Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

Αλήθειες

Καθώς ψάχνεις αλήθειες σκέψου τα παρακάτω:

Μπορείς να δεις λιγότερο από το 1% από το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και μπορείς να ακούσεις λιγότερο από 1% από το ακουστικό φάσμα. 

Καθώς διάβασες αυτό, μόλις ταξίδεψες 220 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο μέσα στον γαλαξία. 

90% από τα κύταρα του σώματός σου κουβαλούν το δικό τους DNA και δεν είσαι εσύ!

Τα άτομα στο σώμα σου είναι 99, 9999999999999999% κενός χώρος και ούτε ένα από αυτά δεν γεννήθηκε μαζί σου, αλλά όλα δημιουργήθηκαν στην κοιλιά ενός άστρου. 

Οι άνθρωποι έχουν 46 χρωμοσώματα, 2 λιγότερα από μια κοινή πατάτα. 

Η ύπαρξη του ουράνιου τόξου εξαρτάται από την κωνική φωτολήψη στα μάτια σου. Για τα ζώα που δεν διαθέτουν κώνους στα μάτια τους, το ουράνιο τόξο δεν υπάρχει. 

Οπότε δεν βλέπεις το ουράνιο τόξο, αλλά το δημιουργείς. 
Αυτό είναι εντυπωσιακό, ειδικά εάν σκεφθείς ότι όλα τα ωραία χρώματα που μπορείς να δεις, αντιπροσωπεύουν λιγότερο από 1%  του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. 


Δημήτρης Βίκτωρ  ---  (Για την ανάρτηση)



Τετάρτη 12 Ιουνίου 2019

Με τον Θεοδόση Τάσσιο

Με τον Θεοδόση Τάσσιο και τον Σπύρο Βλασσόπουλο, στο Ίδρυμα Ευγενίδου για την παρουσίαση του
 "ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ" - (Πρώτη έκδοση - Public )

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

SNAKE EGG

Horrid element, blunt shudder sent through Earth, egg in mid-air…
It’s hidden in caves, sub-human nests, howling.
Shedding its rotting dark-colored skin each season.
The cries are scales, dictated by instinct, jungle remnants.

Corpses, mummies, bones, food for a winter’s hibernation.
Oblivious to crimes, boorishness and base, cowardly conspiracies.
It smashes the delicate shell, with its forked tongue smells
an open wound, blood-curdling, full of poison…

Its sharp golden fangs stick out, bite whatever they reach.
It carves out a trail on the sick mind of revenge and extreme hate.
In the dead of night it withdraws once more and lies in wait.
The warmth of the snake egg is enough for it to come back to life…

Dimitris Victor

Τtranslation
Philip Ramp


#Victor_Poetry



Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ» - ΡΟΥΚ & ΒΙΚΤΩΡ

«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ» - ΡΟΥΚ & ΒΙΚΤΩΡ
***Στα βιβλιοπωλεία Public


Ο Δημήτρης Νανόπουλος για το  βιβλίο « ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ»

