ΟΙ ΝΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

«Καταφθάνουν οι νέες ιστορίες των ανθρώπων.

Αλλά, όμοιες θα είναι ή παρόμοιες με τις παλιές.

Είδες τις τωρινές; Τις είδες όλες...

Είδες τα εδώ; Είδες τα πάντα!»

 

Δημήτρης Βίκτωρ

“Χρόνια πολλά”, η ανούσια ευχή

"Χρόνια πολλά", λέει…
Περίεργο πως επικράτησε αυτή η ανούσια ευχή ανά τους αιώνες και λέγεται συνεχώς από τους πλείστους, παπαγαλία και copy paste.

Λες και το ιδανικό είναι να ζήσεις πολλά χρόνια σ’ αυτή τη ζωή και σ’ αυτόν τον κόσμο. Μα αν θα ζήσεις πολλά, είναι βέβαιο πως θα σέρνεσαι μέσα στα φριχτά γηρατειά ντροπιασμένος.

Από την άλλη, αν θα πιάσει η ευχή, θα πήξει ο πλανήτης από το υπέροχο είδος μας! Αδιαχώρητο!

Αλλιώς θα έπρεπε να εύχεται ο άνθρωπος.
Ίσως, «Καλό Θάνατο». Ναι! Ναι!

Αυτό, πράγματι δεν θα ήταν ανούσιο και βαρετό. Θα είχε ουσία...
Θα έδινε και Νόημα στη Ζωή…

Δημήτρης Βίκτωρ

Περί ευχών

#Ποιηση_Βικτωρ

"ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ" ------ Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

Η Φρίκη των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα είναι μια Φρίκη! 

Σου θυμίζουν την ανθρώπινη μοναξιά.
Σου θυμίζουν τους πολέμους, τις αδικίες στον κόσμο! 

Ακόμη και αν εσύ είσαι με άλλους, πρέπει να κωφεύσεις για τη μοναξιά των άλλων...

Τέτοια Φρίκη, που οι άνθρωποι σκαρφίζονται διάφορα για να μην την νοιώσουν. 

Μερικοί καταφέρνουν, για λίγο, να την ξεχάσουν, την Φρίκη. 
Οι περισσότεροι την ζουν διπλά. 

Στο ψέμα που ζούμε, το μεγάλο ψέμα έχει πολύ μεγάλα κοντά πόδια.

Η αλήθεια δεν αντέχεται. 

Οπότε, το ψέμα πρέπει να γιορταστεί κι ας είναι η ίδια η Φρίκη.

Δημήτρης  Βίκτωρ

#Ποιηση_Βικτωρ

ΠΝΕΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τα Χριστούγεννα εκπέμπουν την αίσθηση της συντροφικότητας. 

Είναι η γιορτή της μάζωξης, με την ελπίδα όλοι να κλέψουν πόντους αγάπης.

Οι μετακινήσεις σε άλλες πόλεις, ακόμη και σε σαλέ με πέρα-δώθε αεροπλάνα κ.λπ., μόνο κούραση φέρνουν. Τα έχω δοκιμάσει όλα αυτά με διάφορους τρόπους και τα ξέρω.
 
Τις ημέρες αυτές, θέλεις να είσαι εκεί που σε τυραννούν και σε παρηγορούν οι αναμνήσεις σου. Εκεί που γεννήθηκαν τα όνειρά σου, εκεί που ζουν οι απώλειές σου και σου μιλάνε τρυφερά οι νεκροί σου.

Όλα τα άλλα είναι μια ιδέα.

Θα λες ψέματα πως δήθεν πέρασες καλά! Αν το κάνεις θα μείνουν κάτι φωτογραφίες και κάποιες φιγούρες στους γύρω σου, που κανείς στην ουσία δεν ενδιαφέρεται για το πως πέρασες και το που έχεις πάει.

Δημήτρης Βίκτωρ

Ποιηση_Βικτωρ

Κάλαντα Χριστουγέννων

Κάλαντα  Χριστουγέννων  

Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι είναι της εποχής

η επίδειξη συμπάθειας κι αγάπης επιλεκτικής

ακόμη και ο πόλεμος κάνει, λέει, μια παύση

κι οι αμαρτωλοί ελπίζουν να συγχωρεθούν με τάξη.

