Περί Παρθενώνος... (Με αφορμή την ράμπα)

Όταν αποφασίστηκε να χτιστεί ο Παρθενών, όταν δηλαδή το αποφάσισε ο Περικλής, το 448 π., στην Αθήνα έγινε χαμός!

Κι αυτό γιατί η αντιπολίτευση με αρχηγό τον Εφιάλτη, κατηγορούσαν τον Περικλή για το έκτρωμα που πρόκειται να χτίσει!
Ο Τσίπρας της εποχής δηλαδή, βρήκε ευκαιρία να κερδίσει πόντους.

Ο Περικλής έκανε πως δεν άκουγε γιατί κατάλαβε πως είχε την μεγάλη ευκαιρία να κάνει το έργο για πολιτικούς λόγους. Η Αθήνα ήταν πανίσχυρη τότε και με το σύμβολο αυτό θα επέβαλε την κυριαρχία της ώστε να ψαρώσουν όλοι οι σύμμαχοι.

Ναι αλλά τα λεφτά είναι πολλά και από που;

Τόσα λεφτά μόνο κλεμμένα μπορεί να είναι.

Έτσι ο Περικλής έβαλε χέρι στα λεφτά των συμμάχων. Έκλεψε το ταμείο δηλαδή!

Είναι η μεγαλύτερη επίσημη ληστεία, αλλά για καλό σκοπό...

Τον συμβούλεψε γι’ αυτό και ο φίλος του ο Σοφοκλής, ναι ο τραγωδός, και πήρε θάρρος.

Βέβαια τον καταλυτικό ρόλο έπαιξε η Ασπασία, φίλη και αυτή κολλητή του Σοφοκλή, που κατάλαβε η πανέξυπνη, πως αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία, καθότι στην πιάτσα ζούσαν οι σπουδαίοι, Φειδίας, Ικτίνος, Καλλικράτης.

Τώρα! Του είπε.

Εκείνος κατάλαβε. Πενέξυπνος!

Γιατί εκτός των άλλων ήθελε και να την εντυπωσιάσει. Και το αποφάσισε.

Έτσι αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά, πως τα σπουδαιότερα έργα μέσα στην ιστορία, έγιναν για τον εντυπωσιασμό κάποιας αγαπημένης. Ακόμα και πόλεμοι. Γνωστό αυτό.

Το έργο άρχισε, οι σύμμαχοι γκρίνιαζαν και φούντωνε μέσα τους το μίσος. Ο Φειδίας έπιασε δουλειά και ο Ικτίνος με τον Καλλικράτη κατέστρωσαν τα σχέδια. Όλοι τους δώσανε ρέστα!

Ευθείες, καμπύλες, προσανατολισμός, κίνηση, σταθερότητα, απλότητα, δύναμη, κυριαρχία, ιστορία, μυθολογία, θρησκεία, ομορφιά. Και...Και...Και...

Όλα σε τελειότητα!

Έτσι λοιπόν ο Περικλής, παράξενος δημοκράτης, που κυβερνούσε και αποφάσιζε με δικό του τρόπο «δημοκρατικά», τα κατάφερε.

Και ευτυχώς.

Γιατί τώρα όλα τα άλλα είναι χωμένα και χαμένα στην ιστορία και ο Παρθενών είναι εκεί και τον θαυμάζουμε.
Ποιός Εφιάλτης τώρα; Ποιά αντιπολίτευση; Ποιά κλεμμένα λεφτά;
Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Αυτό που μένει. Έτσι είναι αυτά!

Όμως συνέβη και το άλλο:
Ο Παρθενών δεν τελείωσε ποτέ γιατί άρχισε ο Πελοποννησιακός πόλεμος, πάλι από τον Περικλή, που είχε καβαλήσει το καλάμι και ήθελε η Αθήνα να κυριαρχήσει στους πάντες.

Τα εγκαίνια έγιναν δέκα χρόνια μετά, ενώ δεν είχε τελειώσει το έργο, και όλοι διαμαρτυρήθηκαν γιατί δεν μπορούσαν να πάνε τουαλέτα, γιατί ο Παρθενών δεν διέθετε αποχέτευση! Ναι! Πάλι έγινε χαμός!

Τέλος πάντων, τα υπόλοιπα είναι γνωστά και η ιστορία του εκπληκτική, θλιβερή αλλά καταπληκτική!

Και ερχόμαστε στο τώρα:

Το μαγαζί είναι ακριβό και η Ελλάδα κερδίζει χρήματα αλλά κυρίως φήμη. Οι τουρίστες συρρέουν και οι Έλληνες καμαρώνουν.

«Όταν εσείς τρώγατε βαλανίδια, εμείς κάναμε Παρθενώνες, ρέ»... Ναι.... (Εμείς!)

Άσχετα αν οι πλείστοι εξ αυτών δεν την επισκέφτηκαν ποτέ! Πολύ ανηφόρα...

 

Τώρα που αποφασίστηκε να επιδιορθωθεί η ράμπα για να μην σκοντάφτει ο επισκέπτης, αλλά και για τα ΑμεΑ, πολλοί ανατρίχιασαν.
Μα είναι δυνατόν να τσιμεντάρουν τον Παρθενώνα; Άρχισαν τα όργανα. Ο καθένας το δικό του. Φοβερή εκκωφαντική μουσική των νέων Κωλοελλήνων. Ευτυχώς που επικεφαλής της κατασκευής είναι ο Μανόλης Κορρές. Αυτός ο καταπληκτικός ακούραστος υπεύθυνος για την συντήρηση εδώ και δεκαετίες. Η Ελλάδα είναι τυχερή που τον έχει.

Οι Ελληνάρες απτόητοι ξεσηκώθηκαν. Δεν ακούνε τίποτε.

Μα τον Παρθενώνα μας; Το καμάρι μας; Μας ρώτησαν εμάς;

Έχουμε κι εμείς γνώμη!

Φυσικά. Όλοι έχουν γνώμη...

«Αn opinion is like an asshole. Everybody's got one»

(Οι Ελληνάρες-Κωλοέλληνες έχουν πολλές εξ αυτών!)

Δημήτρης Βίκτωρ