Το δράμα κάποιου Μιχάλη Ασλάνη

«Ο Θάνατος μια φρίκη. Ακόμη κι' αν θεωρηθεί λυτρωτικός…

 Τον λόγο της αυτοκτονίας κάποιου, επακριβώς κανείς δεν τον γνωρίζει...
Αυτή είναι και η "γοητεία" της πράξης...
Θάρρος ή δειλία;
Και όλα τα ενδιάμεσα τερτίπια και βάσανα της ζωής...
Αν είναι θάρρος, τότε χρειάζεται η δειλία. Αν πάλι είναι δειλία, θα χρειαστεί το θάρρος. Ενδιαφέρουσα διεργασία...
Το επιτυχημένο αποτέλεσμα, καθόλου δεν αφορά τον αυτόχειρα και εκλιπόντα. Αφορά τους άλλους για να δοκιμάσουν τις αντοχές φόβου, δειλίας, θάρρους... Συχνά με δόσεις αναλύσεων κουτσομπολιού.
Ο Θάνατος όμως μια φρίκη... Σαν στατιστική στο απέραντο σφαγείο των ανθρώπων και της ανύπαρκτης ανθρώπινης αγάπης, πλην της επιλεκτικής...
Μέσα σε όλο αυτό το θανατικό, πάντα υπάρχει μέρος για θρήνο στο ατομικό δράμα. Εκεί διακρίνεται και η σημασία του, που είναι σταθερά η αιχμή στο δείκτη της αξίας της ύπαρξης.
Είναι ένα βήμα πολιτισμού αυτό, ύστερα από τόσους αιώνες προβληματισμών...»

 ……………………………………………………………………………………………………………….

 Σημ.: Το σημείωμα αυτό έπρεπε να το είχα δώσει προ πολλού στον Μιχάλη, που τον ήξερα και ήταν πελάτης μου.

Ίσως να ανέβαλε για λίγο την θαρραλέα πράξη, λόγω δειλίας...
Για λίγο...
Άλλωστε μέχρι να διαβαστούν αυτές οι λέξεις, τόσοι και τόσοι δοκίμασαν τις αντοχές τους... Αυτές, τις μεταξύ δειλίας και θάρρους... Επιβάλλοντας το δικό τους τέλος... Φρίκης και λύτρωσης!...


V i C t ω R / Αύγουστος  2013