«Καταφθάνουν οι νέες ιστορίες των ανθρώπων.
Αλλά,
όμοιες θα είναι ή παρόμοιες με τις παλιές.
Είδες τις τωρινές; Τις είδες όλες...
Είδες τα εδώ; Είδες τα
πάντα!»
Δημήτρης Βίκτωρ
«Καταφθάνουν οι νέες ιστορίες των ανθρώπων.
Αλλά,
όμοιες θα είναι ή παρόμοιες με τις παλιές.
Είδες τις τωρινές; Τις είδες όλες...
Είδες τα εδώ; Είδες τα
πάντα!»
Δημήτρης Βίκτωρ
Τα Χριστούγεννα είναι μια
Φρίκη!
Σου θυμίζουν την ανθρώπινη μοναξιά.
Σου θυμίζουν τους πολέμους, τις αδικίες στον κόσμο!
Ακόμη και αν εσύ είσαι με άλλους, πρέπει να
κωφεύσεις για τη μοναξιά των άλλων...
Τέτοια Φρίκη, που οι άνθρωποι σκαρφίζονται
διάφορα για να μην την νοιώσουν.
Μερικοί καταφέρνουν, για λίγο, να την ξεχάσουν,
την Φρίκη.
Οι περισσότεροι την ζουν διπλά.
Στο ψέμα που ζούμε, το μεγάλο ψέμα έχει πολύ
μεγάλα κοντά πόδια.
Η αλήθεια δεν αντέχεται.
Οπότε, το ψέμα πρέπει να γιορταστεί κι ας είναι
η ίδια η Φρίκη.
Ποιηση_Βικτωρ |
Όταν το κράτος απουσιάζει, μοιραία μάλλον, θα αυτοδικήσεις.
Τώρα, το που θα σταματήσεις, εξαρτάται από την περίπτωση.
Εξαρτάται από τον πανικό σου και τον φόβο σου.
Εξαρτάται από το θυμικό σου και τον χαρακτήρα σου.
… Άντε, και από τον πολιτισμό σου!
Τα εγκλήματα πολέμου ήταν εφεύρεση του ανθρώπινου είδους ανέκαθεν.
Η ιστορία των ανθρώπων σε μια αράδα είναι: Ο Πόλεμος.
Ο θεός αυτός, μόλις τον αρχίσουν οι άνθρωποι, γίνεται ανεξέλεγκτος. Γίνεται πραγματικός θεός και το ανθρώπινο είδος αδυνατεί να τον σταματήσει. Κάποια στιγμή σταματάει μόνος του.
Στο μεταξύ, οι υπεύθυνοι γίνονται κτήνη και καθώς συνηθίζουν τις κτηνωδίες τους, γίνονται ακόμη μεγαλύτερα κτήνη. Τα απόλυτα!
Σπεύδουν οι αναλυτές, σπεύδουν οι φιλόσοφοι, σπεύδουν οι δημοσιογράφοι, τρέχουν και οι στρατιωτικοί που σπούδασαν τον πόλεμο, να πουν ως ειδικοί, να εξηγήσουν.
Αυτοί οι τελευταίοι μάλιστα, συνήθως είναι απόστρατοι καραβανάδες, άκαπνοι και απόλεμοι! Αλλά ξέρουν! Τους φωνάζουν στα κανάλια σωρηδόν (καθότι και τζάμπα) και αρχίζουν τις ανεύθυνες παρλαπίπες!
Φιγούρα στους συναδέλφους, φιγούρα στην οικογένεια, φιγούρα και χαβαλέ, γενικώς.
Συχνά επικαλούνται και τον Θουκυδίδη. Λένε μερικές ατάκες του για την επερχόμενη τιμωρία των εμπλεκομένων, λόγω των ύβρεων. Επίσης και οπωσδήποτε για το δίκαιο, (από τον διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους στον Πελοποννησιακό πόλεμο) και κάτι άλλα, αλλά πάντα με θαυμασμό για τις επιχειρήσεις, για τις τακτικές, για τα οπλικά συστήματα, για τον πόλεμο!
Βέβαια αφού αναφέρονται στον Θουκυδίδη, θα έπρεπε να πουν και την ουσία των γραφομένων του και όχι μόνον επιλεκτικές ατάκες. Δεν ξέρω αν διάβασαν τον Θουκυδίδη, πως τον διάβασαν ή αν τον διάβασαν καν!
Ο Θουκυδίδης δεν περιγράφει επιλεκτικά αυτά που διδάσκονται στο σχολείο και στις στρατιωτικές σχολές, αλλά κυρίως περιγράφει τις θηριωδίες των ανθρώπων στον πόλεμο, την μεταμόρφωσή τους σε κατσαπλιάδες, σε κτήνη, την απουσία κάθε ηθικής και την μικρότητα του ανθρώπινου ασήμαντου είδους στον πλανήτη.
Ναι! Τους Έλληνες περιγράφει και κυρίως τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες.
Οι θηριωδίες του πολέμου λοιπόν, καθώς και τα εγκλήματα πολέμου, είναι και αυτά εφαρμοσμένα καί από τους Έλληνες, τους υπέροχους, τους μοναδικούς!
Όλοι οι άλλοι μιμητές.
Και οι απόστρατοι σχολιαστές, μιμητές της μιμητικής για σφαλιάρες…!
Δημήτρης Βίκτωρ