Πόσο γλυκά και τρυφερά είναι τα βλέμματα όλων

τη μέρα την ξεχωριστή, με θαλπωρή στο όλον

σε χαιρετούν ευγενικά με μια καλή ευχή

και οι φτωχοί σαν νοιώθουν πλούσιοι κι αυτοί!

Αλήθεια τα πιστεύετε όλ’  αυτά τ’ αστεία;

Η αγάπη είναι  μακριά, σε πλήρη αφασία

σε σπήλαια ουδέποτε συνέβη να γεννήσει

μωρά σοφά αστραφτερά και θεϊκά στη φύση!

Μένει μόνο η αγάπη σου η διαφορετική

απόλυτα υποκριτική και επιλεκτική

σε γόνους, σε γονείς, σε φίλους κοντινούς

κι αυτή αμφισβητείται πάλι απ’ τους πολλούς!

Η άγια αυτή η μέρα θα κυλήσει σαν  νερό

όλα θα επανέλθουν στο σκληρό φυσιολογικό

θα επιστρέψουν οι φτωχοί στην κακομοίρα μέρα τους

κι οι πλούσιοι στον κόσμο το δικό τους, μα πιο πέρα τους.

Η αγάπη θα κρυφτεί ξανά από ντροπή

ο πόλεμος ξανά στην κορυφή θα εμφανιστεί

η αδικία θα κυριαρχήσει πάλι μες τη γη

κι όλα θα επανέλθουν ξανά, στη μίζερη αρχή!...

Βιτριολήςς – (Ποιητής εκ του προχείρου, έχων μέγεθος Ομήρου)

Τα Χριστούγεννα του Μίθρα

Ο Μίθρας, γεννήθηκε 1500 χρόνια πριν τον Ναζωραίο.

Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου από μια εντελώς παρθένα γυναίκα μέσα σε ένα ταπεινό σπήλαιο, σε μια φάτνη.

Ήρθε να διδάξει την αιώνια ζωή, που θα την αποκτήσει κανείς αν σώσει την ψυχή του πιστεύοντας σε αυτόν, ότι είναι ο ένας και μοναδικός θεός.
Αναλήφθηκε στους ουρανούς στα 33 χρόνια του. Υποσχέθηκε όμως ότι θα έρθει πάλι την ημέρα της Μεγάλης Κρίσεως...

Οι πρώιμοι πατέρες την Χριστιανικής εκκλησίας έπρεπε να βρουν τόπο και χρόνο για την γέννηση του δικού τους μοναδικού θεού. Συνεχώς τσακώνονταν για το ζήτημα.
Ο Χριστιανικός όχλος ήθελε ημερομηνία ντε και καλά. Οπότε επιτέλους σε μια Οικουμενική Σύνοδο, οι παπάδες τσακώθηκαν και ξεμαλιάστηκαν μεταξύ τους, αλλά κατάφεραν τελικά να αποφασίσουν.

Εύκολο:

Κλέψανε τα του Μίθρα και ξεμπέδρεψαν!

Αυτό, άλλωστε έκαναν, με τόσα άλλα για να εδραιώσουν την θρησκεία τους.

Κάνανε copy paste, δηλαδή!...

Έτσι από τότε γιορτάζουν οι Χριστιανοί τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου.

Και τα λένε Χριστούγεννα αντί του ορθού: «Μιθρούγεννα!...»

" ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ " - Ποίημα του Δημήτρη Βίκτωρ

"ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ" --- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ ---- Απαγγελία μαζί με την ...

Οι Φιλόζωοι των Χριστουγέννων

Έρχονται τα Χριστούγεννα και οι φιλόζωοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ξεχύνονται στους... Nαούς των Kρεοπωλείων και στη Μητρόπολη της Βαρβακείου, για να διαλέξουν αρνάκια, γουρουνάκια. γαλοπούλες και άλλα σφαγμένα σφαχτά, γιατί θα πεινάσουν απ’ τη χαρά τους, λόγω της γέννησης εκείνου του παιδιού!

(Τα σκυλάκια και τα γατάκια τα αποφεύγουν γιατί έχουν σκληρό κρέας, λέει!)

Οι φιλόζωοι!... Πολύ συγκινητικό!...

"ΤΟ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ" - Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ - Απαγγελία: Χάρι...

Εξαρτάται ...

Όταν το κράτος απουσιάζει, μοιραία μάλλον, θα αυτοδικήσεις.

Τώρα, το που θα σταματήσεις, εξαρτάται από την περίπτωση.

