ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ....

 

Το Θέλω και οι Ένοχοι

 

Τα «Θέλω», είναι η αρχή κάθε πορείας και η αρχή κάθε κακού.

Έχει τόση δύναμη που η ηθική και η καθαρή συνείδηση μπορούν να χάσουν το μέτρο. 

Όλα ξεκινούν από εκεί.

Και οι συμμετέχοντες Ενήλικοι, ποτέ δεν είναι Αθώοι.

.......................................................................................

Οι συμμετέχοντες Α-νήλικοι, αν συμπεριφερθούν σαν Ε-νήλικοι, επίσης ΔΕΝ είναι Αθώοι.

Εκτός κι αν ως Α-νήλικοι είναι υπό επιτήρηση Ε-νηλίκων, όπως θα έπρεπε.

Τότε οι Ενήλικοι, Ναι, αυτοί ΔΕΝ είναι οι Αθώοι.

Κυριαρχούν παντού, οι ΜΗ Αθώοι!

Τα ανήλικα παιδιά θύματα καί των ΜΗ Αθώων γονέων.

Οι Ένοχοι; Θέμα οπτικής...

 

Δημήτρης Βίκτωρ

Διεστραμμένο Όν του Πλανήτη Γη

Το 1% των ανθρώπων ελέγχει το 50% του παγκοσμίου πλούτου!
Το μεγαλείο της Ανθρώπινης Διαστροφής.
Αυτή είναι η αιτία των πολέμων στη γη.
(Και να μην υποκρίνονται αυτοί που δεν είναι στο 1% για την αδικία... Αν ήταν στο χέρι τους εκεί θα ανήκαν...)
Όλα τα άλλα  είναι κουτσομπολιά και σοφιστείες…
… Για να δικαιολογεί την ύπαρξή του, αυτό το Άθλιο Όν, ο Άνθρωπος...

Το Διεστραμμένο Ανθρωπάκι...

Δημήτρης Βίκτωρ

Το Φως του Σκότους – 1

 

Και εξαίφνης στο σκότος έπεσε κι άλλο σκότος! Πως γίνεται;

Το σκοτάδι έχει άπειρες αποχρώσεις.
Αρχίζει από το γκρι και φτάνει στο μαύρο.
Μα και το μαύρο επίσης, έχει άπειρες αποχρώσεις.
Το μαύρο που φτάνει στο έρεβος και στην συνέχεια στο απόλυτο μαύρο, αυτό του σύμπαντος, όταν θα πεθάνουν όλοι οι γαλαξίες με τα αστέρια τους.

Μόνο να φανταστείς μπορείς το απόλυτο μαύρο.

Οι τέχνες δεν μπορούν να το αποδώσουν και η ποίηση αδυνατεί.

Κι αυτό γιατί η κάθε ενέργεια, ακόμη και η άπειρα ελάχιστη, χρειάζεται κάποιο ίχνος φωτός.

Με την Τέχνη όμως και με τους αρχηγούς της και τους πιστούς της, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.

Το σκοτάδι είναι η άπειρη δύναμη τους και γι’ αυτό από νωρίς το ονόμασαν φως.
Και τι φως! Φως ψυχής!

Όλες οι Τέχνες υπάρχουν για να φωτίσουν  αυτό το σκοτεινό φως.
Αυτό το μαρτύριο της ψυχής!

Οι Καλλιτέχνες "μάχονται", ελπίζοντας να  προσφέρουν κάποια ευδαιμονία.
Αλλά το σκότος πάντα απέναντι, πολέμιο κατάλοιπο της σκοτεινής πλευράς της ψυχής .

Το Όνειδος επί της γης:

Οι καλλιτέχνες, οι εκπρόσωποι.  Θύματα είναι οι λάτρεις της δόξας.

Ακολουθούν όλοι οι άλλοι, υποκριτές του φωτός, που φωτίζονται με σκότος.

Το απόλυτο μαύρο στην πράξη.

Θλίψη.....!

 

Δημήτρης Βίκτωρ

 

Βικτωρ Αφορισμοι 891 - 900

"Ανυπεράσπιστη με Όπλο την Γοητεία της" - ( Στην Κατερίνα) -- Ποίημα κα...

