"ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ" ----- Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

ΕΞΟΔΟΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ..........!

 

"ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ-1" --- "NUREMBERG-1"- Ποίημα: Δ. Βίκτωρ - Απαγγελία: Κατερίν...

"ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ" ----- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ

" Η ΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" --- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ

"ΑΥΓΟ ΦΙΔΙΟΥ --- ( Νυρεμβέργη - 2) - Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βί...

"ΑΥΓΟ ΦΙΔΙΟΥ" --- ( Νυρεμβέργη - 2) - Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ - Απαγγε...

"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ" --------- Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

26 Οκτωβρίου

 

"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ" ------- - Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ

KALESMA-MYCONOS

 

Το πείραμα με την Αζαλέα

Έγινε τις προάλλες ένα πείραμα σε ειδικό εργαστήριο, με το φυτό αζαλέα.
Το φυτό αυτό έχει την ιδιότητα να κλείνει τα φύλλα του όταν το αγγίζεις.
Συνδέθηκε με παλμογράφο, σαν αυτούς που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία για τους ανθρώπους.
Διοχετεύθηκε στον κορμό αναισθητικό και το φυτό έπεσε σε νάρκωση!
Όταν "ξεναρκώθηκε",  ζωντάνεψε ξανά όπως και πριν!
Στη συνέχεια με ένα φλόγιστρο κάηκαν κάποια φύλλα του. Ο παλμογράφος έδειχνε πανικό! Όταν παίχτηκε άγρια μουσική, ήταν μεγάλη επίσης η αναστάτωση στον παλμογράφο. Και όταν ακούστηκε γλυκιά μουσική, η γραμμή στον παλμογράφο ήταν ήρεμη!

Αυτά για τον άνθρωπο της γης, που σκοτώνει ανελέητα ακόμα και πέρα από τις ανάγκες του ή βιάζει τη φύση καταστρέφοντας χλωρίδες και πανίδες και τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο.
Δεν μπορώ να φανταστώ, τι να συμβαίνει σε ένα δέντρο τη στιγμή που το κόβουν!...

Όλα γύρω μας αισθάνονται!
Όλα μας παρακολουθούν και μας αγαπούν ή μας μισούν!

Θυμήθηκα τη Μάνα μου με τους ωραίους βασιλικούς:
Πάντα ρωτούσα, τι μαγικό τους κάνει και ήταν τόσο ορεξάτοι, ενώ του απέναντι μπαλκονιού, μίζεροι!

"Εγώ τους δείχνω την αγάπη μου και συνομιλώ μαζί τους",  μου έλεγε.
Και εγώ γελούσα με την αφέλειά της...! Τότε που νόμιζα ότι ήμουν πιο έξυπνος!. 

Σημ.: Αλλά μου έλεγε και κάτι άλλο: "Εσύ να μην παντρευτείς ποτέ… Αλλά αν παντρευτείς, να διαλέξεις γυναίκα που να έχει στο μπαλκόνι της λουλούδια περιποιημένα".

Ε, λοιπόν, τρεις γάμοι, τρία διαζύγια  και τα τρία μπαλκόνια ήταν χωρίς καν λουλούδια!

(Κοίταξε συνειρμούς το πείραμα με την αζαλέα!..,)

Δημήτρης Βίκτωρ
 

Περί ελαχίστων Αρχαίων Ελλήνων, και όχι νέων...

" Όλοι οι παλαιότεροι πολιτισμοί, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, (ελάχιστοι εξ αυτών), πήραν τον άνθρωπο και τον έστησαν στα πόδια του.
Τον δίδαξαν να είναι υπερήφανος.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από φυσικά θαύματα, αλλά τίποτα δεν είναι πιο θαυμαστό από τον άνθρωπο.
Οι Αρχαίοι Έλληνες, (ελάχιστοι εξ αυτών), έπεισαν τον άνθρωπο, ότι ήταν ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους για να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, (ελάχιστοι εξ αυτών), ενθάρρυναν την περιέργεια που είχε ο άνθρωπος για τον εαυτό του και για τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύττοντας ότι μια ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, (ελάχιστοι εξ αυτών), πίστευαν στην τελειότητα σε όλα τα πράγματα, γιʼ αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, την γλώσσα, τους νόμους, τη λογική, τα πρότυπα της αλήθειας, την αίσθηση για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Από τους ελάχιστους Αρχαίους Έλληνες, μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό ".

...............................................................................................

Από τους Αρχαίους Έλληνες, (τους ελαχίστους εξ αυτών), έμαθε ο άνθρωπος να λυπάται για τον βέβαιο θάνατο και να μην νιώθει φόβο γι’ αυτόν.

Αυτά, από τους Αρχαίους ελάχιστους Έλληνες, και Όχι για τους σύγχρονους πολλούς Έλληνες...

