Στην Τιμή και Μνήμη του Κωνσταντίνου Τζούμα.
Φίλου - Καλλιτέχνη - Ανθρώπου, .
Συνοδεία σήμερα, στην τελευταία του παράσταση…
Χαίρε, Κωνσταντίνε.........!
Στην Τιμή και Μνήμη του Κωνσταντίνου Τζούμα.
Φίλου - Καλλιτέχνη - Ανθρώπου, .
Συνοδεία σήμερα, στην τελευταία του παράσταση…
Χαίρε, Κωνσταντίνε.........!
«Ποιο ρόλο παίζει η ποίηση
στην προσωπική σας ζωή;»
Αυτό ήταν ερώτημα σε πανελλήνιες εξετάσεις.
Προφανώς ξάφνιασε το ερώτημα.
Συγχρόνως όμως, ανέβασε την Ποίηση σε κάτι σοβαρό.
Σίγουρα αναρωτήθηκαν οι πιο πολλοί εξεταζόμενοι:
Μα είναι τόσο σημαντική η
ποίηση και μας ρωτάνε κάτι τέτοιο;
Αλλά και οι περισσότεροι γονείς το ίδιο αναρωτήθηκαν!
Και είναι φυσικό, αφού από τα
δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, διαβάζουν βιβλία οι δέκα χιλιάδες περίπου και
ποίηση κάπου δύο χιλιάδες.
Τώρα γι' αυτούς τους 2000 η
απάντηση είναι εύκολη.
Για τους υπόλοιπους….. Αυτοί
πρέπει να μαντέψουν και να αυτοσχεδιάσουν.
Αλλά με το ψάξιμο αυτό, για
την αξία της «άχρηστης» για πολλούς ποιήσεως, θα γίνουν πιο σοφοί!
Ο γονιός διάβασε
ένα ποίημα στα παιδιά του και εκείνα δυσαρεστημένα για μια ακόμη φορά, ρώτησαν:
Μα καλά γιατί μας διαβάζεις ποιήματα; Τι αξία έχει αυτό:
Και ο γονιός απάντησε:
Γιατί η Ποίηση, όπως και όλες οι τέχνες, είναι συντροφιά και παρηγοριά στον άνθρωπο και ομορφιά στην σκέψη του και την ζωή του.
Είναι μοχλός διαμόρφωσης της
ποιότητάς σου. Κάθε τέχνη είναι Ποίηση.
Και χωρίς Ποίηση, επιβιώνεις…
Αλλά, πως να ζήσεις;
Τυχερά αυτά τα παιδιά που
έκαναν κάποτε την ερώτηση και είναι έτοιμα να αριστεύσουν στην απάντηση!
Δημήτρης Βίκτωρ
Έγινε είδηση το τρέμουλο του χεριού του
Πούτιν.
Κρατούσε με το δεξί του σφιχτά την άκρη του
γραφείου του.
Απορίες:
Να είναι άρρωστος; Πάσχει από ανίατη
ασθένεια; Κάτι πολύ σοβαρό;
Αν δεν είναι άρρωστος τώρα, θα είναι αργότερα
και εάν φανεί τυχερός και δεν πεθάνει νωρίς ή αν δεν τον καθαρίσουν οι
έμπιστοι, θα έρθει η στιγμή, (όχι πολύ μακριά), που ανήμπορος, θα του τρέχουν
τα σάλια και θα τρέφεται με καλαμάκι και θα χέζεται επάνω του στο ξαφνικό.
Γέρος και ανήμπορος, θα κοιτάζει την δυστυχία
γύρω του, μέσα από την δική του δυστυχία και δεν θα μπορεί να αλλάξει τίποτε.
Μόνον θα κοιτάζει…
Θα χάσει τον ήρεμο ύπνο και στο κρεβάτι,
πνιγμένος μέσα σε τύψεις θα του κτυπά η συνείδηση τις πόρτες και αυτός
ιδρωμένος θα σκέφτεται μέσα σε μοναχικό τρόμο τα λάθη και πως θα μπορούσε να τα
διορθώσει.
Και δεν θα ξημερώνει.
Έτσι θα είναι η κατάληξή του, όπως ήταν η
κατάληξη όλων όσων είχαν κάποτε την δύναμη της εξουσίας και η Άτη τους οδήγησε να διαπράξουν την Ύβρη.
Στην συνέχεια θα κτυπήσει η Νέμεσις και στο τέλος θα αναλάβει η Τίσις…
Τότε θα χαθεί σαν μία ξεθωριασμένη κηλίδα
ασημαντότητας μέσα στην ανθρώπινη ιστορία…
Θα συμβούν όλα αυτά με αυτήν την σειρά
ακριβώς!
Και θα τα ζήσει…
Το χέρι που τρέμει μπορεί να είναι η αρχή, το
πρώτο δείγμα, αλλά και αν δεν είναι τώρα θα είναι σύντομα.
Έτσι θα συμβεί στον Πούτιν γιατί έτσι
συμβαίνει πάντα για τους μικρούς…
Έτσι συμβαίνει σε όλους αυτούς…!
Δημήτρης Βίκτωρ
Άτη: Νοητική συσκότιση, τύφλωση του νου που οδηγεί
στην ύβρη
Ύβρις: Υπέρβαση
των ανθρωπίνων δυνατοτήτων και προσβολή του δίκαιου και ηθικού που οδηγεί στη
νέμεση
Νέμεσις: Οργή
που οδηγεί στην τιμωρία
Τίσις: Απόλυτη
τιμωρία