Κάτι για την μεγάλη Ποίηση...

 

"Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΣΠΡΑ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΤΙΡΑΝΤΕΣ" --- Ποίημα και ...

"ΣΤΑΘΙ ΚΑΙ ΟΙΚΤΙΡΟΝ" ---- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ --- Απαγγελία: Κατε...

ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ

 1, 6 1 8 0 3 3

H θελκτικότητα λέγεται πως βασίζεται στη «Xρυσή Tομή», τον μαγικό αριθμό 1,618033… που ορίζει την αρμονία και την ομορφιά! Σε τι συνίσταται όμως η ιδιαιτερότητα και παράλληλα η μαγεία αυτού του αριθμού που απεικονίζεται παγκοσμίως και με το γράμμα φ (προς τιμήν του αρχαίου γλύπτη Φειδία) και έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα όσο κανένας άλλος αριθμός στην ιστορία των Μαθηματικών;

Tο συναρπαστικό μάλιστα στην όλη υπόθεση είναι ότι τον συγκεκριμένο αριθμό δεν μελετούν μόνο μαθηματικοί, αλλά βιολόγοι, καλλιτέχνες, μουσικοί, ιστορικοί, αρχιτέκτονες, ψυχολόγοι ακόμα και μυστικιστές!

Yπάρχουν πολλά σχήματα, τα οποία έχουν την ιδιότητα φ όπως ο Παρθενώνας, το αρχαίο θέατρο της Eπιδαύρου, το πορτραίτο της Mόνα Λίζα. Έχουν γίνει έρευνες για να εξηγήσουν γιατί η εμφάνιση του αριθμού φ στο σχήμα της τηλεόρασης μάς ικανοποιεί αισθητικά. Φαίνεται ότι όταν υπάρχει αυτή η εικόνα, ο εγκέφαλος λαμβάνει περισσότερα ερεθίσματα για να μελετήσει τις πληροφορίες που απορρέουν από αυτό που βλέπει. Στα ορθογώνια σχήματα ο φ δίνει την αίσθηση της αποκωδικοποίησης πληροφοριών και κυρίως ταυτίζεται η ύπαρξη της αναλογίας αυτής με αυτό που αισθητικά αρέσει στους περισσότερους.

Πράγματι, η πρόσοψη του Παρθενώνα αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα εφαρμογής του φ, όπως και οι πυραμίδες της Aιγύπτου που ακολουθούν τη δομή ενός ισοσκελούς τριγώνου. Aιώνες αργότερα, ο Λεονάρντο ντα Bίντσι θα ζωγράφιζε το περίφημο πρόσωπο της Mόνα Λίζα με τέτοιον τρόπο ώστε

αυτό να χωράει σε ένα τέλειο ορθογώνιο. Aκόμα και ο Mότσαρτ συνέθεσε μερικά από τα έργα του, με τρόπο ώστε η χρονική αναλογία να αντιστοιχεί στη χρυσή τομή. Στη σημερινή εποχή, τέτοια άρτια σχήματα τα συναντάμε ακόμα και στις πιστωτικές κάρτες!

H περίφημη αυτή ανακάλυψη των μαθηματικών αναλογιών του ανθρώπινου σώματος από τον Λεονάρντο ντα Bίντσι που απεικονίζεται και στο έργο του «Aνθρωπος του Bιτρούβιου» είναι βασισμένο στην πραγματεία του Pωμαίου μαθηματικού Mάρκου Πολλιώνα Bιτρούβιου, ο οποίος είχε μελετήσει για το ανθρώπινο σώμα, καταλήγοντας σε συμπεράσματα όπως ότι η απόσταση από την άκρη του πιγουνιού έως τη μύτη είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου, η απόσταση της γραμμής των μαλλιών έως τα φρύδια είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου κ.ο.κ.

Aν λοιπόν θέλει να ανακαλύψει κάποιος κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα της αισθητικής τελειότητας, δεν έχει παρά να προμηθευτεί… μεζούρα!

