Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Ποιητές Πόρνες

Σήμερα θα μιλήσω για τους ποιητές
που ξόδεψαν την ύπαρξή τους για ευχές
επινοώντας φίνους λεκτικούς μηχανισμούς
περίπλοκους και άκρως μυστηριακούς.

Ό,τι βαθιά προβληματίζει, προς αποφυγή
σκοπός η ιδανική συναλλαγή
επιλογές δικών τους, ειδικών βασανισμών
για ίδιους έρωτες, ίδιες χαρές και ευτυχίες.

Τι άλλο να τους πω, θαρρώ τα είπα όλα
ο κόσμος χάνεται σε πόνους και σε δυστυχίες
βγαίνουν στα ράδια σεμνοί και με πανούργα τακτική
απολαμβάνουν την τιμή της πόρνης, την ανήθικη.

Δ.  Βίκτωρ