Εξαρτάται από τον πανικό σου και τον φόβο σου.

Εξαρτάται από το θυμικό σου και τον χαρακτήρα σου.

… Άντε, και από τον πολιτισμό σου!

Όπως και νάχει θα αλλάξεις, έστω λίγο:

Ίσως να γίνεις πιο σκληρός!

Ίσως να γίνεις πιο σοφός!

Ποιος ξέρει;

Εξαρτάται από όλα τα παραπάνω..
.................................................

Δημήτρης Βίκτωρ

«CHERISHED SOUND» - Poem and recitation : Dimitris Victor - Translation...

Οι εφευρέτες των εγκλημάτων πολέμου και οι απόστρατοι σχολιαστές

Τα εγκλήματα πολέμου ήταν εφεύρεση του ανθρώπινου είδους ανέκαθεν.

Η ιστορία των ανθρώπων σε μια αράδα είναι: Ο Πόλεμος.

Ο θεός αυτός, μόλις τον αρχίσουν οι άνθρωποι, γίνεται ανεξέλεγκτος. Γίνεται πραγματικός θεός και το ανθρώπινο είδος αδυνατεί να τον σταματήσει. Κάποια στιγμή σταματάει μόνος του.

Στο μεταξύ, οι υπεύθυνοι γίνονται κτήνη και καθώς συνηθίζουν τις κτηνωδίες τους, γίνονται ακόμη μεγαλύτερα κτήνη. Τα απόλυτα!

Σπεύδουν οι αναλυτές, σπεύδουν οι φιλόσοφοι, σπεύδουν οι δημοσιογράφοι, τρέχουν και οι στρατιωτικοί που σπούδασαν τον πόλεμο, να πουν ως ειδικοί, να εξηγήσουν.
Αυτοί οι τελευταίοι μάλιστα,  συνήθως είναι απόστρατοι καραβανάδες, άκαπνοι και απόλεμοι! Αλλά ξέρουν! Τους φωνάζουν στα κανάλια σωρηδόν (καθότι και τζάμπα) και αρχίζουν τις ανεύθυνες παρλαπίπες!

Φιγούρα στους συναδέλφους, φιγούρα στην οικογένεια, φιγούρα και χαβαλέ, γενικώς.

Συχνά επικαλούνται και τον Θουκυδίδη. Λένε μερικές ατάκες του για την επερχόμενη τιμωρία των εμπλεκομένων, λόγω των ύβρεων. Επίσης και οπωσδήποτε για το δίκαιο, (από τον διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους στον Πελοποννησιακό πόλεμο) και κάτι άλλα, αλλά πάντα με θαυμασμό για τις επιχειρήσεις, για τις τακτικές, για τα οπλικά συστήματα, για τον πόλεμο!

Βέβαια αφού αναφέρονται στον Θουκυδίδη, θα έπρεπε να πουν και την ουσία των γραφομένων του και όχι μόνον επιλεκτικές ατάκες. Δεν ξέρω αν διάβασαν τον Θουκυδίδη, πως τον διάβασαν ή αν τον διάβασαν καν!

Ο Θουκυδίδης δεν περιγράφει επιλεκτικά αυτά που διδάσκονται στο σχολείο και στις στρατιωτικές σχολές, αλλά κυρίως περιγράφει τις θηριωδίες των ανθρώπων στον πόλεμο, την μεταμόρφωσή τους σε κατσαπλιάδες, σε κτήνη, την απουσία κάθε ηθικής και την μικρότητα του ανθρώπινου ασήμαντου είδους στον πλανήτη.

Ναι! Τους Έλληνες περιγράφει και κυρίως τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες.

Οι θηριωδίες του πολέμου λοιπόν, καθώς και τα εγκλήματα πολέμου, είναι και αυτά εφαρμοσμένα καί από τους Έλληνες, τους υπέροχους, τους μοναδικούς!

Όλοι οι άλλοι μιμητές.

Και οι απόστρατοι σχολιαστές, μιμητές της μιμητικής για σφαλιάρες…! 

Δημήτρης Βίκτωρ

POLAROID

 

"ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ" ----- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ

" Η ΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" --- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ

"ΑΥΓΟ ΦΙΔΙΟΥ --- ( Νυρεμβέργη - 2) - Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βί...

"ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ-1" --- "NUREMBERG-1"- Ποίημα: Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία: Κατερίν...