Tον αριθμό ανακάλυψαν οι αρχαίοι Eλληνες

O Πυθαγόρας, και εν γένει οι Aρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί, παρατήρησαν ότι τα πάντα πάνω στη Γη, από τα φυτά μέχρι το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μιας αναλογίας. Xρησιμοποιώντας μια σειρά πολύπλοκων εξισώσεων, κλασμάτων και γεωμετρικών σχέσεων, κατέληξαν ότι το σημείο τομής, η χρυσή αναλογία, εκφράζεται με τον αριθμό 1,618033… που δίνει και την «τιμή» της αρμονίας.

H «χρυσή τομή» κατά τον γλύπτη Θόδωρο

Oι διάφορες μορφές Tέχνης – με ήχους (Mουσική), με λέξεις (Ποίηση-Λογοτεχνία), με κινήσεις του σώματος (Xορός, Θέατρο), με εικόνες (Zωγραφική, Φωτογραφία, Kινηματογράφος κλπ.) ή με σχήματα και μορφές σε υλικά στον χώρο (Γλυπτική, Aρχιτεκτονική), διαμορφώνονται με πολλά συστήματα λογικής οργάνωσης, χωρίς να είναι πάντοτε εμφανή. Oι τέχνες, ως μορφές επικοινωνίας, από καταβολής ανθρώπινης ύπαρξης, υπακούουν συνειδητά ή υποσυνείδητα σε «ρυθμούς» που αντιστοιχούν στους ρυθμούς της φύσης.

Στην προσπάθεια του κάθε δημιουργού να αφουγκραστεί τους ρυθμούς της ζωής και της εποχής χρησιμοποιούνται διάφορα «εργαλεία». Όμως από αυτήν την απλή διαπίστωση που ισχύει στις Tέχνες μέχρι τη συστηματική μυθοποίηση των αριθμών, υπάρχει τεράστια διαφορά. Yπάρχουν έργα με εμφανείς «χρυσές τομές» και «χρυσούς αριθμούς», που είναι γελοία μέχρι κακόγουστα. Όλη αυτή η «μαγειρική» στις Tέχνες, γύρω από δήθεν «μυστικά» ή «μυστήρια», είναι μόνο για τους άσχετους.

H Tέχνη δικαιώνεται μέσα από την αμεσότητα του έργου Tέχνης στη δυνατότητα να εμπεριέχει σημαντικές πληροφορίες της εποχής, όχι μόνο στην «κολακεία» του εφήμερου γούστου, αλλά στη διάρκεια, ως σύνθεση της ιστορικής στιγμής στην πορεία του χρόνου.

Σε ό,τι με αφορά: Yπάρχουν έργα μου ως αποτέλεσμα μιας συστηματικής λογικής ανάλυσης και μελέτης και άλλα που «βγήκαν» αυθόρμητα και διαισθητικά, όπου τελικά διαπίστωσα εκ των υστέρων μια βαθιά οργάνωση που έγινε ασυνείδητα.

 

ΠΟΙΗΣΗ - ΒΙΚΤΩΡ

 

Βικτωρ Αφορισμοι 881 - 890

Περιμένοντας την Μαλένα....

 

"ΣΕ ΗΣΥΧΙΕΣ ΔΩΜΑΤΙΩΝ" ----- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ ----- Απαγγελία: Κα...

Σε ησυχίες δωματίων

Οι ευτυχισμένες στιγμές, μνήμες πια, φωλιάζουν μέσα στα δωμάτια. Μέσα στα δωμάτια της ανυπόφορης ησυχίας. Εκεί, πριν τον λυτρωτικό ύπνο το μυαλό θα ταξιδέψει με την ελπίδα της παρηγοριάς

για τα όμορφα που έφυγαν για πάντα. Δημήτρης Βίκτωρ

Ο Έλληνικός λαός είναι ένας ηλίθιος λαός;

Αν προσέξει κανείς τις διαφημίσεις των τελευταίων ετών, αυτό θα διαπιστώσει:

Μαμάδες φαιδρές και ανόητες, μπαμπάδες χαζοχαρούμενοι και κρετίνοι.

Παιδιά χαζά που προσπαθούν να συνεννοηθούν με χαζότερους γονείς.

Και εκείνοι με τη σειρά τους με χαζομάρα μεταξύ τους!

Όλοι με λεξιλόγιο ηλιθίων!