(Οι πλείστοι αρχαίοι Έλληνες ήταν όμοιοι με τους σύγχρονους, αν όχι χειρότεροι!
Είναι θέμα οπτικής...)

Δημήτρης Βίκτωρ

Η Μάνα του νικητή

Μάνα-Μητέρα-Μαμά-Μανούλα-Μαμάκα - κ. λπ.

Οι πλείστες των μητέρων πιστεύουν πως αξίζουν τον τίτλο, επειδή αγαπούν τα παιδιά τους, δικαιολογώντας τα με ό,τι κι αν κάνουν.

Καθώς επίσης, να τα υποστηρίζουν με πάθος, απέναντι σε ό,τι είναι ενοχλητικό για εκείνα.

Φυσικά, αφού είναι ο καθρέφτης τους...Υποτίθεται.

Αποδεικνύουν επίσης, την αγάπη τους, πιστεύοντας πως τα παιδιά τους, τους λένε πάντα την αλήθεια!

Φυσικό κι αυτό γιατί αν δείξουν πως δεν τα πιστεύουν, και εκείνα με την σειρά τους δεν θα πιστέψουν τους γονείς. Οπότε, η συμφωνία, συμφωνία. Επίσημα και με βούλα.

.........................................................................................................

Όταν ήμουν δέκα χρονών, ζούσα με την οικογένειά μου σε μια πολύ φτωχική γειτονιά.
Η Μάνα μου Ευδοξία, έλειπε κάθε μέρα, ακόμη και τις Κυριακές για το μεροκάματο της πλύστρας σε διάφορα σπίτια. Σκληρή δουλειά, δεν υπήρχαν και πλυντήρια τότε...
Είχε και εφτά ακόμη στόματα να θρέψει. Πέτρινα τα χρόνια, σε όλα...

Μια μέρα λοιπόν, εκεί στην αλάνα, ένα από τα αδέρφια μου ηλικίας δώδεκα ετών, πλακώθηκε στο ξύλο με ένα γειτονόπουλο. Συνηθισμένα πράγματα αυτά στην αλάνα και πολύ συχνά.
Έλα όμως που ο αδερφός μου ήταν καλύτερος στις μπουνιές και βγήκε νικητής.
Μαζεύτηκαν όλα τα αλλά παιδιά και απολάμβαναν τον καβγά.

Ο νικημένος έβαλε τα κλάματα. Μεγάλη θλίψη, μεγάλο το σόου.

Κάποιος ειδοποίησε την μάνα του, που έμενε πολύ κοντά και εκείνη κατέφθασε με φωνές και διάφορα.

Φασαρία, χαμός! Κατέφθασαν και άλλες μανάδες ανταλλάσσοντας μεταξύ τους διάφορες γνώμες για το δίκαιο του ζητήματος.

Ήταν αργά το απόγευμα και η Ευδοξία έτυχε να γυρίζει εκείνη την ώρα από το μεροκάματο και πέφτει επάνω στην πολύκροτη διαμάχη.

Την βλέπει η μαμά του νικημένου και αρχίζει τις φωνές σε άλλον τόνο.

Τώρα το θέμα θα έπαιρνε άλλη τροπή.

Όλοι έστρεψαν την προσοχή στις δυο γυναίκες. Ήθελαν να απολαύσουν την συνέχεια.
Και η συνέχεια θα ήταν, σύμφωνα με τέτοιες ιστορίες, το μαλλιοτράβηγμα των μανάδων. Μεγάλη απόλαυση! Έκσταση!

Η Ευδοξία σάστισε για λίγο αλλά δεν άργησε να καταλάβει την ουσία.

Χωρίς να απαντήσει στην μαμά του νικημένου που ωρύονταν, άρπαξε τον αδερφό μου και του έριξε μπροστά σε όλους ένα γερό ξύλο.

Όλοι έμειναν έκπληκτοι. Μα είναι δυνατόν; Η μάνα να δέρνει το παιδί της; Η μάνα του;

Σιωπή...

Στη συνέχεια αρπάζει τον αδερφό μου από το αυτί και τον σέρνει προς το σπίτι.

Είπε όμως στην εμβρόνητη μαμά του νικημένου:

- Εγώ το δέρνω το δικό μου για να το έχει σαν μάθημα να μην προξενεί τσακωμούς. Εσύ γιατί δεν κάνεις το ίδιο στο δικό σου;

Και η μαμά του νικημένου:

- Εσύ το δέρνεις, γιατί εσύ έχεις πολλά παιδιά. Ενώ εγώ έχω μόνον δύο!

Και η Ευδοξία απαντά:

- Έχω πολλά παιδιά, αλλά έχω πολλούς πόνους.....!

... Η  Μ ά ν α  του  νικητή..!

Αυλαία…

 

Δημήτρης Βίκτωρ