Στην Ακροκόρινθο
μοναχικός ταξιδευτής με ψάθινο καπέλο
ψάχνει να
βρει της μοίρας του τα βήματα.
Στης Σφίγγας
τη βαριά σκιά στέκει αποφασισμένος
να κάνει
αρχή για τη μοναδική του ιστορία.
Ο τραγωδός
προσμένει μ’ αγωνία την απάντηση
χωρίς ακόμη
να ’χει γεννηθεί στον κόσμο.
Πώς γίνεται
αυτό, είναι πολύ παράξενο,
πώς παίρνει
αρχή, μέση και τέλος η πλοκή!
Τραχιά η
φωνή περίεργη ηχώ απόκοσμη
προσφέρει το
αίνιγμα παγκόσμια κληρονομιά.
Εδώ ο κόσμος
συντονίζει όλα τα ραδιόφωνα
κι ο χορός
επιχειρεί την τελευταία αρίστη πρόβα.
Ο ποιητής
παίρνει την πένα ανοίγει το χαρτί
βαριανασαίνει
με αγωνία τι θ’ ακούσει.
Ξέρει πως
όταν θα ’χει πλέον γεννηθεί
θα έχει
γράψει μια μοναδική παγκόσμια ωδή.
Ήρθε η
καθοριστική στιγμή που περιμένουν όλοι,
ανασηκώνονται
ν’ ακούσουν καθαρά.
Ο ποιητής
επιχειρεί το πρώτο του σημάδι
κι ο χορός
κάνει δειλά το βήμα του μπροστά.
Λέγε μου,
ξένε, να ρωτήσω ή να φύγεις;
Αν μείνεις
στη σκιά, θα κινδυνεύσεις με αφανισμό,
αν τη σωστή
απάντηση μου δώσεις,
στο φως θα
βγεις, θα περπατήσεις της ζωής άλλο ρυθμό...
«Άνθρωπος!»
Αυτή είναι η σωστή απάντηση
στο τέσσερα,
το δύο και το τρία!
Ορώ το
μέλλον τώρα, είναι όλο εμπρός μου,
περνώ στη
γνώση ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Παράσιτα
γεμίζουν τα ραδιόφωνα,
παραφωνίες
στου χορού την αρμονία,
ο άνθρωπος
ξεφεύγει απ’ τη βαριά σκιά της άγνοιας
κάνει στο
φως της γνώσης σταθερά το πρώτο βήμα.
Ήρθε η
στιγμή του τραγωδού του ποιητή
αυτού που
επιτέλους εγεννήθη
προορισμένος
για να φέρει στην παγκόσμια κερκίδα
την πράξη
και το νόημα και την ελπίδα.
Η Σφίγγα
επιστρέφει αίφνης μες στη γη,
το άγονο
τοπίο μένει έρημο και πάλι.
Ο ταξιδιώτης
εγκαταλειμμένος, μόνος πάνω στη σκηνή,
προσεκτικά
προσμένει τώρα νέες οδηγίες.
Μακριά στο
βάθος μοίρα μ’ ανοιχτές αγκάλες
προσμένει με
παιχνίδια άκρως ζοφερά.
Όλα
χρεώνονται εδώ, όλα θα πληρωθούν,
απάντηση
σωστή, γνώση και κίνηση, ανάγκη, φαντασία.
Τώρα αρχίζει
η μεγάλη περιπέτεια,
όλα θα
πρέπει να γραφτούν με τάξη.
Έφθασε η ώρα
για την πρώτη ανατροπή,
ήρθε η στιγμή να εμφανιστεί η Ιοκάστη…
Δημήτρης Βίκτωρ
Μάιος - 2013