"ΑΥΓΟ ΦΙΔΙΟΥ" --- ( Νυρεμβέργη - 2) - Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ - Απαγγε...

"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ" --------- Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

26 Οκτωβρίου

 

"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ" ------- - Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ

Δημήτρης Νανόπουλος: «Το Σύμπαν δεν… συνωμοτεί»

Ανήκει στην ελίτ των εξαιρετικών επιστημόνων παγκοσμίως. Η δουλειά του είναι συναρπαστική και απαιτητική. Και παρά το ότι ψάχνει διαρκώς για απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την υφή, την προέλευση και την εξέλιξη του Σύμπαντος, ο Δημήτρης Νανόπουλος δεν ζει αποκλειστικά στη σφαίρα της επιστήμης.

Μιλά με πάθος για τα κακώς κείμενα, καταδικάζει τις φρικαλεότητες στη Γάζα, παραδέχεται πως η Ελλάδα δεν έχει να προσφέρει όσα το εξωτερικό σε ταλαντούχους νέους που τώρα ξεκινούν την καριέρα τους και πάνω απ' όλα, όταν αναφέρεται στη μεγάλη του αγάπη, τη Φυσική, χρησιμοποιεί λόγο τόσο κατανοητό που κάνει και τον πιο αδαή να την κατανοήσει και... αβίαστα να τη θαυμάσει.

Ο επόμενος -ίσως- διευθυντής του CERN, μια μέρα πριν από την ομιλία του στο Νεώριο Μόρο μίλησε στα "Χανιώτικα νέα" για τη Φυσική, το Σύμπαν και την... ανθρώπινη βλακεία.

"Δεμένος" από μικρός σε μια μοίρα που τον "τραβούσε" πάντα προς το συγκεκριμένο επάγγελμα, δεν θεωρεί ότι δουλεύει, αλλά πώς κάνει καθημερινά το αγαπημένο του χόμπι. Και σπεύδει να τονίσει πως η επιτυχία, σε κάθε τομέα είναι περισσότερο σκληρή δουλειά και ιδρώτας, παρά "άστρο" και τύχη.

Η "προϋπόθεση" για να έρθει κάποιος στην αυριανή εκδήλωση και να συμμετέχει σε πειράματα φυσικής είναι να είναι από 9-99 χρόνων. Η φυσική είναι τελικά όσο δύσκολη την παρουσιάζουν οι δάσκαλοι ή είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε;

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Η Φυσική παρουσιάζει οπωσδήποτε κάποια δυσκολία, όπως δυσκολίες έχουν όλα τα πράγματα. Από την άλλη πλευρά είναι ζήτημα αγωγής του τι διαβάζουμε, του πώς διαβάζουμε και το κατά πόσο οι δάσκαλοι μάς κάνουν να αγαπήσουμε αυτό το μάθημα που λέγεται Φυσική.

Το κατά πόσον μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. «Οι ρίζες είναι πικρές, οι καρποί είναι γλυκείς», έλεγε ο Αριστοτέλης.

Για να γευτούμε τους καρπούς της Φυσικής πρέπει να κοπιάσουμε. Και πρέπει ο δάσκαλος να βοηθά. Αυτό όμως συμβαίνει με όλα τα μαθήματα.

Καλό θα ήταν και η Πολιτεία και η οικογένεια, όλος ο κοινωνικός ιστός να έχουν καλύτερη γνώση για το τι ακριβώς είναι η Φυσική. Δεν εννοώ βέβαια να γίνουν όλοι φυσικοί. Αλλά σκεφτείτε: όλοι σχεδόν γνωρίζουν τι έλεγαν οι αρχαίοι, μαθαίνουν ιστορία. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και με τη Φυσική.

«Ζούμε σε έναν κόσμο με πάρα πολλά σύμπαντα. Ζούμε επίσης σε 10 διαστάσεις αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε», έχετε πει. Γιατί οι νόμοι της Φυσικής, τα φυσικά φαινόμενα είναι τόσο δύσκολο να τα αντιληφθούμε; Τι είναι εκείνο που περιορίζει την "ορατότητα" της αντίληψης των περισσοτέρων ανθρώπων;

Υπάρχουν πολλά σύμπαντα. Δεν είναι ακόμα αποδεδειγμένο στον βαθμό για παράδειγμα που έχει αποδειχτεί η ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς, αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν.

