Η κάθε
απώλεια θάνατος.
Ο κάθε
θάνατος πρέπει να σε πεθάνει για να έχεις ελπίδα να ζήσεις κάποτε πραγματικά.
Τον έρωτά
σου πρέπει να τον κλάψεις ξανά και ξανά, νοιώθοντας τον θάνατό του μέσα από τον
δικό σου καθημερινό θάνατο.
Aνταποδίδεις την σκληρότητα και επανέρχεσαι στις ενοχές τιμώντας την μνήμη.
Σκοτώνεις
το όμορφο για να επανέλθεις κάνοντας όμορφα πράγματα.
Το Δίκαιο,
γίνεται το σαράκι σου.
Ζεις εν
ζωή τον θάνατό σου.
Αυτόν, της
άφατης απώλειας…
Δημήτρης Βίκτωρ
 |
| Ποιηση_Βικτωρ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου