Λέγεται και ξαναλέγεται,
γράφεται και ξαναγράφεται πως θα πρέπει να επανέλθει η διδαχή των Αρχαίων Ελληνικών
στα σχολεία.
Σκίζουν τα ιμάτιά τους όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι των γραμμάτων, οι φιλόσοφοι του
μπλα μπλα και της ανεμοζάλης. Από πίσω και οι γονείς…
Πως με τη διδαχή, λέει, των αρχαίων θα
καλλιεργηθεί το ήθος, η έκφραση, η συμπεριφορά, ο πολιτισμός τέλος πάντων…
Μάλιστα!
Μπορείς να συμφωνήσεις, δεν λέω.
Εγώ είμαι της γενιάς που
διδάχτηκε τα Αρχαία Ελληνικά στο τότε λύκειο, πριν καταργηθούν. Είχαμε
παλαβώσει όλοι οι μαθητές. Ήταν το χειρότερο και βασανιστικότερο μάθημα. Δεν
έφταιγαν βέβαια τα Αρχαία Ελληνικά γι’ αυτό, αλλά ο τρόπος διδασκαλίας.
Τίποτε δεν μας έμεινε. Ούτε μια φράση, ούτε μια λέξη!
Γιατί όπως έχει αποδειχθεί, το ανθρώπινο είδος, μαθαίνει
μόνο αυτά που θα αγαπήσει.
Αν δεν πρόκειται για άμεσα χρήσιμα θέματα και ζητήματα, αυτό δυσκολεύει.
Οπότε, πρέπει να μιλήσουμε
όχι αν θα επανέλθει η διδασκαλία τους, αλλά πως θα βρεθεί ο τρόπος να αγαπηθούν
Για να υπάρχει ελπίδα, κάποιας έστω αγάπης, θα
πρέπει να έχουν πρώτα αγαπηθεί από τους δασκάλους. Δύσκολο!
Οι δάσκαλοι για να τα αγαπήσουν θα πρέπει να τα είχαν αγαπήσει πιο πριν οι
δικοί τους δάσκαλοι και να ήταν σε θέση να μεταδώσουν αυτή την αγάπη.
Δυσκολότατο!
Τώρα, πως θα ήταν σε αυτήν την θέση εκείνοι και οι σύγχρονοι κακοπληρωμένοι και
κακόμοιροι δάσκαλοι είναι άλλο θέμα, έτσι;
Οπότε, αν θα συμβεί αυτό, τρέξτε όλοι οι οπαδοί
της θεωρίας να ξαναπάτε στα θρανία και να μάθετε αρχαία ελληνικά. Θα «φάτε»
καλά!
Ή από το σπίτι, όπως και με τα αγγλικά, όποιος έχει κέφι· γιατί όχι;
Δημήτρης Βίκτωρ
