"ΕΓΚΑΙΡΩΣ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

Περί ειδών...

#Ποιηση_Βικτωρ

Οι πρώτοι, κερδίζουν αλαζονεία και εγωισμό. 

Οι δεύτεροι, μόνο να φανταστούν μπορούν το τι σημαίνει να σε αγαπούν.

Η ίδια η αγάπη, λάμνει προς τον χαμένο παράδεισό της...

"ΔΕΝ ΤΟ 'ΠΑ" - Ποίημα και απαγγελία - Δ. Βίκτωρ

ΠΝΕΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τα Χριστούγεννα εκπέμπουν την αίσθηση της συντροφικότητας. 

Είναι η γιορτή της μάζωξης, με την ελπίδα όλοι να κλέψουν πόντους αγάπης.
Οι μετακινήσεις σε άλλες πόλεις ακόμη και σε σαλέ με πέρα-δώθε αεροπλάνα κ.λπ., μόνο κούραση φέρνουν. Τα έχω δοκιμάσει όλα αυτά με διάφορους τρόπους και τα ξέρω. 
Τις ημέρες αυτές θέλεις να είσαι εκεί που σε τυραννούν και σε παρηγορούν οι αναμνήσεις σου. Εκεί που γεννήθηκαν τα όνειρά σου, εκεί που ζουν οι απώλειές σου και σου μιλάνε τρυφερά οι νεκροί σου .
Όλα τα άλλα είναι μια ιδέα. Θα λες ψέματα πως δήθεν πέρασες καλά! Αν το κάνεις θα μείνουν κάτι φωτογραφίες και κάποιες φιγούρες στους γύρω σου, που κανείς στην ουσία δεν ενδιαφέρεται για το πως πέρασες και το που έχεις πάει.

Δημήτρης Βίκτωρ

#Ποιηση_Βικτωρ

Κάλαντα Χριστουγέννων ( 2017 μ. Χ. )

Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι είναι της εποχής

η επίδειξη συμπάθειας κι αγάπης επιλεκτικής

ακόμη και ο πόλεμος κάνει, λέει, μια παύση

κι οι αμαρτωλοί ελπίζουν να συγχωρεθούν με τάξη.

Πόσο γλυκά και τρυφερά είναι τα βλέμματα όλων

τη μέρα την ξεχωριστή, με θαλπωρή στο όλον

σε χαιρετούν ευγενικά με μια καλή ευχή

και οι φτωχοί σαν νοιώθουν πλούσιοι κι αυτοί!

Αλήθεια τα πιστεύετε όλ’  αυτά τ’ αστεία;

Η αγάπη είναι  μακριά, σε πλήρη αφασία

σε σπήλαια ουδέποτε συνέβη να γεννήσει

μωρά σοφά αστραφτερά και θεϊκά στη φύση!

Μένει μόνο η αγάπη σου η διαφορετική

απόλυτα υποκριτική και επιλεκτική

σε γόνους, σε γονείς, σε φίλους κοντινούς

κι αυτή αμφισβητείται πάλι απ’ τους πολλούς!

Η άγια αυτή η μέρα θα κυλήσει σαν  νερό

όλα θα επανέλθουν στο σκληρό φυσιολογικό

θα επιστρέψουν οι φτωχοί στην κακομοίρα μέρα τους

κι οι πλούσιοι στον κόσμο το δικό τους, μα πιο πέρα τους.

Η αγάπη θα κρυφτεί ξανά από ντροπή

ο πόλεμος ξανά στην κορυφή θα εμφανιστεί

η αδικία θα κυριαρχήσει πάλι μες τη γη

κι όλα θα επανέλθουν ξανά, στη μίζερη αρχή!...

Δημήτρης Βίκτωρ

24 Δεκεμβρίου- 2017

Περί αληθινής αγάπης

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Ποιήσεως

#Ποιηση_Βικτωρ

" ΕΥΧΕΣ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο Σπύρος Β...

" ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ " Ποίημα και απαγγελία Δ. ΒΙΚΤΩΡ

Περί μελλοθανάτου και αθανάτου

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Σωτηρίας...

#Ποιηση_Βικτωρ

«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ»

     Το βιβλίο «ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ», 

είναι ένας πραγματικός χείμαρρος συναισθηματικής φόρτισης που κατακλύζει τον αναγνώστη από την πρώτη του σελίδα.
     Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και του Δημήτρης Βίκτωρ κάνουν την υπέρβαση. 

Οι δύο συνεργοί στην προσπάθειά τους να ξεφεύγουν από τους περιορισμούς του πειράματος και της απόδειξης ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο της ανθρώπινης διανόησης.

