O Ύμνος της Εξουσίας Βλαχάρας (Μέρος 1ο)

Εξουσία μου Βλαχάρα

μου τα έκανες μαντάρα

πίσω από κλειστές κουρτίνες

έκανες καλές κομπίνες.

Υπουργοί με μπιχλιμπίδια

κουμπαριές με δαχτυλίδια

μαύρο χρήμα σκουπιδιών

φεύγει στο αλλοδαπών.

Η Βλαχάρα όμως βλέπει

τα νεράντζια στον καθρέφτη

από όνειρο ξυπνάει

και θυμάται πως πεινάει.

Η λιγούρα τρομερή

δεν χωνεύει την τροφή

θέλει κι άλλα για να δέσει

το στομάχι με τη μέση.

Η Νανάρα με τα σέα

τα μεμέ και τα ωραία

στη σκηνή κυριαρχεί

δίχως τσίπα και ντροπή.

Και ο πρόεδρος σωστός

βάζει μηχανή εμπρός

μα το λάστιχο κλατάρει

με τον Τζιόρτζιο καβαλάρη.

Η Βλαχάρα όμως εκεί

άριστη στην προσμονή

με τον Σάκη τον λεμέ

στήνουνε τον τζερτζελέ.

Πανηγύρι με τα φράγκα

η Ελλάδα μια παράγκα

τρυπημένη η οροφή

και λασπούρα στην αυλή.

Και ο κόσμος χαβαλές

γύφτος και σουρουκλεμές

ψήφους δίνει με ελπίδα

για να βγει απ´την παγίδα.

Φέρε την παραλλαγή

προεδράρα μπιρμπιλή

να τα φάμε όλοι μαζί

καθώς λέει κι ο Θωδωρή.

Το Μπιντόκ όμως αλλάζει

και το σώβρακό του βγάζει

γυμνωμένο και σε ήττα

δεν μπορεί να βρει την τρύπα.

Κι είναι η τρύπα τρομερή

μαύρη τρύπα, σκοτεινή

μέχρι που κι ο Αινστάιν

λέει συνέχεια νάιν, νάιν.

Τώρα μες την προστυχιά

ρεύση χρήματος με ουρά

στων πολιτικών τα χέρια

μοιάζουνε σαν περιστέρια.

Kαι ο λαός αιμορραγεί

μένει άφραγκος, ταπί

Eλληνάρες πονηροί

στις οφσόρ έχουν στραφεί.

Αγανάκτηση τρελή

δεν υπάρχει πια φυγή

με τις τσέπες αδειανές

θα λουστούν το προφανές.

Έτσι πια όλοι μαζί

θα γευτούνε την ντροπή

και στων αλλωνών τα χέρια

θα φαντάζουν πεφταστέρια

Και έτσι στο τοπίο αυτό

δίχως πια τον αρχηγό

ο λαός μένει μονάχος

μες το δάκρυ και ξωμάχος.

(Συνεχίζεται)

Δ. Βίκτωρ