Όλα κινούνται μέσα σε μια απέραντη βλακοηλιθιότητα... 

Και με αυτές τις διαφημίσεις πωλούνται τα προϊόντα στους σύγχρονους...έξυπνους Έλληνες!

- ... Έλα, πως κάνεις έτσι! Διαφημίσεις είναι!

Γύρισέ το τώρα στο KARA SEVDA .

Δημήτρης Βίκτωρ

Μπέμπα: Ο άγνωστος έφηβος που αμφισβήτησε τον Νεύτωνα.

Ένα άρθρο το 1969 προκάλεσε μεγάλη συζήτηση μεταξύ δασκάλων, μαθητών και κοινού, για το ζήτημα ότι ένας άγνωστος έφηβος από Αφρικανικό σχολείο κατάφερε να προσβάλει πειραματικά το νόμο της ψύξης του Νεύτωνα.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΠΕΜΠΑ ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ

Η ιστορία που ακολουθεί έχει περισσότερη παιδευτικό , παρά επιστημονικό χαρακτήρα . Το 1963, ένας δεκατρίαχρονος Αφρικανός μαθητής με το όνομα Erasto Mpemba, στην Ενωμένη Δημοκρατία της Τανζανίας, έφτιαχνε παγωτό στο σχολείο, το οποίο έκανε αναμιγνύοντας βραστό γάλα με ζάχαρη. Υποτίθεται ότι θα περίμενε να κρυώσει το γάλα πριν το τοποθετήσει στο ψυγείο, αλλά βιαστικά έβαλε το γάλα του μέσα στο ψυγείο χωρίς να το κρυώσει. Προς έκπληξή του, διαπίστωσε ότι το ζεστό γάλα έγινε παγωτό, πριν από αυτό των άλλων μαθητών. Ζήτησε από τον καθηγητή φυσικής του μια εξήγηση, αλλά αυτός του είπε ότι μάλλον πρέπει να έχει μπερδευτεί και οτι αυτό δεν γίνεται ....

Ο Μπέμπα πίστεψε τον δάσκαλό του. Αργότερα εκείνη την χρονιά συνάντησε έναν φίλο του που έφτιαχνε και πουλούσε παγωτό στην πόλη Τάνγκα. Ο φίλος του είπε στον Mpemba ότι όταν έκανε παγωτό, έβαζε το ζεστό μείγμα στο ψυγείο και αυτό πάγωνε γρηγορότερα. Ο Mpemba διαπίστωσε ότι άλλοι πωλητές παγωτού στην Τάνγκα χρησιμοποιούσαν την ίδια πρακτική. Αργότερα, όταν πήγε στο γυμνάσιο, ο Μπέμπα έμαθε τον νόμο ψύξης του Νεύτωνα. Ο Μπέμπα ρώτησε τον δάσκαλό του γιατί το ζεστό γάλα πάγωσε πριν από το κρύο γάλα όταν τα έβαλε στην κατάψυξη. Ο δάσκαλος απάντησε και πάλι ότι πρέπει να έχει μπερδευτεί. Όταν ο Μπέμπα συνέχιζε να υποστηρίζει την άποψή του, ο δάσκαλος τον προσέβαλε και από τότε, ο δάσκαλος και όλη η τάξη θα συνεχίσουν να επικρίνουν τα "λάθη του Μπέμπα" στα μαθηματικά και τη φυσική. Χαρακτηριστικά του έλεγαν "Αυτά είναι τα μαθηματικά του Μπέμπα"ή "Αυτή είναι η φυσική του Μπέμπα."