     Είναι μια γλώσσα ποιητική με την οποία παρουσιάζονται με αδρές πινελιές μερικά από τα πιο εντυπωσιακά διοράματα της προσπάθειας του ανθρώπου να κατανοήσει μια από τις δυσκολότερες έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης με λυρισμό και ευαισθησία.

     Είναι μία γραφή λιτή αλλά γεμάτη ζωντάνια περιγράφοντας, χωρίς καλλωπισμούς, το δράμα της φύσης που εκτυλίσσεται στο σκηνικό του Σύμπαντος με ηθοποιούς τα φαινόμενα του ουρανού. Τα λόγια του κειμένου μετατρέπονται σε εικόνες, ορισμένες φορές απόκοσμες και φαντασμαγορικές. Άλλες εικόνες περιορίζονται σε πιο γήινα, πεζά χρώματα. Εικόνες, όμως, πάντα κατάλληλα φωτισμένες για να δώσουν την πρέπουσα ζεστασιά στις έννοιες που περιγράφουν.

Διονύσης Π. Σιμόπουλος

Αστροφυσικός

Επίτιμος διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου

" ΑΔΡΑΞΕ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο Κωνσταντίνος Τζούμας

"Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΣΠΡΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΤΙΡΑΝΤΕΣ" - Ποίημα του Δ....

" ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο Κωνσταντίνος Τζούμας

" ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ " - Ποίημα και απαγγελία - Δ. Βίκτωρ

Περί ποιήσεως

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί διάρκειας Αξιοπρέπειας

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Ασυνειδησίας

#Ποιηση_Βικτωρ

" ΕΓΚΑΙΡΩΣ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία - Ιωάννα Σκλαβενίτη

" ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ " - Δημήτρης Βίκτωρ & Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

Περί ποιητού

#Ποιηση_Βικτωρ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Στα βιβλιοπωλεία Public

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Στα βιβλιοπωλεία Public

Περί δημιουργίας...

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί αγαπημένου προσώπου

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί ησυχίας

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Αγάπης-Ευτυχίας

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Σκελετού στην Ντουλάπα...

#Ποιηση_Βικτωρ

Περί Αγάπης...

#Ποιηση_Βικτωρ

"ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" - Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ & Δημήτρης Βίκτωρ

"ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" Από τον αστροφυσικό Διονύση Σιμόπουλο

"ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" Από τον καθηγητή Δημήτρη Νανόπουλο

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Στα βιβλιοπωλεία Public

Περί αγάπης...

#Ποιηση_Βικτωρ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Με τον Θεοδόση Τάσσιο, στην παρουσίαση του βιβλίου: "ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" -  (Συγγραφείς: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και Δημήτρης Βίκτωρ)

" ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ " - Σχόλιο του Δημήτρη Νανόπουλου

Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και εύχομαι να περάσει και στη φιλοσοφία. Τα πράγματα πια έχουν ξεκαθαρίσει, δεν μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια. 
Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ τολμούνε να σπάσουν τα “δεσμά” του καθωσπρεπισμού στην ποίηση, με την έννοια ότι χρησιμοποιούν σωστά σύγχρονες επιστημονικές έννοιες, πράγμα ανήκουστο παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη απόγνωση για τον θάνατο, το sine qua non της λογοτεχνίας-ποίησης-τέχνης.

Απολαύστε αυτό το απέριττο, μεστό, πρωτότυπο βιβλίο, που όπως γράφουν οι εμπνευσμένοι συγγραφείς:

“ Θα ταξιδεύεις ήσυχα κοιτάζοντας πλανήτες 
αστερισμοί θα σ’ οδηγούν σε μέρη εξωτικά 
όλες οι λύπες μακριά, όλες οι αγωνίες 
παρόντα μόνο τα όμορφα τα καταπληκτικά.”

 Δημήτρης Νανόπουλος 

Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών, Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ

Πρώτη αποκλειστική έκδοση Public

Περί κέρδους αντοχής

#Ποιηση_Βικτωρ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ - (Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ - Δημήτρης Βίκτωρ)

Πρώτη αποκλειστική έκδοση Public

" ΜΕΙΝΕ ΕΔΩ" - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

" ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ " -Σχόλιο του Δημήτρη Νανόπουλου