Ο τρόπος που αυτές οι διαστάσεις συρρικνώνονται ή μαζεύονται σαν "κουβαράκι", το σχήμα που παίρνουν, μάς οδηγεί στην κατανόηση των Φυσικών Νόμων που διέπουν κάθε σύμπαν.

Το σύμπαν μας, έχει τους Φυσικούς Νόμους που ξέρουμε. Εκείνο που είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι κάθε Νόμος είναι απόρροια του πώς συρρικνώθηκαν οι έξτρα διαστάσεις που εμείς μπορεί να μην βλέπουμε, ωστόσο όμως υπάρχουν. Και θα σας το εξηγήσω με ένα παράδειγμα: αν έχω ένα σκοινί στο δωμάτιό μου και παίζω με αυτό, από τις ταλαντώσεις του σχηματίζονται διάφορα κύματα.

Αν τώρα δέσω το σκοινί, τα κύματα που θα σχηματιστούν θα είναι πολύ διαφορετικά, θα είναι συγκεκριμένα. Αν λοιπόν υπάρχουν "σύνορα" σε κάθε χώρο, τα κύματα που θα προκύπτουν θα έχουν άμεση σχέση με τον σχηματισμό των σωματιδίων, της μάζας, κ.λπ..

Εχουμε λοιπόν, για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα απάντηση για το πώς προκύπτουν οι Νόμοι της Φυσικής. Είναι ο εγκλωβισμός που δίνει τους Νόμους.

Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Χρειάζεται εγκλωβισμός για να έχουμε νόμους. Μπορεί να μετατεθεί και σε άλλους τομείς αυτό, εκτός από τη φυσική;

Φυσικά. Ισχύει παντού!

«Δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς». Το δανείζομαι από παλιότερη συνέντευξή σας. Στην πραγματικότητα τι σημαίνει αυτό; Οτι όποια και να είναι η δική μας αντιμετώπιση απέναντι στα πράγματα, απέναντι στον πλανήτη και κατά συνέπεια και στο σύμπαν, η εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι η ίδια;

Είναι μια άλλη έκφραση της θέσης του παραλόγου του Καμύ. Πρέπει να απελευθερωθούμε από αυτά, από θεωρίες που θέλουν το σύμπαν να... εμπλέκεται στα ανθρώπινα. Οι συνθήκες πάνω στη γη είναι τυχαίες. Εμείς είμαστε που προσπαθούμε να βρούμε σκοπούς στο Σύμπαν. Στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Υπάρχει το σύμπαν, υπάρχουμε και εμείς.

«Δηλαδή το Σύμπαν δεν συνωμοτεί για μας;» ρωτώ χρησιμοποιώντας την πασίγνωστη ρήση του Κοέλο -με την οποία ποτέ δεν συμφώνησα, ωστόσο διαρκώς ακούω να επαναλαμβάνεται.

«Το σύμπαν ποτέ δεν έχει συνωμοτήσει, και ούτε πρόκειται», απαντά αφοπλιστικά ο Δ. Νανόπουλος.

«Οσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Οι βομβαρδισμοί στη Γάζα δεν έχουν να κάνουν με το σύμπαν, έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο.

Όλα όσα μας αγγίζουν είναι έργα ανθρώπινα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως επειδή δεν καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς, ότι πρέπει να λειτουργούμε με τρόπους καταστροφικούς προς αυτό. Η συμπεριφορά μας ορίζει και το μέλλον μας».

Τι είναι εκείνο που σας "τράβηξε" στην Φυσική; Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε αυτό τον δρόμο;

Μέχρι τα 20 μου χρόνια δεν καταλάβαινα γιατί με ρωτούν τι ήθελα να κάνω μεγαλώνοντας. Πάντα θεωρούσα αυτονόητο πως θα ασχοληθώ με τη Φυσική. Από μικρός είχα ανησυχία να καταλάβω τί γίνεται γύρω μου, πώς λειτουργεί ο κόσμος. Τις απαντήσεις τις βρήκα στη Φυσική. Για μένα η Φυσική ήταν πάντοτε μονόδρομος.

