Στη Μνήμη της Χρύσας

***

Η Χρύσα βρίσκονταν στο κρεβάτι του πόνου για 73 ημέρες.

Μια ημέρα ψιθύρισε με κόπο στον Σταμάτη:

«Μη στεναχωριέσαι. Τη ζωή μου την χάρηκα κι ό,τι έζησα μαζί σου…»

Ο Σταμάτης είχε σκύψει για να της δώσει κουράγιο και η Χρύσα τον πρόλαβε!…

Το παρακάτω ποίημα είναι προς τιμήν της.

***

Λόγια της Κλίνης

( Στη Μνήμη της Χρύσας )

« Ό,τι κι αν έζησα, ό,τι κι αν πέρασα μαζί σου,

όλα τα χάρηκα, έως την άκρη κι ως εδώ...»

Λέγονται αυτά ψιθυριστά, μα καθαρά ακούγονται

και καταγράφονται διαπερνώντας τύμπανα ακοής

κάνουν στροβίλους στο κρανίο, ηχούν, αντιλαλούν

σε υψηλές συχνότητες πληρώνουν το σύμπαν του μυαλού

και ησυχάζουν κάποτε στο τμήμα αυτό της μνήμης

έτοιμα να ορμήσουν και να ξεχυθούν στην πρώτη αφορμή

όταν εκείνη βασανιστικά θα σου τα υπενθυμίζει...

Είναι ποιότητα αυτή, περήφανη σοφία

φιλόσοφοι και ποιητές σεμνά υποκλίνονται

βλέπουν μπροστά τους την εφαρμογή

κάθε σπουδαίας ρήσης που μελετά ζωή και πόνο.

Οι λέξεις οι κατάλληλες και στη σωστή σειρά

είναι μια τέχνη υψηλή συνδυασμένη με στιγμή

που όλα συμπυκνώνονται σε μια λεπτή γραμμή

σε νήμα που το γνέθουν της φύσης οι θεοί.

« Ό,τι κι αν έζησα, ό,τι κι αν πέρασα μαζί σου

όλα τα χάρηκα, έως την άκρη κι ως εδώ...».

Δημήτρης Βίκτωρ

ΆΝΟΙΞΗ- 2014

Η Χρύσα