Η παρούσα μελέτη-πραγματεία-ποίηση “Άνθρωπος και Χρόνος” από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και τον Δημήτρη Βίκτωρ, είναι μια εξόχως ευρηματική προσπάθεια για την κατανόηση της έννοιας του χρόνου στηριζόμενη όχι μόνο σε λογοτεχνικό-φιλοσοφική θεώρηση αλλά και κοσμολογική! Οι συγγραφείς δεν αρκούνται σε απλή παράθεση των προσωπικών τους αναζητήσεων και αγωνιών, αλλά χρησιμοποιούν και αστροφυσικό-κοσμολογικά ευρήματα για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους.
Λέει, πολύ σωστά κάπου, ο Χρόνος-Βίκτωρ:

“Ξέρεις τι είναι ένα αστέρι, ξέρεις τη γέννησή του και το τέλος του. Κοίταξες μέσα σου και είδες το Σύμπαν σου, το κενό σου. Η επιστήμη σου καλπάζει. Επισκίασε τη φιλοσοφία σου, που ακολουθεί καταϊδρωμένη. Συνεχώς βρίσκεις και ανακαλύπτεις. Ξέρεις πώς ο σίδηρος που υπάρχει στα ερυθρά σου αιμοσφαίρια προήλθε από μια έκρηξη αστεριού. Είσαι σε συνεχή πορεία γνώσης.”

Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και εύχομαι να περάσει και στη φιλοσοφία. Τα πράγματα πια έχουν ξεκαθαρίσει, δεν μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια.
Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ τολμούνε να σπάσουν τα “δεσμά” του καθωσπρεπισμού στην ποίηση, με την έννοια ότι χρησιμοποιούν σωστά σύγχρονες επιστημονικές έννοιες, πράγμα ανήκουστο παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη απόγνωση για τον θάνατο, το sine qua non της λογοτεχνίας-ποίησης-τέχνης.

Απολαύστε αυτό το απέριττο, μεστό, πρωτότυπο βιβλίο, που όπως γράφουν οι εμπνευσμένοι συγγραφείς:

“ Θα ταξιδεύεις ήσυχα κοιτάζοντας πλανήτες 
αστερισμοί θα σ’ οδηγούν σε μέρη εξωτικά 
όλες οι λύπες μακριά, όλες οι αγωνίες 
παρόντα μόνο τα όμορφα τα καταπληκτικά.”

 Δημήτρης Νανόπουλος Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών, Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ

"ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" - Στα Public

"ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" - Στα Public

Είναι μεγάλο το βάθος και το πλάτος, η σημασία και η ερμηνεία που μπορεί να καλύπτει ένα κείμενο με τον τίτλο: « Άνθρωπος & Χρόνος ».
Εγώ όμως θα συγκεντρωθώ στη δική μου την προσωπική εμπειρία που και σαν ιδέα και σαν πραγματοποίηση αυτής της ιδέας, είναι μοναδική.
Εννοώ τον αληθινό διάλογο δύο ποιητικών συνειδήσεων.
Γράφει ο ποιητής-Άνθρωπος και, αυθόρμητα, απαντάει ο ποιητής-Χρόνος.
Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος γνωρίζει το τι θα πει ή πως θα εκφραστεί ο συνομιλητής σου ή ποιο θα είναι το βάθος των γνώσεών σου.
Και βέβαια, μέρος του διαλόγου είναι τα ποιήματα και των δύο που γλυστράνε με απόλυτη φυσικότητα στο κείμενο και ίσως προτείνουν την πραγματική διάσταση της σχέσης ανάμεσα στον Άνθρωπο και τον Χρόνο.

Λέει ο Χρόνος:

« ΕΙΝΑΙ και ΧΡΟΝΟΣ σου κουράζουν το μυαλό
αδύνατη η απάντηση ο Χρόνος ταξιδεύει
το ΕΙΝΑΙ μέσα του φεύγει μαζί του
πίσω αφήνει ύπαρξη με Χρόνο μες στο ΕΙΝΑΙ »

Στο εξώφυλλο του βιβλίου, σε αυτή την καταπληκτική έκδοση, βλέπουμε μια μαύρη γραμμή. Είναι ο Χρόνος και το κόκκινο σημάδι ο Άνθρωπος που έτυχε να βρεθεί εκεί στην οποιαδήποτε στιγμή και να ζήσει μέσα στον Χώρο.

