Τρόμος εν μέσω ησυχίας και αφασίας

Ο πίθηκος σήκωσε το κόκκαλο, μηριαίο οστό ήταν γιατί βόλευε το σχήμα του, και το κατέβασε με ορμή στο τριχωτό κεφάλι του άλλου πίθηκου που ήταν και φίλος του.

Ο αδελφός του άλλου πιθήκου πήρε και αυτός ένα μηριαίο κόκκαλο και παραμόνευσε μέχρι να φανεί ο προηγούμενος πίθηκος και το κατέβασε με μανία, κάνοντας το τριχωτό κεφάλι του σκλήθρες και ματώματα...

Έτσι αρχίζει το έργο και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε...

Τώρα μπορείς να φοβάσαι ελεύθερα. Έχεις κάθε λόγο γι' αυτό.

Το αίμα θα τρέξει δίπλα σου ή επάνω σου.

Η μπομπίτσα θα σκάσει στη γωνία ή στο κατώφλι σου. Ή μπορεί στο λεωφορείο που θα περάσει σε δέκα πέντε λεπτά!

Αυτό είναι το έργο σου των τλευταίων ετών. Αυτή η κατάντια!

Αυτό μνημονεύεις συχνά με τα λόγια σου, όταν δεν προσέχεις τι λες. Αυτό επεξεργάζεσαι με τις φριχτές σου σκέψεις, όταν τις αφήνεις ανεξέλεγκτες, χωρίς τριβή πολιτισμού και συμπόνιας.

Αυτό παράγεις με την αδιαφορία και αφασία σου!

Αφήνεις το τερατάκι να γίνει τέρας; Θα υποστείς τις συνέπειες...

Τώρα τρέξε για προσευχές!... Γι' αυτό επινόησες και τον Θεό, άλλωστε:

"Για να μην σκέφτεσαι και να τεμπελιάζεις ανενόχλητος".

Από αύριο να κυκλοφορείς φορώντας κράνος και πανοπλία.

Γελάς; 

Αφού δεν σε παίρνει να γελάσεις. Πως να γελάσεις;

Καλή αρχή στο σκοτάδι που έστρωσες στην έρημό σου!...

Δημήτρης Βίκτωρ