Είστε ανάμεσα στους 5, 10 καλύτερους επιστήμονες παγκοσμίως. Έχετε προταθεί και είναι πολύ πιθανό να είστε ο επόμενος διευθυντής του CERN. Τι βαρύτητα έχει όλο αυτό στον τρόπο που δουλεύετε σήμερα και τι χρειάζεται τελικά για να μπορέσει κάποιος να διακριθεί σε τέτοιο βαθμό; Ο επιστήμονας "γεννιέται" ή γίνεται με πολύ διάβασμα και κόπο;

Οι διακρίσεις είναι ευχάριστα και ωραία πράγματα.

Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι είναι 5% έμπνευση και 95% ιδρώτας. Πρέπει να έχεις το μεράκι ή το δαιμόνιο ή και την τρέλα, για να προχωρήσεις μπροστά. Γιατί από τους τρελούς πάει ο κόσμος μπροστά. Χρειάζεται ένα πέταγμα μυαλού για να προχωρήσει πραγματικά κάτι.

Με αυτή την έννοια θέλει πάρα πολλή δουλειά, πάρα πολλή όρεξη και ενθουσιασμό για να πετύχει κανείς. Θέλει -επιμένω- αυτό που λέω "τρέλα".

Από την άλλη πλευρά, η ευχαρίστηση που αντλώ από αυτό είναι απίστευτη. Με κάνει και νιώθω νέος. Ο Μαγιακόφσκι έλεγε «δεν έχω καμία άσπρη τρίχα στην καρδιά μου».

Κάπως έτσι νιώθω και εγώ με τη Φυσική, αισθάνομαι νέος. Είναι η χαρά που μου δίνει η έρευνα και η αγάπη που νιώθω για αυτήν.

Γιατί θέλουμε να εξηγήσουμε τον κόσμο; Γιατί θέλουμε να μάθουμε τα πάντα για το πώς δημιουργήθηκε ο πλανήτης, η ζωή σε αυτόν; Έχει να κάνει με την εγγενή περιέργεια του ανθρώπου ή φοβόμαστε και λίγο το μέλλον και αναζητούμε γνώσεις από το παρελθόν;

«Ο άνθρωπος του ειδέναι ορέγεται» έλεγε ο Αριστοτέλης. Δεν υπάρχει ιερότερο πρόβλημα που να μην θέλει κάποιος να καταλάβει, από τους μηχανισμούς της φύσης.

Δεν είναι μόνο μια ομάδα μυστών που νιώθει την ανάγκη να μάθει για τη φύση. Όλοι μας το θέλουμε αυτό. Και είμαστε τυχεροί γιατί στην εποχή μας καταλαβαίνουμε πώς προκύπτουν οι νόμοι, πώς λειτουργεί το σύμπαν.

Υπάρχει κάτι άλλο, πιο βαθύ, που να συνεπαίρνει το ανθρώπινο μυαλό περισσότερο από αυτό; Επί 10.000 χρόνια προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να εξηγήσουμε τις λειτουργίες της φύσης. Αυτό έψαχνε να απαντήσει ο Θαλής, αυτό έψαχνε να απαντήσει ο Ηράκλειτος και τόσοι άλλοι. Σήμερα έχουμε φτάσει πολύ μακριά.

Μέσα μου πιστεύω πως έχουμε κάνει τόση πρόοδο, που πλέον βλέπουμε τον προορισμό. Ξέρουμε πια πού πηγαίνουμε.

Πόσο κοντά είμαστε στη "θεωρία των Πάντων"; Μπορεί η ζωή, ό,τι μας περιτριγυρίζει να συμπυκνωθεί σε μια και μόνη θεωρία;

Γνωρίζουμε πώς χτίζεται ο κόσμος, ποια είναι τα πιο βασικά συστατικά, πώς εμφανίζονται οι δυνάμεις, οπότε υπό αυτή την έννοια, φυσικά μπορεί να υπάρξει μια "θεωρία των πάντων".

Πιθανώς να πάρει καιρό για να μορφοποιηθεί απόλυτα, αλλά "ναι" μπορεί να υπάρξει. Η γενιά μας είναι πολύ τυχερή γιατί όλα όσα προσπαθούσαν τόσοι επιστήμονες να εξηγήσουν, ο Αϊνστάιν, οι προγενέστεροι του, τώρα αρχίζουν και γίνονται ξεκάθαρα.

Πλέον "ωρίμασε το φρούτο" και έχουμε αποτελέσματα, έχουμε εικόνα. Έχοντας κάνει πειραματικές ανακαλύψεις βοηθηθήκαμε ώστε να έχουμε καθαρό προορισμό.