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ

Πρώτη αποκλειστική έκδοση Public

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ του Διονύση Σιμόπουλου

Όταν η ποίηση συναντά την επιστήμη - Ένα κείμενο του Διονύση Σιμόπουλου

 Πριν λίγες ημέρες διοργανώθηκε μια ξεχωριστή εκδήλωση στο Ιδρυμα Ευγενίδου.
Οι αστροφυσικοί Διονύσης Σιμόπουλος και Δημήτρης Νανόπουλος παρουσίασαν ένα  βιβλίο ποίησης, αποδεικνύοντας ότι τα όρια στη δημιουργία, με την ευρύτερη έννοια, δεν είναι ποτέ διακριτά. Ακολουθεί το κείμενο τής παρουσίασης του βιβλίου από τον Διονύση Σιμόπουλο. Απολαύστε το: 

«Όταν ο Δημήτρης Βίκτωρ μου ζήτησε, μέσω ενός κοινού φίλου, του Κώστα του Χαραλάμπους, να προλογίσω το βιβλίο που είχαν γράψει με την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να αρνηθώ, γιατί απλούστατα θεώρησα ότι, όπως και τα προηγούμενα έργα των δύο συγγραφέων, πρόκειται για ένα έργο ποιητικό, κι εγώ με την ποίηση δεν έχω και τόσο μεγάλη συνάφεια.

Ναι βέβαια, όταν ήμουν πιτσιρικάς έγραφα κι εγώ τα σχετικά μου ποιήματα. Αλλά πέραν τούτου ουδέν.

Εκείνο πάντως που διέγειρε την περιέργειά μου σχετικά με το όλο αυτό θέμα ήταν το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο ανθρώπων.

Θα μου πείτε, τίποτε το συνταρακτικό σε κάτι τέτοιο. Πολλά είναι εκείνα τα βιβλία που γράφονται από δύο συντελεστές. Και ο Δημήτρης το έχει κάνει, και ο Στράτος με τον Μάνο, αλλά κι εγώ. Ναι, αλλά σ’ αυτές τις περιπτώσεις αναλύουμε εξ αρχής τα κεφάλαια που θα περιλαμβάνει το βιβλίο, και αποφασίζουμε εξ αρχής ποια κεφάλαια θα γράψει ο ένας και ποια ο άλλος.

Στην δεδομένη όμως περίπτωση, στο «Άνθρωπος και Χρόνος», τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Όπως μου είπε ο Κώστας το βιβλίο δεν σχεδιάστηκε όπως συνήθως γίνεται μ’ ένα βιβλίο συνεργασίας. Αλλά αντίθετα γράφτηκε καθώς προχωρούσε! Έγραφε η μία κι απαντούσε ο άλλος. Έγραφε ο ένας και απαντούσε η άλλη. Επρόκειτο δηλαδή για έναν διάλογο, Έναν διάλογο ποιητικό, γραμμένο όμως σε πεζό λόγο!

Κι έτσι από περιέργεια περισσότερο, παρά απ’ οτιδήποτε άλλο, άρχισα να φιλομετρώ τις σελίδες των χειρογράφων που μου έδωσε ο Κώστας. Κι έτσι μετά από δύο-τρεις σελίδες αγκιστρώθηκα! Γιατί πραγματικά το θέμα με το οποίο ασχολήθηκαν οι δύο συγγραφείς μου κέντρισε το ενδιαφέρον.

Είναι άλλωστε γνωστό ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε πράγματι όντα με χρονικό προσανατολισμό. Και παρόλο που η έννοια του χρόνου επιφανειακά φαίνεται να είναι ευκολονόητη και άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινότητά μας, εντούτοις έχει αποδειχθεί τόσο σπουδαία και μυστηριώδης, ώστε μερικά από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα μυαλά έχουν καταπιαστεί με την ανάλυση και τα παράδοξά της.

Πάρτε, για παράδειγμα, μερικές από τις πρώτες αράδες που γράφει ο Χρόνος-Βίκτωρ:

«…γιατί μέχρι το φως να ταξιδέψει ως τη Γη

Όλα άλλαξαν, πέθαναν, ξανάγιναν

Κι εσύ κοιτάζεις και με τα μάτια βλέπεις,

αυτό που στην ουσία τώρα, δεν μπορεί να είναι εκεί.»

Περιγράφει δηλαδή σε τέσσερις σειρές όλα αυτά που βλέπουμε όταν κοιτάμε τον νυχτερινό ουρανό. Οι αρχαίοι Έλληνες που έβλεπαν την γαλακτόχρωμη λωρίδα του Γαλαξία μας την ονόμαζαν «γέφυρα του χρόνου», και κατά κάποιον τρόπο δεν είχαν καθόλου άδικο. Επειδή απαιτείται η παρέλευση κάποιου χρόνου για να φτάσει μέχρις εμάς το φως από τα απόμακρα άστρα και τους γαλαξίες, όταν κοιτάζουμε έξω στο διάστημα βλέπουμε τις εικόνες των διαφόρων ουράνιων αντικειμένων όπως ήταν στο παρελθόν κι όχι όπως είναι την στιγμή που τα κοιτάμε.

