Εισήγηση στην πρώτη συνάντηση των Φίλων –Σοφίας από τον Δημήτρη Βίκτωρ (27/11/2013)

 Μια μέρα συζητούσαμε με τον Πολυνίκη προσωπικά θέματα και μοιραία φτάσαμε στα οικονομικά, όπως φτάνουν όλοι άλλωστε τα τελευταία δύσκολα χρόνια.

Εκεί, είπα ότι αναγκάστηκα να απολύσω με οδύνη τους περισσότερους υπαλλήλους μου και χάθηκαν αδίκως και πολλά χρήματα.

Τότε ο Πολυνίκης με διέκοψε και μου είπε:

Δεν χάθηκαν! Επεστράφησαν!

Αυτή η ερμηνεία αντήχησε πολύ δυνατά μέσα μου.

Το γεγονός βέβαια δεν άλλαξε, αλλά με έκανε άμεσα να το τακτοποιήσω μέσα στο μυαλό μου με έναν διαφορετικό τρόπο.

Ένοιωσα κάποιου είδους ανακούφιση.

Επεστράφησαν!

Αυτό μου λέει το είπε ο Επίκτητος.

Το ίδιο βράδυ μιλούσα στο τηλέφωνο με τον φίλο μου τον Μάκη, που είναι εδώ τώρα και με ακούει και με βλέπει.

Καθώς ήρθε η συζήτηση στο γνωστό θέμα, του είπα:

Δεν χάθηκαν! Επεστράφησαν !

Τι λες ρε φίλε ! Μου είπε. Σπουδαία κουβέντα αυτή!

Ήταν προφανές ότι την ίδια ανακούφιση ένοιωσε και αυτός!

Λέω, αυτή η ρήση δεν είναι δική μου! Ο Πολυνίκης μου την είπε και σε αυτόν την είπε ο Επίκτητος πολλά, πάρα πολλά χρόνια πριν!

Αυτή είναι η δύναμη της φιλοσοφίας.

Μα καλά όλα τα είπαν αυτοί οι αρχαίοι;

Όλα.

Πίσω σας γράφει: Μηδέν Άγαν, Μέτρον Άριστον.

Μην κάνεις τίποτε το υπερβολικό, όλα σε μέτρο.

Ότι κάναμε δηλαδή, εδώ στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια!.

Τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο…

Οι αρχαίοι Έλληνες τα είπαν όλα!.

Οι σύγχρονοι από ότι φαίνεται, τα ξεχνούν όλα!...

Όλοι μας ζούμε στο δρόμο της ζωής την απώλεια.

Αργά ή γρήγορα ότι έχουμε θα το επιστρέψουμε.

Ότι κι' αν είναι αυτό:

Νιάτα, ομορφιά, δύναμη, λόγο και ότι έχουμε αποκτήσει.

Όλα, έρχεται η ώρα που επιστρέφονται.

Το ίδιο συμβαίνει, συχνά βέβαια και με τα χρήματα.

Όλα δανεικά είναι. Και κάποτε επιστρέφονται τα πάντα!

Το θέμα είναι όσο διαρκεί το δάνειο, και μιλάμε για το πιο πολύτιμο δάνειο, το δάνειο της ζωής, πως το διαχειριζόμαστε.

Δηλαδή τι κάνουμε όσον εξαρτάται από εμάς, με τη σκέψη μας και τη συμπεριφορά μας.

Και όταν θα επιστραφούν πολλά, πως διαχειριζόμαστε αυτή τη σκέψη μας.

Ή μήπως πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες νομίζουμε ότι όλα χάθηκαν;

Μήπως τα βλέπουμε όλα πολύ δυσάρεστα πιο πάνω από ότι αξίζει;

Μήπως έχουμε άλλα πολύτιμα που την ίδια στιγμή τα ξεχνάμε;

Ακόμα και αν μας συμβούν τραγικά και ακραία, ποιά είναι και που είναι κρυμμένα τα αποθέματα δύναμης;

Όλα είναι στο μυαλό.

Ότι είμαστε, είμαστε μυαλό.

Εδώ θα έρθει ο δάσκαλος

θα επικοινωνήσει με τους αρχαίους σοφούς, που είναι το καμάρι της Ελλάδας και θα  μας το ξεκαθαρίσει.

Εγώ θα σας απαγγείλω ένα ποίημά μου:

Άδραξε

Άδραξε όλη τη ζωή όπως και εγώ το νιώθω:

Με πάθος για τα όνειρα, την ολοκλήρωσή τους.

Σαν ταπεινοί την λάτρεψαν μεγάλοι και οι λίγοι,

την τίμησαν οι άρχοντες της τέχνης και του λόγου,

στη σκέψη και στον έρωτα, στο πέρασμα των χρόνων.

Φύλαξε αξίες καθαρές, μοναδικές στο χρέος,

πράξεις με την συνείδηση αιθέρια, αστραφτερή,

χωρίς σταγόνα μελανιού στο διάφανο νεράκι.

Να φροντιστείς ανελλιπώς και αδικημένος λίγο,

τόσο, να παίρνεις ήσυχα και τρυφερά τον ύπνο...

Δημήτρης Βίκτωρ