Βαμπίρ για γραμματέας με μέλλον υπουργού

Στο καφενείο:

«Τι σπουδάζει ο γιός σου;»

«Φαρμακευτική. Θα αναλάβει το φαρμακείο που έχει έτοιμη την πελατεία όταν θα βγω στη σύνταξη. Η κόρη σου;».
«Πολυτεχνείο. Πέρασε με άριστα! Είμαι χαρούμενος, αλλά θα πεινάσει, 
το ξέρω. Που δουλειά!».
«Όμως, μπράβο Παναγιώτη! Δεν πήγαν τζάμπα οι κόποι σου».
«Ο δικός σου Γιώργο;» 
«Γιατρός! Το είχα καημό να βγάλω έναν γιατρό, αλλά κι αυτός οχτακόσια ευρώ θα παίρνει».
«Η κόρη σου Αλέξη;».
«Σπούδασε ζωντανό Βαμπίρ», είπε αυτός με καμάρι.
«Είναι δυνατόν; Δεν το πιστεύω!». 
«Μα πως τα κατάφερε; Πολύ δύσκολο!».
«Πρέπει να είναι μεγάλο ταλέντο για να καταφέρει κάτι τέτοιο!»
«Ταλέντο; Ιδιοφυία δεν λες; Έβαλε ένα σκασμό σκουλαρίκια στα αυτιά και κάτι δακτυλίδια στη μύτη. Έβαψε επίσης και τα μαλλιά της με διάφορα φωσφορούχα χρώματα. Απορώ πως τα κατάφερε όλα αυτά. Σκληρή δουλειά!»
«Πω, πω κυρ-Αλέξη! Πρέπει να είσαι πολύ υπερήφανος!

Εσύ τιμάς την γειτονιά μας! Χώρια που το μέλλον της είναι διπλά εξασφαλισμένο! Αριστερούκλα, έτσι;»

«Τώρα, ναι! Μόνο έτσι βγαίνει…»

«Να σε ρωτήσω: Αφίσες κόλλαγε;»

«Ναι, με πάθος!»

«Ε, τότε θα γίνει και υπουργός! Γιατί όχι και πρωθυπουργός!

Μπράβο του κοριτσιού! Χίλια μπράβο!».
Ο Αλέξης όλο καμάρι:
«Ναι, έτσι είναι...αλλά για το υπουργείο λένε, πως χρειάζεται και μεταπτυχιακό και διδακτορικό!».
«Ε, τι είναι αυτά για την κόρη σου; Αφού πέρασε για ζωντανό βαμπίρ με την πρώτη ... όλα τα άλλα είναι παιχνίδια!...»
«Άκου ζωντανό βαμπίρ, με σκουλαρίκια στη μύτη και στα αυτιά!
Έχουμε τέτοια μεγαλοφυΐα στη γειτονιά;
Δεν το πιστεύω!...»
«Απίστευτο! Πραγματικά απίστευτο!»
«Ναι! Ναι! Απίστευτο!...

Βιτριολής – Άθλιος σχολιαστής