Λόγω του χρόνου που χρειάζεται η εικόνα κάθε ουράνιου αντικειμένου για να έρθει σε μας, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι βλέπουμε και μελετάμε… αναμνήσεις!

Κατά κάποιο, δηλαδή, τρόπο ο έναστρος ουρανός δεν είναι παρά ένα είδος μηχανής του χρόνου. Όσο πιο μακριά βλέπουμε μέσα στο Σύμπαν τόσο πιο πολύ εισχωρούμε στο παρελθόν.

Κατά κάποιον δηλαδή τρόπο οι αστρονόμοι είμαστε οι Αρχαιολόγοι του Σύμπαντος.

Ο Ήλιος, για παράδειγμα, απέχει από μας 150 εκατομμύρια χλμ. και το φως του, τρέχοντας με την ταχύτητα του φωτός 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο, χρειάζεται 8,5 περίπου λεπτά για να φτάσει μέχρι τη Γη, που σημαίνει ότι τον βλέπουμε όπως ήταν πριν από 8,5 λεπτά.

Το φως από τον πλησιέστερο σε μας Μεγάλο Γαλαξία της Ανδρομέδας χρειάζεται 2,5 εκατομμύρια χρόνια για να φτάσει στη Γη μας, πράγμα που σημαίνει ότι το φως που φτάνει σήμερα σε μας ξεκίνησε από εκεί έξω όταν οι προπάτορες του ανθρώπου έκαναν τα πρώτα δειλά τους βήματά πάνω στον πλανήτη μας.

Το φως του πιο απόμακρου αντικειμένου που φτάνει σήμερα στη Γη, έχει ηλικία 13,4 περίπου δισεκατομμυρίων χρόνων, και μας εμφανίζεται όπως ήταν 400 εκατ. χρόνια μετά τη γέννηση του Σύμπαντος.

Ενώ σ’ αυτήν την φωτογραφία έχει καταγραφεί η κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου που προέρχεται από τη γέννηση του Σύμπαντος πριν από 13,8 δις. χρόνια.

Ο ουρανός δηλαδή δεν εκτείνεται μόνο χωροταξικά, αλλά και χρονικά. Αυτή άλλωστε είναι και η σύγχρονη αντίληψη που έχουμε για το χωροχρονικό μας Σύμπαν και την αρχή του χρόνου.

Όλα αυτά, όμως, αφορούν το Σύμπαν και τον χωρόχρονο των αστροφυσικών, ενώ το πόνημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και του Δημήτρη Βίκτωρ κάνει την υπέρβαση. Οι δύο συνεργοί στην προσπάθειά τους αυτή ξεφεύγουν από τους περιορισμούς του πειράματος και της απόδειξης και ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο της ανθρώπινης διανόησης.

Ο Άνθρωπος-Αγγελάκη Ρουκ, μας λεει:

«Χρόνε επί τέλους βρήκαμε ένα χώρο όπου μπορούμε να συγκατοικήσουμε: το παρελθόν. Έλα λοιπόν, στο λιβάδι μας, στο παρελθόν, μήπως και καταλάβω γιατί είμαι σήμερα εδώ με σένα…»

Είναι εμφανές ότι παρ’ όλο που το κείμενο τους δεν φαίνεται να πειθαρχεί σε κανόνες, η γλώσσα του είναι μια γλώσσα ποιητική με την οποία παρουσιάζονται με αδρές πινελιές μερικά από τα πιο εντυπωσιακά διοράματα της προσπάθειας του ανθρώπου να κατανοήσει μια από τις δυσκολότερες έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης, με λυρισμό και ευαισθησία. Και πολύ σύντομα, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι το κείμενο των δύο συγγραφέων, ενώ δίνει την εντύπωση του πεζού λόγου έχει εντούτοις ένα δικό του συγκεκριμένο ρυθμό και αρμονία, όπως θάπρεπε άλλωστε να έχει.

Όπως λεει προς το τέλος ο Άνθρωπος-Ρουκ:

«Δεν θα ‘μαι ποτέ

Αυτό που είμαι στιγμιαία

Αλλά είναι θρίαμβος

Αυτή η σταθερή απώλεια.