Είστε Ελληνας και κάνατε καριέρα στο εξωτερικό. Πολλοί Ελληνες σήμερα (αλλά και παλιότερα) έφευγαν από τη χώρα για να μπορέσουν να διακριθούν. Σήμερα θα λέγατε σε κάποιο από τα παιδιά εδώ, που σπουδάζουν και ψάχνουν εναγωνίως για δουλειά να μείνουν στη χώρα ή να φύγουν στο εξωτερικό;

Υποτίθεται πως πρέπει να τους λέμε να μένουνε στη χώρα, αλλά κατά τη γνώμη μου παιδιά – ταλέντα θα ήταν κρίμα να μείνουνε εδώ. Η Ελλάδα δεν είναι περιφραγμένο αμπέλι, οι Ελληνες είναι παντού.

Δεν με νοιάζει αν είναι επιστήμονες ή καλλιτέχνες ή επιχειρηματίες, οι Ελληνες έχουμε την τρέλα ανέκαθεν να ταξιδεύουμε αλλά να διατηρούμε παράλληλα την ελληνικότητά μας. Ταξιδεύουμε και διαπρέπουμε. Αν εγώ είχα ένα παιδί, όχι, δεν θα το κράταγα εδώ. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ "φεύγω και ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου".

Οι Έλληνες του εξωτερικού στην πλειονότητά μας γυρνάμε πίσω στη χώρα μας, κάνουμε πράγματα για τη χώρα μας, έχουμε στενές σχέσεις με την χώρα μας.

Ο Αϊνστάιν είχε πει κάτι ενδιαφέρον: «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος...». Στην καθημερινότητά σας, διαπιστώνετε πως τελικά η ανθρώπινη βλακεία είναι άπειρη; Και αν ναι, γιατί συμβαίνει αυτό; Ο άνθρωπος τελικά δεν μπορεί να μάθει; Να διδαχτεί από τα λάθη του και να γίνει καλύτερος;

Και μάλιστα είχε προσθέσει πως ο ορισμός του βλάκα είναι "εκείνος που κάνει το ίδιο λάθος κάθε φορά, περιμένοντας κάθε φορά να αλλάξει το αποτέλεσμα".

Το χειρότερο με τους βλάκες, είναι πως δεν καταλαβαίνουν πως είναι βλάκες. Ολοι κάνουμε βλακείες. Είναι τελείως ανθρώπινο.

Ωστόσο σημασία έχει να καταλάβουμε ότι κάναμε βλακεία, να το αναγνωρίσουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη και να τη διορθώσουμε.

Ε, λοιπόν οι βλάκες δεν λειτουργούν έτσι. Σημασία έχει να καταλαβαίνεις τη βλακεία. Αυτή είναι η διαφορά του βλάκα και του γνωστικού.

Η διαφορά είναι να καταλαβαίνεις. Το πρόβλημα είναι όταν δεν μπορείς καν να καταλάβεις ότι έκανες βλακεία...

Και στην εποχή μας η βλακεία είναι αήττητη...

Ζούμε σε μια εποχή έντονων αναταραχών λόγω της παγκοσμιοποίησης. Οι περισσότεροι δεν θέλουν να καταλάβουν τα αυτονόητα.

Κάθε τομέας της ανθρώπινης δραστηριότητας πλήττεται από αναταραχές. Οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά.

Είπα πριν για τη Γάζα. Κάθε φορά που ακούω ειδήσεις γίνομαι έξω φρενών. Μα είναι δυνατόν; Θα έπρεπε για πολλά να έχουμε ξεσηκωθεί, να έχουμε φωνάξει.

Και όμως μετά από λίγο παρασυρόμαστε από τη δουλειά μας την καθημερινότητά μας.

Ντρέπομαι που το λέω. Όμως πρέπει να γίνουμε πιο απαιτητικοί, πιο μαχητικοί. Να μην «βολευόμαστε»....

 Ο Δημήτρης Νανόπουλος για το ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Η έννοια του χρόνου απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που υπάρχει… Οι πρώτοι άνθρωποι ένιωθαν τη μεταβολή μέσα τους και γύρω τους, μέρα-νύχτα, ας πούμε, και πρέπει να είχαν αντιληφθεί, έστω και πολύ απλοϊκά, ότι πέρα από τον χώρο που βρίσκονται και κινούνται, υπάρχει και μια άλλη διάσταση, ο χρόνος που χαρακτηρίζει τις μεταβολές.