Λίγο αργότερα ο Μπέμπα δοκίμασε το πείραμα με ζεστό και κρύο νερό στο εργαστήριο βιολογίας του σχολείου του. Ανακάλυψε και πάλι ότι το ζεστό νερό πάγωσε νωρίτερα. Αυτό έγινε ενώ ήταν μαθητής στο δευτεροβάθμιο σχολείο Magamba της Τανζανίας. Αφού πέρασε τις εξετάσεις του σε άλλο επίπεδο, πήγε στο δευτεροβάθμιο σχολείο Mkwawa (πρώην Γυμνάσιο), στην Iringa, της Τανζανίας. Στο γυμνάσιο, ο διευθυντής του σχολείου κάλεσε τον φυσικό Denis Osborne, από το University College του Dar Es Salaam, στο συνέδριό τους με θέμα «Φυσική και ανάπτυξη της Τανζανίας», στο οποίο έδωσε διάλεξη για τη φυσική. Μετά τη διάλεξη, ο Μπέμπα του έθεσε την ερώτηση:

"Εάν πάρετε δύο παρόμοια δοχεία με ίσους όγκους νερού, το ένα στους 35 ° C (95 ° F) και το άλλο στους 100 ° C (212 ° F), και τα βάλετε σε καταψύκτη, αυτό που ξεκίνησε στους 100 ° C (212 ° F) παγώνει πρώτα. Γιατί?"

Η ερώτηση είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη γέλιου από το ακροατήριο των μαθητών, μαζί με γελοιοποίηση από τους συμμαθητές και τον δάσκαλό του. Ο Osborne είπε ότι δεν μπορούσε να σκεφτεί καμία εξήγηση, αλλά θα δοκιμάσει το πείραμα αργότερα. Όταν επέστρεψε στο εργαστήριό του, ζήτησε από έναν νεαρό τεχνικό να ελέγξει τον ισχυρισμό του Mpemba. Ο τεχνικός αργότερα ανέφερε ότι πράγματι το ζεστό νερό πάγωσε πρώτα και είπε "Αλλά θα συνεχίσουμε να επαναλαμβάνουμε το πείραμα μέχρι να πάρουμε το σωστό αποτέλεσμα." Ωστόσο, οι επαναλαμβανόμενες δοκιμές έδωσαν το ίδιο αποτέλεσμα και το 1969 οι Mpemba και Osborne έγραψαν τα αποτελέσματά τους (Mpemba, Erasto B.; Osborne, Denis G. (1969). "Cool?" Physics Education (Institute of Physics) 4: 172–175) .

Το άρθρο του το 1969 προκάλεσε μια τέτοια συζήτηση μεταξύ δασκάλων, μαθητών και του κοινού, ιδίως για το ζήτημα ότι ένας άγνωστος έφηβος από Αφρικανικό σχολείο, μπορεί, κατά μία έννοια, να ανατρέψει ή μάλλον να προσβάλει πειραματικά το νόμο της ψύξης του Νεύτωνα, με τόσο απλό τρόπο . Ο Μπέμπα προφανώς δεν είχε διαβάσει τον Αριστοτέλη , όμως το πείσμα , η αμφισβήτιση και η μεγάλη αξία της παρατήρησης, τον καταξίωσε σε όλη την επιστημονική κοινότητα . Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που η αμφισβήτηση αντί να εκτιμηθεί θετικά σαν εκδήλωση διανοητικής ωριμότητας, αντιμετωπίστηκε αρνητικά και λοιδορήθηκε. Βέβαια και πιό γνωστοί φιλόσοφοι, όπως ο Εμπειρικός, ο Descartes, ο Hume, ο Wittgenstein και άλλοι πολλοί που κινήθηκαν σε παράλληλες γραμμές σκέψης, επιχείρησαν να δείξουν ότι, τελικώς, η διαφωνία, η αμφιβολία ή η αμφισβήτηση δεν είναι απλώς μια ιδιοτροπία ή ένα σύμπτωμα του καιρού μας, αλλά είναι προέκταση ή αντανάκλαση της λογικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Πολύ ορθά κατά την άποψή μου το journal of Physics Education της Μεγάλης Βρετανίας το 1979, έδωσε στο φαινόμενο αυτό την ονομασία «φαινόμενο Mpemba» τιμώντας τον μικρό και άγνωστο αμφισβητία.

"Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η ίδια η φύση, αλλά το κομμάτι της φύσης που αποκαλύπτεται στη μέθοδο έρευνας που χρησιμοποιούμε".