Πες μου λοιπόν: Πόσο καιρό έχω ακόμα;»

Για να πάρει την άμεση αμείλικτη απάντηση από τον Χρόνο-Βίκτωρ:

«Με ακούς; Με βλέπεις; Με έχεις μπροστά σου; Είσαι σίγουρος γι’ αυτό; Ποτέ κανείς δεν με έχει δει. Μήπως είμαι δημιούργημα της φαντασίας σου;»

Όπως το θέτει ο Νεύτων και η κλασσική Φυσική, ο υποκειμενικός χρόνος που βιώνουν οι άνθρωποι, είναι απλώς μια ψευδαίσθηση που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον απόλυτο πλατωνικό-κοσμικό χώρο και χρόνο. Άποψη που, παραδόξως, συμμερίζεται και ο Αϊνστάιν, ο βασικός υπαίτιος της «δολοφονίας» του απόλυτου χρόνου στη σύγχρονη Φυσική. Όπως θα εκμυστηρευθεί ο ίδιος ο Αϊνστάιν σε ένα περίφημο γράμμα του: «Η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν και σε μέλλον αποτελεί μόνο μια ψευδαίσθηση, έστω κι αν πρόκειται για μια επίμονη ψευδαίσθηση».

 Παρά το μικρό του μέγεθος το βιβλίο αυτό είναι ένας πραγματικός χείμαρρος συναισθηματικής φόρτισης που κατακλύζει τον αναγνώστη από την πρώτη του σελίδα. Και δεν αμφιβάλλω ότι το γεγονός αυτό οφείλεται στο τρόπο γραψίματος του κειμένου τους. Τα λόγια του κειμένου μετατρέπονται σε εικόνες, ορισμένες φορές απόκοσμες και φαντασμαγορικές. Άλλες εικόνες περιορίζονται σε πιο γήινα, πεζά χρώματα. Εικόνες, όμως, πάντα κατάλληλα φωτισμένες για να δώσουν την πρέπουσα ζεστασιά στις έννοιες που περιγράφουν.

Δεν ξέρω πως θα πρέπει να περιγράψει κάποιος το λογοτεχνικό είδος αυτού του βιβλίου: Δοκίμιο; Πραγματεία; Ποίηση; Αλλά τι σημασία έχουν οι λέξεις;
Όπως έλεγε και ο Σαίξπηρ πριν από 400 και χρόνια:«Τι υπάρχει σ’ ένα όνομα; Αυτό που ονομάζουμε τριαντάφυλλο, με οποιοδήποτε άλλο όνομα δεν θα μύριζε εξίσου ωραία;»

Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω, με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, «Αναφορά στον Γκρέκο»:

 «Μια μέρα, ήταν άνοιξη, και περιμέναμε πότε θα χτυπήσει το κουδούνι να γλιτώσουμε. Τα παράθυρα της τάξης ήταν ανοιχτά κι έμπαινε η μυρωδιά από μιαν ανθισμένη μανταρινιά. Ένα αηδόνι είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε. Τότε ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης, δε βάσταξε άλλο, σήκωσε το δάχτυλο του και είπε στο δάσκαλο: 

 «Σώπα καλέ δάσκαλε, σώπα, ν’ ακούσουμε τ’ αηδόνι.»

Κι απόψε για μας, το αηδόνι είναι το βιβλίο «Άνθρωπος και Χρόνος». Γι’ αυτό κι εγώ θα σωπάσω, για ν’ ακούσουμε τ’ αηδόνια: την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και τον Δημήτρη Βίκτωρ.

Περί Ποιητού

#Ποιηση_Βικτωρ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Παρουσίαση - 6 Ιουνίου 20:00 - Ίδρυμα Ευγενίδου,- Συγγρού 387

«Άνθρωπος & Χρόνος» - Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και Δημήτρης Βίκτωρ

          «Άνθρωπος & Χρόνος» των Ρουκ και Βίκτωρ

Η πρώτη παρουσίαση της αποκλειστικής έκδοσης των Public

Τα Public, το μεγαλύτερο ελληνικό βιβλιοπωλείο με 53 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, παρουσιάζουν την Τρίτη 6 Ιουνίου, στις 20.00, στο Ίδρυμα Ευγενίδου, την αποκλειστική έκδοση του βιβλίου «Άνθρωπος & Χρόνος – Human…Time» που συνυπογράφουν η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ. Το έργο αποτελεί ένα σύγχρονο αριστούργημα που σπάει τα όρια της ποίησης και της λογοτεχνίας, τολμώντας να εκφράσει την επιστημονική γνώση με λυρική γραφή.