Η έννοια του χρόνου απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που υπάρχει…
Οι πρώτοι άνθρωποι ένιωθαν τη μεταβολή μέσα τους και γύρω τους, μέρα-νύχτα, ας πούμε, και πρέπει να είχαν αντιληφθεί, έστω και πολύ απλοϊκά, ότι πέρα από τον χώρο που βρίσκονται και κινούνται, υπάρχει και μια άλλη διάσταση, ο χρόνος που χαρακτηρίζει τις μεταβολές.
Από τότε η έννοια του χρόνου ταλανίζει τον άνθρωπο. Η παρούσα μελέτη/ πραγματεία-ποίηση “Άνθρωπος και Χρόνος” από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και τον Δημήτρη Βίκτωρ, είναι μια εξόχως ευρηματική προσπάθεια για την κατανόηση της έννοιας του χρόνου στηριζόμενη όχι μόνο σε λογοτεχνικό-φιλοσοφική θεώρηση αλλά και κοσμολογική! Οι συγγραφείς δεν αρκούνται σε απλή παράθεση των προσωπικών τους αναζητήσεων και αγωνιών, αλλά χρησιμοποιούν και αστροφυσικό-κοσμολογικά ευρήματα για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους. Λένε, πολύ σωστά κάπου (σελ.21):
“Ξέρεις τί είναι ένα αστέρι, ξέρεις τη γέννησή του και το τέλος του. Κοίταξες μέσα σου και είδες το Σύμπαν σου, το κενό σου. Η επιστήμη σου καλπάζει. Επισκίασε τη φιλοσοφία σου, που ακολουθεί καταϊδρωμένη. Συνεχώς βρίσκεις και ανακαλύπτεις. Ξέρεις πώς ο σίδηρος που υπάρχει στα ερυθρά σου αιμοσφαίρια προήλθε από μια έκρηξη αστεριού. Είσαι σε συνεχή πορεία γνώσης.”
Χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι η σύγχρονη επιστημονική γνώση περνάει στην ποίηση και εύχομαι να περάσει και στη φιλοσοφία. Τα πράγματα πια έχουν ξεκαθαρίσει, δεν μπορούμε να ζούμε με παρωχημένες ιδέες που δεν στηρίζονται πουθενά και να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια. Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και ο Δημήτρης Βίκτωρ τολμούνε να σπάσουν τα “δεσμά” του καθωσπρεπισμού στην ποίηση, με την έννοια ότι χρησιμοποιούν σωστά σύγχρονες επιστημονικές έννοιες, πράγμα ανήκουστο παλιά, για να εκφράσουν την ανθρώπινη απόγνωση για τον θάνατο, το sine qua non της λογοτεχνίας-ποίησης-τέχνης. Πιστεύω ότι οι θετικές επιστήμες μπορούν να απαντήσουν τα θεμελιώδη και βασικά μας ερωτήματα, συμπεριλαμβανομένης και της έννοιας του χρόνου, ξεκάθαρα και πειραματικά τεκμηριωμένα: είμαστε τυχαίες υπάρξεις πάνω σε έναν τυχαίο πλανήτη ενός τυχαίου άστρου, δηλαδή ενός άστρου από τα 100 δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας, ενός γαλαξία από τους 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες και πολύ πιθανόν ενός τυχαίου Σύμπαντος από τα 10506 είδη δυνητικά “υπαρχόντων” Συμπάντων. Τί να συζητάμε τώρα;
Βλέπει κανείς σ ‘αυτό το βιβλίο τις κραυγές οδύνης για το τέλος μας, το πεπερασμένο της ύπαρξης μας, αλλά επίσης ένα είδος κατανόησης του αναπόφευκτου, δηλαδή της επιστροφής μας - αφού κάνουμε τον κύκλο της ζωής μας - στη λεγόμενη “βασική” μας κατάσταση: την ανυπαρξία. Βέβαια, ανυπαρξία υλική, ανυπαρξία σε επίπεδο συνεργαζόμενων περίπου 1030 πρωτονίων, νετρονίων, ηλεκτρονίων, από τα οποία “κατασκευαζόμαστε”, όχι όμως ανυπαρξία πνευματική, αν έχουμε κατορθώσει να αφήσουμε κάτι πίσω μας, να δημιουργήσουμε, και όχι απλά να είμαστε άχθος αρούρης. Όπως έλεγε ο Albert Camus: “το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές”.
Αλλά να μη σας ροκανίζω άλλο το χρόνο σας…Απολαύστε αυτό το απέριττο, μεστό, πρωτότυπο βιβλίο, που όπως γράφουν οι εμπνευσμένοι συγγραφείς (σελ. 68-69):

“θα ταξιδεύεις ήσυχα κοιτάζοντας πλανήτες
αστερισμοί θα σ’ οδηγούν σε μέρη εξωτικά
όλες οι λύπες μακριά, όλες οι αγωνίες
παρόντα μόνο τα όμορφα, τα καταπληκτικά.”

Δημήτρης Νανόπουλος
Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής Υψηλών Ενεργειών, Πανεπιστήμιο Texas A&M, ΗΠΑ


«ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ» —- «Ρουκ & Βίκτωρ»

*** Στα βιβλιοπωλεία Public


Ο Διονύσης Σιμόπουλος για το βιβλίο "ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ"
........................................................................................................................

     Το βιβλίο «ΑΝΘΡΩΠΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ», είναι ένας πραγματικός χείμαρρος συναισθηματικής φόρτισης που κατακλύζει τον αναγνώστη από την πρώτη του σελίδα.
     Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και του Δημήτρης Βίκτωρ κάνουν την υπέρβαση. Οι δύο συνεργοί στην προσπάθειά τους να ξεφεύγουν από τους περιορισμούς του πειράματος και της απόδειξης ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο της ανθρώπινης διανόησης.
     Είναι μια γλώσσα ποιητική με την οποία παρουσιάζονται με αδρές πινελιές μερικά από τα πιο εντυπωσιακά διοράματα της προσπάθειας του ανθρώπου να κατανοήσει μια από τις δυσκολότερες έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης με λυρισμό και ευαισθησία.
     Είναι μία γραφή λιτή αλλά γεμάτη ζωντάνια περιγράφοντας, χωρίς καλλωπισμούς, το δράμα της φύσης που εκτυλίσσεται στο σκηνικό του Σύμπαντος με ηθοποιούς τα φαινόμενα του ουρανού. Τα λόγια του κειμένου μετατρέπονται σε εικόνες, ορισμένες φορές απόκοσμες και φαντασμαγορικές. Άλλες εικόνες περιορίζονται σε πιο γήινα, πεζά χρώματα. Εικόνες, όμως, πάντα κατάλληλα φωτισμένες για να δώσουν την πρέπουσα ζεστασιά στις έννοιες που περιγράφουν.

Διονύσης Π. Σιμόπουλος
Αστροφυσικός
Επίτιμος διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου