" Α Ι Γ Α Ι Ο " - Ποίημα και Απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

Αιγαίο

 Γαλάζιο τ’ ουρανού και μπλε της θάλασσας
ορίζοντα σε κυανό του σπάνιου μαγεύουν
μέσα στον νου η ζωγραφιά στα μάτια αγαλλίαση
το σώμα ανάλαφρο πετάει στο απέραντο βαθύ.

 Ρεμβάζω μακριά, πιο μακριά και χάνομαι

κομμάτι σύμπαντος εγώ σε χώρα Ελληνική

οι μνήμες μου αναδύονται με ιερά δελφίνια

που ο Ποσειδώνας ελευθέρωσε σε σύννεφα αφρού.

 

Οδύσσειες ψιθυριστά χαρίζουνε ελπίδες

σε θαυμαστές τριήρεις λάμνουν ήρωες νεκροί

ναυάγια πολιτισμοί αναδύονται για σπάνια μουσεία

και οι σοφοί δακρύζουν για περγαμηνές πού ’χουν χαθεί.

 

Σ’ αυτό τον χώρο βρέθηκα ξανά και πάλι μόνος

κάθε φορά οι αισθήσεις μου πρώτο φιλί

αδύναμος στην ομορφιά, μα προσπαθώ ν’ ακολουθήσω

στου Αιγαίου την αναπνοή για μια στιγμή να σβήσω.

 Δημήτρης Βίκτωρ
Ιούλιος/2018