ΤΟ ΦΑΙΔΡΟΝ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ

Τα βραβεία δεν έπρεπε να υπάρχουν παντού και πουθενά. 

Δημιουργούν αλαζονείες, απογοητεύσεις, ψεύτικες ανωτερότητες και πλασματικές εξουσίες.

Ευγενής άμιλλα! Σιγά τώρα! Κρυφό μίσος και μισαλλοδοξία. Ευγένεια πως δήθεν δεν πειράζει τάχαμου αν είσαι δεύτερος ή τρίτος κ.λπ.

Τα Oscars:
Γκλαμουράτοι χαβαλέδες που παίζουν με δόξα της πλάκας, αλλά και με εκατομμύρια. Τόσα «φέσια», παίρνουν το βραβείο Όσκαρ και ξεχνιούνται αμέσως και δεν παίρνει Όσκαρ, για παράδειγμα, η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, το "Citizen Kane" !

Τα Νόμπελ:
Παίρνει Νόμπελ ο Χάμπερ για τα λιπάσματα αλλά αυτός κατασκεύασε τα αέρια που εξολόθρευαν τους Εβραίους!
Παίρνει Νόμπελ ο Μονίζ για την λοβοτομή!
Δεν παίρνει το Νόμπελ η Τζόσελιν Μπελ για την ανακάλυψη των Πάλσαρ και το παίρνει ο καθηγητής της!
Δεν παίρνει Νόμπελ ο Αϊνστάιν για την Θεωρεία της Σχετικότητας, αλλά για κάτι άλλο, από υποχρέωση!
Παίρνει Νόμπελ ο αρχιεγκληματίας Κίσσιγκερ! Και άλλα, κι άλλα!…
Και αντί μετά από αυτά τα εξευτελιστικά να καταργηθεί ο θεσμός, τρέχουν οι σοβαροί επιστήμονες και οι μεγάλοι λογοτέχνες και ξερογλείφονται μήπως και βραβευτούν.

Για τα βραβεία στους αθληταράδες του πρωταθλητισμού, των ολυμπιακών κ.λπ., τι να πεις;
Για να είσαι πρωταθλητής θα πρέπει να είσαι από ευφυΐα κάπως, και φυσικά οπωσδήποτε πρεζόνι. (Εκείνο το, "νους υγιής εν σώματι υγιή", δεν ισχύει και δεν ειπώθηκε ποτέ από την ελληνική σκέψη! Έτσι;).

Όλα αυτά βέβαια τα εμπνεύστηκαν από τους αρχαίους μας με τα Διονύσια-Όσκαρ της εποχής και τα κλαδιά ελιάς και δόξας από τους αρχαίους Ολυμπιακούς. Τότε αυτά γίνονταν για άλλο λόγο και φόβο, τώρα γίνονται για λεφτά και χαβαλέ, μόνον!

Όσοι βραβεύονται μετατρέπονται επίσης και σε μεγαλοφυΐες υποκρισίας. Σεμνά σχόλια για να γίνουν αρεστοί και κουραστικά ευχαριστώ για εντύπωση.
Οι μικρομέγαλοι διανοητές, βρίσκουν και διάφορες δικαιολογίες , όπως ένας δικός μας , που δήλωσε πως το δέχεται για την Ελλάδα και μόνον. Αλλά τσέπωσε και το εκατομμυριάκι! Καλώς.

Σημ.: (Ο Ελύτης, δεν δέχτηκε να το μοιραστεί με τον Ρίτσο ούτε και εκείνος με τον Ελύτη, όταν τους έγινε πρόταση για συμβολικούς λόγους, να ξεχαστεί κάπως ο εμφύλιος. Και οι δυό τους είπαν: Ή αυτός ή εγώ!))

Οι άλλοι σε όλα αυτά, οι δεύτεροι και κάτω, μένουν μπουκάλα! Θλίψη! Δεν πειράζει, λέει, σημασία έχει η συμμετοχή! Ε, αφού έχει σημασία η συμμετοχή, τότε τι χρειάζονται τα βραβεία;

Θα μου πείτε τώρα, εγώ που τα γράφω αυτά, τα γράφω εκ του ασφαλούς και είστε έτοιμοι να με ρωτήσετε, τι θα έκανα αν μου δίνανε βραβείο.

Απάντηση: Όταν αυτό θα συμβεί, εγώ θα το πάρω. Και θα πω, πως το παίρνω γιατί συνοδεύεται και από τα χρήματα, γιατί με αυτά θα τελειώσω τα καλλιτεχνικά μου σχέδια. Και θα πω, επίσης, πως μου αρέσει να με βλέπουν ως ανώτερο, και θα ευχαριστήσω μόνο τον εαυτό μου, που κουράζομαι για να δημιουργήσω όσα δημιουργώ και τα προσφέρω. 

Θα γελάω κι όλας για τους φωτογράφους!

Δημήτρης Βίκτωρ