Στη εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου συμμετέχουν διακεκριμένοι Έλληνες των γραμμάτων, οι οποίοι θα μιλήσουν για το βιβλίο καθώς και θα μοιραστούν τις σκέψεις τους για τη φύση της σχέσης του Ανθρώπου και του Χρόνου. Συγκεκριμένα, στην εκδήλωση συμμετέχουν ο Ακαδημαϊκός-Διακεκριμένος Καθηγητής Δημήτρης Νανόπουλος και ο Επίτιμος Διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου Διονύσης Σιμόπουλος.

Το βιβλίο, το οποίο αποτελεί αποκλειστική έκδοση των Public, αναπτύσσεται με ένα διαδραστικό διάλογο μεταξύ των δύο αναγνωρισμένων ποιητών και εξελίσσεται σε πεζό λόγο, ο οποίος κρύβει θραύσματα λυρισμού και ποίησης. Η συζήτηση των δύο ποιητών, στην οποία η Ρουκ εκπροσωπεί τον Άνθρωπο και ο Βίκτωρ το Χρόνο, περιστρέφεται γύρω από τις επιστημονικές έννοιες του χώρου και του χρόνου, προσπαθώντας να εκφράσει την ανθρώπινη απόγνωση του θανάτου.

 Ο εμπορικός διευθυντής προϊόντων ψυχαγωγίας, Σπήλιος Λαμπρόπουλος, αναφέρει σχετικά, «Η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, μία από τις μεγαλύτερες εν ζωή ποιήτριες της χώρας μας, με έργα της να κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε δεκάδες ξένες χώρες και τιμητικές βραβεύσεις εντός & εκτός Ευρώπης να λειτουργούν ως υπενθύμιση του εκτοπίσματος του ποιητικού της λόγου, θα μπορούσε να αναπαυτεί στις δάφνες της – δεν το κάνει όμως και, πάει ενάντια στη φόρμα στο νέο της βιβλίο. Ο Δημήτρης Βίκτωρ είναι αυτός που τις έδωσε τα κατάλληλα ερεθίσματα, ώστε μαζί να μας εμπιστευτούν την έκδοση του ‘Άνθρωπος & Χρόνος”, που συνδυάζει ποίηση και πεζό λόγο, δίνοντας πλούσια τροφή για αντισυμβατική σκέψη σε όλους μας. Περιττό να προσθέσουμε πως, ως βιβλιοπωλείο, αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά που μπορέσαμε να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας στην έκδοση του υπέροχου αυτού βιβλίου και ελπίζουμε το αναγνωστικό κοινό να το πλησιάσει ανεπιφύλακτα, να το αγκαλιάσει και να το αγαπήσει όσο και εμείς.»

Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 6 Ιουνίου, στις 20.00, στο  Ίδρυμα Ευγενίδου, Λεωφόρος Συγγρού 387, Παλαιό Φάληρο.

Είπαν για το Βιβλίο :

«Στο βαθυστόχαστο βιβλίο “ Άνθρωπος και Χρόνος – Human …Time ”, ο Άνθρωπος – Ρουκ και ο Χρόνος – Βίκτωρ, πασχίζουν να ερμηνεύσουν ο ένας τον άλλο. Όπως ο Καβάφης ήταν ποιητής ιστορικός, η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ είναι ποιητές φιλόσοφοι.»

Peter Mackridge

Emeritus Professor of Modern Greek University

«Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και εύχομαι να περάσει και στη φιλοσοφία. Τα πράγματα έχουν πια ξεκαθαρίσει , δεν μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια. Η Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ τολμούνε να σπάσουν τα δεσμά του καθωσπρεπισμού στην ποίηση με την έννοια ότι χρησιμοποιούν σωστά σύγχρονες επιστημονικές έννοιες, πράγμα ανήκουστο παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη απόγνωση για τον θάνατο, στο sine qua non της λογοτεχνίας- ποίησης- τέχνης.»

Δημήτρης Νανόπουλος

Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών, Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ.

«Το βιβλίο είναι ένας χείμαρρος συναισθηματικής φόρτισης που κατακλύζει τον αναγνώστη από την πρώτη του σελίδα. Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και o Δημήτρης Βίκτωρ κάνουν την υπέρβαση. Ξεφεύγουν από τους περιορισμούς του πειράματος και της απόδειξης και ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο της ανθρώπινης διανόησης, σε μια γλώσσα ποιητική με την οποία παρουσιάζονται με αδρές πινελιές μερικά από τα πιο εντυπωσιακά διοράματα της προσπάθειας του ανθρώπου να κατανοήσει μια από τις δυσκολότερες έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης, με λυρισμό και ευαισθησία.