Και ο Αριστοτέλης 2500 χρόνια πριν, στα Μετεωρολογικά του:

 "Το νερό αν έχει προηγουμένως θερμανθεί συμβάλλει στην γρηγορότερη κατάψυξη του, διότι έτσι ψύχεται νωρίτερα. Ως εκ τούτου, πολλοί άνθρωποι, όταν θέλουν να κρυώσουν νερό γρήγορα, ξεκινούν και το τοποθετούν πρώτα στον ήλιο. Έτσι, οι κάτοικοι του Πόντου όταν στρατοπεδεύουν στον πάγο για ψάρια (κόβουν μια τρύπα στον πάγο και έπειτα ψαρεύουν) και ρίχνουν ζεστό νερό γύρω από τα καλάμια τους ώστε να παγώσει πιο γρήγορα...."

 

 Και εδώ το πρωτότυπο, στα υπέροχα ελληνικά του:

 "Συμβάλλεται δ᾿ ἔτι πρὸς τὴν ταχυτῆτα τῆς πήξεως καὶ τὸ προτεθερμάνθαι τὸ ὕδωρ· θᾶττον γὰρ ψύχεται. διὸ πολλοὶ ὅταν τὸ ὕδωρ ψῦξαι ταχὺ βουληθῶσιν, εἰς τὸν ἥλιον τιθέασι πρῶτον, καὶ οἱ περὶ τὸν Πόντον ὅταν ἐπὶ τοῦ κρυστάλλου σκηνοποιῶνται πρὸς τὰς τῶν ἰχθύων θήρας (θηρεύουσι γὰρ διακόπτοντες τὸν κρύσταλλον), ὕδωρ θερμὸν περιχέουσι τοῖς καλάμοις διὰ τὸ θᾶττον πήγνυσθαι· χρῶνται γὰρ τῷ κρυστάλλῳ ὥσπερ τῷ μολύβδῳ, ἵν᾿ ἠρεμῶσιν οἱ κάλαμοι. θερμὸν δὲ γίγνεται ταχὺ τὸ συνιστάμενον ὕδωρ ἔν τε ταῖς χώραις καὶ ταῖς ὥραις ταῖς ἀλεειναῖς..."

Ο Orson Welles «θάβει» διάσημους σκηνοθέτες.

(Πέστα Όρσον! Τι μας τάιζαν οι κουλτουριάρηδες, όλα τα χρόνια!)

Ο Orson Welles, ένας από τους πιο σημαντικούς και τολμηρούς σκηνοθέτες που έβγαλε η Αμερική του εικοστού αιώνα κατάφερε να περάσει τον θρασύ του χαρακτήρα και στα λόγια του χωρίς να νοιαστεί αν θα τον κατηγορήσουν για υπερβολή.

Στις διάφορες συνεντεύξεις που έδινε κατά καιρούς δεν δίσταζε να λέει τη γνώμη του χωρίς λογοκρισία.

Ο άνθρωπος που έφτιαξε το Citizen Kane είχε πολλά να «σούρει» σε Ευρωπαίους διάσημους σκηνοθέτες (και όχι μόνο).

«Υπάρχει τόσο πολύ Αντονιόνι και Μπέργκμαν εκεί έξω που καλύτερα να πεθάνω παρά να κάτσω και να δω όλο αυτό το πράγμα».

«Σύμφωνα με τους κριτικούς το να είσαι βαρετός φαίνεται να είναι πολύ καλλιτεχνικό» λέει ο Orson Welles σε μία άλλη συνέντευξη του. «Ο Αντονιόνι είναι ένας σκηνοθέτης που είναι κατάλληλος μόνο για να φτιάχνει ταινίες σαν background για μοντέλα μόδας». Όσο αφορά τον Μπέργκμαν λέει: «Δεν καταλαβαίνω τις εμμονές του και μου φαίνεται τόσο ξένος όσο και οι Γιαπωνέζοι».

Για τον Φελίνι είναι λίγο πιο επιεικής. «Είναι αρκετά ταλαντούχος αλλά πολύ επαρχιώτης. Δεν νομίζω πως έχει και πολλά να μας πει πέρα από το παιδικό του αγορίστικο όνειρο από το χωριό».

Για τον Γκοντάρ έλεγε πως έχει μεγάλες δυνατότητες σαν σκηνοθέτης αλλά χώλαινε πάντα στο κομμάτι του σεναρίου.

