Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Oι γελωτοηθοποιοί και η υποκριτική της καθαρής συνείδησης

Ο ηθοποιός Χαϊκάλης και ο γελωτοποιός Λαζόπουλος, (καλά τα λέω, ή μήπως το αντίθετο;), αποφάσισαν από κοινού να αφήσουν για λίγο την υποκριτική τους τέχνη και να το ρίξουν στην υποκρισία!
 Άλλη μεγάλη τέχνη κι αυτή! Μεγαλύτερη με λεφτά, όχι σαν την άλλη τέχνη που παίζεις Άμλετ ή Οιδίποδα και συνήθως ψωμολυσσάς!
Αποφάσισαν λοιπόν, να καθαρίσουν ένα μέρος του "Κόπρου του Αυγεία".
Να καθαρίσουν κάπως την ηθική και τη συνείδηση σε αυτόν τον τόπο.
Να προσθέσουν από το μετερίζι τους ένα λιθαράκι στην κάθαρση.
Να βάλουν κάπως τα πράγματα στη θέση τους, ρε αδερφέ!
Σκαρφίστηκαν και τον τρόπο.
Εδώ θέλει πάλι τέχνη.
Η υποκρισία για να δέσει, χρειάζεται ξανά την υποκριτική. Νομίζουν ανοήτως, ότι θα ξεπεράσουν τους πολιτικούς σε αυτό!
Φοράει λοιπόν,  τα ρούχα του ηθοποιού ο ένας, του γελωτοποιού ο άλλος, εναλλάξ και ετοιμάζουν με σκληρές πρόβες την παράσταση:
Όλο το cool θα είναι το ξάφνιασμα των συνειδήσεων των σύγχρονων Ελλήνων, ώστε όλα να ανατραπούν, όπως σε όλες τις κωμωδίες και τραγωδίες και οι σύγχρονοι Έλληνες να φτάσουν σε μια κάθαρση...
Κοινώς, να ξεβρομίσουν!
Για τους ίδιους τους γελωτοηθοποιούς, θα είναι αρκετό μόνο το θερμό χειροκρότημα, που για αυτό στήνουν κώλο άλλωστε όλοι οι ηθοποιοί και γελωτοποιοί όλου του κόσμου.
Αλλά εδώ ίσως να υπάρχει εξαίρεση και να παίζουν και τα φράγκα!
Σε δεύτερο πλάνο, βέβαια, καθ' ότι η υπόθεση ακροβατεί κυριολεκτικά με την... τιμιότητα!.
Θα το δούμε το ζήτημα...
Τέλος πάντων, όλα έτοιμα.
Αγωνία!
Έρχεται η στιγμή, ανάβουν φώτα, ανοίγει η αυλαία και...

... Μα καλά όλο το έργο θέλετε να δείτε τζάμπα; 
Αυτά πληρώνονται!...

Δημήτρης Βίκτωρ 



 



Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ για Δημήτρη Βίκτωρ



Λέει ο ποιητής:

" Σαν αστραπές οι λέξεις ξεπροβάλλουν ".
Αναρωτιέται: " Ποιός είμαι; "  Κι ο ίδιος απαντάει:
" Τα μύρια τόσα κύτταρά μου είναι, όσα του σύμπαντος τα άστρα ακριβώς... ".
Και καταλήγει: " Είμαι σαφώς η μνήμη που έχω μέσα στο μυαλό! "

Ο ποιητής είναι ο Δημήτρης Βίκτωρ.

Γνωριστήκαμε μέσα απ' την ποίηση και βρήκαμε συνταρακτικές ομοιογένειες στην
ποίησή μας, όχι από την άποψη της ποιητικής έκφρασης - είναι πολύ διαφορετικές –
αλλά της ποιοτικής ουσίας, ψυχής και κρυφής σκέψης.

Στον μαγικό αυτό κοινό χώρο της ποίησης ταυτίζονται η ανθρώπινη ύπαρξη, η φύση
και η ιστορία.

Μας έφερε κοντά η ποίηση, ίσως γιατί και οι δύο ξέρουμε πως η ποίηση είναι αυτή
που σε μιά ανάσα, σε μία λέξη ενώνει το εφικτό και το ανέφικτο.

Χαρακτηριστικό της ποίησης του Δημήτρη Βίκτωρ, είναι η συνύπαρξη μιάς
καθημερινής γλώσσας που περιγράφει απλά τη ζωή και μαζί τη σοφία γνώσης
και σκέψης.

Ο Ηράκλειτος αναφέρεται με φυσικότητα σαν να ζούσε στου καθενός το νου.
Το ίδιο και ο Αριστοτέλης, ο Όμηρος, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κροίσος και ο Σόλων,
 ο Ιουλιανός, ο Οιδίπους. 

Σε όλες τις υπαρξιακές απορίες που αναπάντητες πάντα μας βασανίζουν,
ο ποιητής έχει μια μέθοδο προστασίας:

Λέει σε ένα ποίημά του:

" Αν μείνεις στη σκιά θα κινδυνεύσεις με αφανισμό
αν τη σωστή απάντηση μου δώσεις,
στο φως θα βγεις, θα περπατήσεις της ζωής άλλο ρυθμό...
'Άνθρωπος!' Αυτή είναι η σωστή απάντηση... "
Ναι! Αυτή είναι η σωστή απάντηση.

Ο άνθρωπος είναι η πηγή και η ροή. Είναι αυτός που με κάθε ανάσα του στη ζωή
επαναλαμβάνει τα υπαρξιακά ερωτήματα και τις απαντήσεις που ο ίδιος
δεν θα γνωρίσει.
Ξέρει όμως ό,τι η ύπαρξή του τις ξέρει, αλλιώς δεν θα του είχε δοθεί η ζωή.

Ο ποιητής Βίκτωρ, κινείται με θαυμαστή άνεση σε αυτό το χάος του συγκεκριμένου.
Εισχωρεί στα ανθρώπινα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος με
μικροσκόπιο και ατενίζει τη γη σαν κόκκο σκόνης από το άπειρο του σύμπαντος.

Με οδηγό τη σωστή του ποίηση, γνωρίζει σε βάθος την πληρότητα του ανεκπλήρωτου. 


Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ



Σάββατο 4 Ιουλίου 2015