Είναι μία γραφή λιτή αλλά γεμάτη ζωντάνια περιγράφοντας, χωρίς καλλωπισμούς, το δράμα της φύσης που εκτυλίσσεται στο σκηνικό του Σύμπαντος με ηθοποιούς τα φαινόμενα του ουρανού. Τα λόγια του κειμένου μετατρέπονται σε εικόνες απόκοσμες και φαντασμαγορικές.»

Διονύσης Π. Σιμόπουλος

Αστροφυσικός

Επίτιμος διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Public - Πρώτη έκδοση

" ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει η Κατερίνα Αγγελάκ...

" ΦΙΛΙ " - Ποίημα του Δ. Βίκτωρ - Απαγγέλλει ο ίδιος

Οι Άθλιοι της Ιστορίας

(Μετά τα φριχτά και θλιβερά, που συνέβησαν στο Παρίσι, στη Νίκαια στις Βρυξέλλες,στη Στοκχόλμη, σε τόσα άλλα μέρη του κόσμου και τώρα στην Αίγυπτο).



Τρέχουν οι ηγέτες να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Αλλά εδώ δεν μαζεύεται τίποτε πια.

Ο Αλλάχ, υπόσχεται πιλάφια και παρθένες στον παράδεισο, οπότε γιατί να μην πας μια ώρα αρχύτερα σ' αυτόν;

Η ζωή εδώ στη γη, δεν έχει καμία αξία. Θυσιάζεται  για πλάκα.

Και αν συνδυάζεται η πλάκα και με φρικαλέους σκοτωμούς, τότε θα φαγωθούν περισσότερα πιλάφια και θα ξεπαρθενιαστούν και περισσότερες παρθένες, εκεί στον παράδεισο!..



Οι πέντε αρχηγοί του μεγάλου παγκοσμίου συμβουλίου ασφαλείας, όταν συνεδριάζουν, όποτε συμβαίνει αυτό, φθάνουν με κλειστά χαρτιά και οχυρώνονται πίσω από τα συμφέροντά τους και κάνουν δήθεν, πως παίρνουν  αποφάσεις..

Τώρα στριμώχτηκαν και ήρθε η ώρα να συναντηθούν και να μιλήσουν σοβαρά και κάπως ανοιχτά!... Τώρα χεσμένοι από τα φριχτά της τρομοκρατίας από ISIS και λοιπών απίθανων από το ξεκούρδισμα της Ανατολής και του ισλαμικού κόσμου, θα συναντηθούν για να τα πούνε αλλιώς.

Και ό,τι προλάβουν... Αλλά δεν θα το κάνουν. Γιατί πάλι θα πάνε με κλειστά και πονηρά χαρτιά!!!

Αν όμως συνέβαινε το απίθανο να γίνει κάτι, τότε αυτομάτως και πριν απ' όλα, θα έπρεπε να χαρακτηριστούν σαν εγκληματίες, ο πονηρούλης μικρός άνθρωπος Σαρκοζί ο Γάλλος, που έσπευσε πρώτος να στείλει αεροπλάνα στη Λιβύη για να ρίξει τον Καντάφι!

Τώρα για παρηγοριά τραγουδιέται  η Μασσαλιώτιδα από τους Γάλλους....

Ύστερα, και αμέσως, το άλλο ανθρωπάκι και εγκληματία τον Μπλερ τον Άγγλο, που φαγώθηκε μαζί με το άλλο απίθανο, επίσης ανθρωπάκι, τον υιό Μπους τον αμερκάνο, να εξολοθρεύσουν τον Σαντάμ χωρίς να φανταστούν τις συνέπειες.

Φάτε τα τώρα και εσείς και το χειρότερο, περιμένετε τα χειρότερα από τους χειρότερους. Εσείς τους φτιάξατε.

Δεν υπολογίσετε πως αυτοί οι βρωμεροί εγκληματίες, σκουπίδια της ανθρωπότητας, δεν υπολογίζουν την γήινη ζωή τους.

Αλλά τι θα γίνει με τα βρωμερά σκουπίδια ηγέτες, παρελθόντος και παρόντος, που άνοιξαν και συνεχίζουν να ανοίγουν ασκούς;

Τι θα γίνει με τους άθλιους ηγέτες της ιστορίας; Τι θα γίνει με αυτά τα σκουπίδια;

... Τίποτε!...

Περιμένετε τα χειρότερα!

Δεν είναι το "Αν θα ξαναγίνει" ,

αλλά το, "πότε θα ξαναγίνει"..........................  

Δημήτρης Βίκτωρ

Περί ανάγκης έκφρασης

#Ποιηση_Βικτωρ