Και τα πιο καυτά σχόλια έρχονται για τον Woody Allen τον οποίο και απεχθανόταν: «Τον σιχαίνομαι αυτόν τον άνθρωπο. Αυτός ο συνδυασμός ντροπής και ξιπασιάς με αηδιάζει». Όταν ο δημοσιογράφος του λέει πως ο Woody Allen είναι απλά ντροπαλός ο Welles ξεσπαθώνει: «Όπως όλοι οι άνθρωποι με ντροπαλές προσωπικότητες είναι απεριόριστα υπερόπτης».

Για τον Τζον Φορντ αναφέρει πως «έκανε μόνο κακές ταινίες» και «το The Searchers ήταν απαίσιο», για τον Καζάν έλεγε πως θα παραμείνει ασυγχώρητος γιατί κάρφωνε ονόματα στην Αμερικανική Κυβέρνηση και για τον ίδιο τον πατέρα του μοντάζ τον Άιζενστάιν είπε: «Τρομερά υπερεκτιμημένος».

Για τον Χίτσκοκ, τον πατέρα του τρόμου, είπε: «Έκανε ταινίες με φωτισμό για σειρά τηλεόρασης» και «νομίζω πως έπασχε από γεροντική άνια όλη του τη ζωή. Τον έπαιρνε ο ύπνος πολύ πριν τελειώσεις την πρόταση σου». Για το Vertigo του Χίτσκοκ, που αναδείχθηκε από το περιοδικό Sight & Sound ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών (δεύτερη είναι το Citizen Kane του Welles), ο Welles είπε «Τα πάντα σε αυτή την ταινία είναι ηλίθια».

                            Ο Orson Welles στην κηδεία του Darryl Zanuck

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

 

Νέα Ζηλανδία

Καλή η Νέα Ζηλανδία, υπέροχη, πιο υπέροχη από πολλά άλλα υπέροχα μέρη του κόσμου!

Αλλά για πόσο; 

Θυμίζει ένα σπίτι με υπέροχη θέα!

Πόσο να απολαύσεις τη θέα; 

Αν είσαι άνθρωπος της έμπνευσης και της έντασης, επιθυμείς το καμίνι! 

Κάπως σαν Μεσόγειο, κάτι σαν Ελλάδα! 

Μόνο εκεί μπορείς να ανακαλύψεις νέους Θεούς και να επικοινωνήσεις μαζί τους!...

Δημήτρης Βίκτωρ

"VICTOR VAN GOGH-2" - Αυτοπροσωπογραφία - (Λάδια σε καμβά - 60 Χ 70 εκ.)

 "VICTOR VAN GOGH-2" - Αυτοπροσωπογραφία - (Λάδια σε καμβά - 60 Χ 70 εκ.)

" ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ " - Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

RAPA NUI

 

IGUASU FALLS - BRASIL

 

Βικτωρ Αφορισμοι 871 - 880

"ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ" --- Ποίημα: Δημήτρης Βίκτωρ ---- Απαγγελία μαζί με την ...

Στην Τιμή και Μνήμη του Κωνσταντίνου Τζούμα.

Φίλου - Καλλιτέχνη - Ανθρώπου, .

Συνοδεία σήμερα, στην τελευταία του παράσταση…

Χαίρε, Κωνσταντίνε.........!

ΒΙΚΤΩΡ & ΠΑΡΘΕΝΩΝ

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

«Ποιο ρόλο παίζει η ποίηση στην προσωπική σας ζωή;»

 Αυτό ήταν ερώτημα σε πανελλήνιες εξετάσεις.

Προφανώς ξάφνιασε το ερώτημα. Συγχρόνως όμως, ανέβασε την Ποίηση σε κάτι σοβαρό.

Σίγουρα αναρωτήθηκαν οι πιο πολλοί εξεταζόμενοι:

Μα είναι τόσο σημαντική η ποίηση και μας ρωτάνε κάτι τέτοιο;

Αλλά και οι περισσότεροι γονείς το ίδιο αναρωτήθηκαν!

Και είναι φυσικό, αφού από τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων, διαβάζουν βιβλία οι δέκα χιλιάδες περίπου και ποίηση κάπου δύο χιλιάδες.

