Ποιητές πόρνες

Με αφορμή τη θέση του Νάνου Βαλαωρίτη, για τη στάση των αδιάφορων διανούμενων της Ελλάδας...

http://tvxs.gr/news/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF/%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD

Ποιητές πόρνες

Σήμερα θα μιλήσω για τους ποιητές,

που ξόδεψαν την ύπαρξή τους για ευχές,

επινοώντας φίνους λεκτικούς μηχανισμούς,

περίπλοκους και άκρως μυστηριακούς...

Ότι βαθιά προβληματίζει, προς αποφυγή,

σκοπός η ιδανική συναλλαγή,

επιλογές δικών τους, ειδικών βασανισμών,

για ίδιους έρωτες, ίδιες χαρές και ευτυχίες...

Τι άλλο να τους πω, θαρρώ τα είπα όλα,

ο κόσμος χάνεται σε πόνους και σε δυστυχίες,

βγαίνουν στα ράδια σεμνοί και με πανούργα τακτική,

απολαμβάνουν την τιμή της πόρνης, την ανήθικη...

 

Δ. Βίκτωρ