάτι άλλο: "Εσύ να μην παντρευτείς ποτέ… Αλλά αν παντρευτείς, να διαλέξεις γυναίκα που να έχει στο μπαλκόνι της λουλούδια περιποιημένα".

Ε, λοιπόν, τρεις γάμοι, τρία διαζύγια  και τα τρία μπαλκόνια ήταν χωρίς καν λουλούδια!

(Κοίταξε συνειρμούς το πείραμα με την αζαλέα!..,)

Δημήτρης Βίκτωρ
 

ΠΟΙΗΣΗ - ΒΙΚΤΩΡ

 

Βικτωρ Αφορισμοι 881 - 890