Τώρα γι' αυτούς τους 2000 η απάντηση είναι εύκολη.

Για τους υπόλοιπους….. Αυτοί πρέπει να μαντέψουν και να αυτοσχεδιάσουν.

Αλλά με το ψάξιμο αυτό, για την αξία της «άχρηστης» για πολλούς ποιήσεως, θα γίνουν πιο σοφοί!

 

Ο γονιός διάβασε ένα ποίημα στα παιδιά του και εκείνα δυσαρεστημένα για μια ακόμη φορά, ρώτησαν:

 Μα καλά γιατί μας διαβάζεις ποιήματα; Τι αξία έχει αυτό:

Και ο γονιός απάντησε:

 Γιατί η Ποίηση, όπως και όλες οι τέχνες, είναι συντροφιά και παρηγοριά στον άνθρωπο και ομορφιά στην σκέψη του και την ζωή του.

Είναι μοχλός διαμόρφωσης της ποιότητάς σου. Κάθε τέχνη είναι Ποίηση.

Και χωρίς Ποίηση, επιβιώνεις… Αλλά, πως να ζήσεις;

Τυχερά αυτά τα παιδιά που έκαναν κάποτε την ερώτηση και είναι έτοιμα να αριστεύσουν στην απάντηση!

Δημήτρης Βίκτωρ

Το τρέμουλο του Πούτιν

 

Έγινε είδηση το τρέμουλο του χεριού του Πούτιν.

Κρατούσε με το δεξί του σφιχτά την άκρη του γραφείου του.
Απορίες:

Να είναι άρρωστος; Πάσχει από ανίατη ασθένεια; Κάτι πολύ σοβαρό;

Αν δεν είναι άρρωστος τώρα, θα είναι αργότερα και εάν φανεί τυχερός και δεν πεθάνει νωρίς ή αν δεν τον καθαρίσουν οι έμπιστοι, θα έρθει η στιγμή, (όχι πολύ μακριά), που ανήμπορος, θα του τρέχουν τα σάλια και θα τρέφεται με καλαμάκι και θα χέζεται επάνω του στο ξαφνικό.

Γέρος και ανήμπορος, θα κοιτάζει την δυστυχία γύρω του, μέσα από την δική του δυστυχία και δεν θα μπορεί να αλλάξει τίποτε.

Μόνον θα κοιτάζει…

Θα χάσει τον ήρεμο ύπνο και στο κρεβάτι, πνιγμένος μέσα σε τύψεις θα του κτυπά η συνείδηση τις πόρτες και αυτός ιδρωμένος θα σκέφτεται μέσα σε μοναχικό τρόμο τα λάθη και πως θα μπορούσε να τα διορθώσει.

Και δεν θα ξημερώνει.

Έτσι θα είναι η κατάληξή του, όπως ήταν η κατάληξη όλων όσων είχαν κάποτε την δύναμη της εξουσίας και η Άτη τους οδήγησε να  διαπράξουν την Ύβρη.

Στην συνέχεια θα κτυπήσει η Νέμεσις και στο τέλος θα αναλάβει η Τίσις…
 

Τότε θα χαθεί σαν μία ξεθωριασμένη κηλίδα ασημαντότητας μέσα στην ανθρώπινη ιστορία…

Θα συμβούν όλα αυτά με αυτήν την σειρά ακριβώς!

Και θα τα ζήσει…

Το χέρι που τρέμει μπορεί να είναι η αρχή, το πρώτο δείγμα, αλλά και αν δεν είναι τώρα θα είναι σύντομα.

Έτσι θα συμβεί στον Πούτιν γιατί έτσι συμβαίνει πάντα για τους μικρούς…
Έτσι συμβαίνει σε όλους αυτούς…!

Δημήτρης Βίκτωρ

 

 …………………………,,,,,,,……………………………………………

 

Άτη:  Νοητική συσκότιση, τύφλωση του νου που οδηγεί στην ύβρη

Ύβρις:  Υπέρβαση των ανθρωπίνων δυνατοτήτων και προσβολή του δίκαιου και ηθικού που οδηγεί στη νέμεση

Νέμεσις:   Οργή που οδηγεί στην τιμωρία

Τίσις:   Απόλυτη τιμωρία