Από τότε η έννοια του χρόνου ταλανίζει τον άνθρωπο.
Η παρούσα μελέτη-πραγματεία-ποίηση “Άνθρωπος και Χρόνος” από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και τον Δημήτρη Βίκτωρ, είναι μια εξόχως ευρηματική προσπάθεια για την κατανόηση της έννοιας του χρόνου στηριζόμενη όχι μόνο σε λογοτεχνικό-φιλοσοφική θεώρηση αλλά και κοσμολογική!
Οι συγγραφείς δεν αρκούνται σε απλή παράθεση των προσωπικών τους αναζητήσεων και αγωνιών, αλλά χρησιμοποιούν και αστροφυσικό-κοσμολογικά ευρήματα για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους. Λένε, πολύ σωστά κάπου:

“Ξέρεις τί είναι ένα αστέρι, ξέρεις τη γέννησή του και το τέλος του. Κοίταξες μέσα σου και είδες το Σύμπαν σου, το κενό σου. Η επιστήμη σου καλπάζει. Επισκίασε τη φιλοσοφία σου, που ακολουθεί καταϊδρωμένη. Συνεχώς βρίσκεις και ανακαλύπτεις. Ξέρεις πώς ο σίδηρος που υπάρχει στα ερυθρά σου αιμοσφαίρια προήλθε από μια έκρηξη αστεριού. Είσαι σε συνεχή πορεία γνώσης.”

Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και εύχομαι να περάσει και στη φιλοσοφία. Τα πράγματα πια έχουν ξεκαθαρίσει, δεν μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια. Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ τολμούνε να σπάσουν τα “δεσμά” του καθωσπρεπισμού στην ποίηση, με την έννοια ότι χρησιμοποιούν σωστά σύγχρονες επιστημονικές έννοιες, πράγμα ανήκουστο παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη απόγνωση για τον θάνατο, το sine qua non της λογοτεχνίας-ποίησης-τέχνης.
Πιστεύω ότι οι θετικές επιστήμες μπορούν να απαντήσουν τα θεμελιώδη και βασικά μας ερωτήματα, συμπεριλαμβανομένης και της έννοιας του χρόνου, ξεκάθαρα και πειραματικά τεκμηριωμένα: είμαστε τυχαίες υπάρξεις πάνω σε έναν τυχαίο πλανήτη ενός τυχαίου άστρου, δηλαδή ενός άστρου από τα 100 δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας, ενός γαλαξία από τους 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες και πολύ πιθανόν ενός τυχαίου Σύμπαντος από τα 10⁵⁰⁶ είδη δυνητικά “υπαρχόντων” Συμπάντων. Τι να συζητάμε τώρα;

Βλέπει κανείς σ’ αυτό το βιβλίο τις κραυγές οδύνης για το τέλος μας, το πεπερασμένο της ύπαρξης μας, αλλά επίσης ένα είδος κατανόησης του αναπόφευκτου, δηλαδή της επιστροφής μας - αφού κάνουμε τον κύκλο της ζωής μας - στη λεγόμενη “βασική” μας κατάσταση: την ανυπαρξία. Βέβαια, ανυπαρξία υλική, ανυπαρξία σε επίπεδο συνεργαζόμενων περίπου 10³⁰ πρωτονίων, νετρονίων, ηλεκτρονίων, από τα οποία “κατασκευαζόμαστε”, όχι όμως ανυπαρξία πνευματική, αν έχουμε κατορθώσει να αφήσουμε κάτι πίσω μας, να δημιουργήσουμε, και όχι απλά να είμαστε άχθος αρούρης. Όπως έλεγε ο Albert Camus: “το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές”.

 

Αλλά να μη σας ροκανίζω άλλο το χρόνο σας… Απολαύστε αυτό το απέριττο, μεστό, πρωτότυπο βιβλίο, που όπως γράφουν οι εμπνευσμένοι συγγραφείς:

“ Θα ταξιδεύεις ήσυχα κοιτάζοντας πλανήτες

αστερισμοί θα σ’ οδηγούν σε μέρη εξωτικά

όλες οι λύπες μακριά, όλες οι αγωνίες

παρόντα μόνο τα όμορφα τα καταπληκτικά.”

 

Δημήτρης Νανόπουλος

Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών

Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών,
Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