Η
χαρμόσυνη είδηση έπεσε σαν κεραυνός!...
Ανεργία
τέλος για 4160 Έλληνες που τρέξανε να μαζέψουνε φράουλες στην Ηλεία!...Τρομερή είδηση! Το γράψανε όλες οι εφημερίδες και ο ξένος τύπος. Οι Γερμαναράδες τρέμουνε μήπως αποδειχθεί ότι οι Έλληνες είναι εργατικοί.
Να μάθουν οι Ευρωπαίοι να αποκαλούν τους Έλληνες τεμπελχανάδες!...
Πρωί
πρωί κινήσανε από όλα τα μέρη χώρας, με τραγούδια που είχαν ίδιο χαρούμενο
σκοπό με εκείνον του Ζαλόγγου, αλλά με μήνυμα διαφορετικό... Αντί να
αποχαιρετούν τον κόσμο, τον χαιρετούσαν!.
Φθάσανε
μπουλούκια όλοι μαζί και οι επιστάτες δεν είχαν που να τους βάλουν. Όσοι περίσσεψαν,
πάνω από τους 4160, έφυγαν λυπημένοι αλλά πάλι τραγουδώντας!..Οι υπόλοιποι ανυπομονούσαν, έτοιμοι να στρωθούν στη δουλειά. Πληροφορήθηκαν ότι πρέπει να ξυπνήσουν την επόμενη στις πέντε και μισή τι πρωί!.
Πέσανε τα πρώτα καντήλια, αλλά συνέβη...
Άρχισαν να μαζεύουν τις φράουλες και έπρεπε να
σκύψουν γι’ αυτό.
Ωχ! Ο
ένας... Αμάν, πιάστηκα, ο άλλος! Νέα καντήλια πέσανε. Περνούσε η ώρα και άρχισε
η γκρίνια και τα μουρμουρητά:
«Είναι δουλειά αυτή;
Πιάστηκα γαμώτη μου! Αυτή είναι δουλειά για Αλβανούς, θα κάνω εμετό από το
σκύψιμο!...Και για Πακιστανούς, ζαλίζομαι!... Και για Ινδούς... Και για Μπαγκλαντές...
Για μετανάστες μας περάσανε, οι καραγκιόζηδες; Αυτή είναι δουλειά για
σκλαβωμένους σκλάβους!...»
Και
διάφορα τέτοια...
Πάνω
στον ενθουσιασμό για την πρόσληψη δεν είχαν ρωτήσει και για το μεροκάματο. Στο
τέλος της ημέρας ένας ρώτησε το, πόσο. Μόλις άκουσε ο επιστάτης, απάντησε με
αδιαφορία:
«Δεν φτάνει που βρήκατε δουλειά θέλετε και
λεφτά από πάνω; Τέλος πάντων είκοσι πέντε ευρώ είναι το μεροκάματο...». «Είκοσι πέντε μόνον;».
Όλοι έκπληκτοι άρχισαν τις φωνές. Ο επιστάτης φώναξε δυνατά:
«Και είναι και μαύρα! Δεν συμφέρει αλλιώς! Θα μπούμε μέσα!»
Όλοι άρχισαν να φωνάζουν αγανακτισμένοι. Χαμός!...
Ο επιστάτης φώναξε τον εργοδότη και εκείνος πήρε την ντουντούκα για να ακούγεται καλύτερα.
«Στους μετανάστες δίναμε
τα μισά. Δεν γίνεται να δώσουμε περισσότερα. Θα μπούμε μέσα. Δεν βγαίνουμε...
Ακούστε όμως, οι μετανάστες δουλεύανε για την πάρτη τους, ενώ εσείς... Εσείς
δουλεύετε για την ανεργία, για το καλό παράδειγμα! Να μην επαναληφθεί αυτό της Ημαθίας
και της Πέλλας που για το μάζεμα των ροδάκινων εμφανίστηκαν μόνο τριάντα
Έλληνες και 4485 αλλοδαποί και πήραν τη δουλειά. Για να αποδείξετε στους Γερμαναράδες ότι δεν
είστε τεμπέληδες! Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!...».
Στο
άκουσμα αυτών των λέξεων, όλοι μείνανε βουβοί. Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στις
παρειές. Ένας άρχισε να ψιθυρίζει τον εθνικό ύμνο και έσκυψε να μαζέψει τις
φράουλες εμπρός του. Δεν έβλεπε από τα δάκρυα! Το ίδιο και οι υπόλοιποι μέσα σε
ρίγος συγκίνησης.
Όλοι σκυμμένοι να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο,
μαζεύοντας φράουλες! Τι σκηνικό!... Το Θέαμα μοναδικό!
Πιο
πέρα στο καφενείο τρεις αλλοδαποί έπιναν το καφεδάκι τους, διαβάζοντας το
βιβλίο, "Εξουσία Βλαχάρα".
Είναι λυπημένοι που χάσανε τα μεροκάματα
από τους δουλευταράδες Έλληνες.
Λέει
ο ένας:«Τρομερή φυλή! Έχουν ρίζες δυνατές, όχι σαν εμάς! Όταν ενωθούν, κάνουν θαύματα!...»
Λέει ο άλλος:
«Κοίτα τι σκαρφίστηκε ο μπαγάσας ο εργοδότης για να γλυτώσει το ΙΚΑ!...»
Λέει ο τρίτος:
«Περιμένετε μέχρι μεθαύριο που θα μας φωνάξουν να συνεχίσουμε εμείς.... Τα θαύματα διαρκούν τρεις μέρες το πολύ!
Ύστερα πέφτει ξύλο!...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου