Σ ι ν έ Α π ό λ λ ω ν

Σ ι ν έ     Α π ό λ λ ω ν
(Αφιερώνεται στα αδέρφια μου και σε όλη την οικογένεια) 

Είναι  ζεστό βραδάκι στο καλοκαιράκι
και η λεμονάδα θα παρηγορήσει την αναμονή
όπου να ’ναι θα ακουστεί ο θόρυβος από τη μηχανή
της δέσμης η μαγεία θα κινήσει
και το ταξίδι στην οθόνη θ’ αρχινήσει.

 Κάπου πηγάζει ένα φώς που σκίζει το σκοτάδι
με παιχνιδίσματα η δέσμη του κυριαρχεί
όλοι εκστατικοί γι’ αυτό που θα συμβεί
για ό,τι λέει παρακάτω η ιστορία.

 
" Έχει αγωνία αυτό το έργο, δύσκολο να μαντέψεις
ποιος είν’ αυτός που θα προδώσει, ποιος θ’ αγαπηθεί
ποιός είναι ο καλός και ποιος ο δίκαιος
αυτός ο ήρωας που θα φανεί εκεί, στο τέλος".

 
Περνούν σκηνές γυρίζει η ταινία
είναι παλιά ιστορία που έρχεται από το παρελθόν
σκούρες εναλλαγές με φώτα η αγωνία σε σιγή
στην κορυφαία την στιγμή η μουσική ηχεί
σε λίγο ησυχία απόλυτη, φριχτή αναμονή
μόνο το γρύλισμα της μηχανής ακούγεται
δηλώνοντας πως το μαρτύριο ποτέ δεν τελειώνει.

 
Ηθοποιοί μου πεθαμένοι, ήρωες αγαπημένοι
στα γκρίζα χρώματα όλη σας η πλοκή
οι ιστορίες ζωντανές και φωτεινές
δράματα μ’ αγωνίες, γέλια με κωμωδίες
μονομαχίες, περιπέτειες γιγάντων, τραγωδίες.

 
Έρχεται διακοπή στην πιο καλή στιγμή
διάλειμμα για λίγο, ώρα για λεμονάδα πάλι
συζήτηση αν έγινε ως τώρα κατανοητό
το θέμα της υπόθεσης, το ψυχολογικό…

 
Τελειώνει το διάλειμμα, το αυτί προσηλωμένο εκεί
που θ’ ακουστεί ξανά της μηχανής το γρύλισμα
καθώς το φιλμ το δρόμο του ξανά θ’ αρχίσει
κομμάτι από ευτυχία στα σκοτάδια να χαρίσει!...

 Δημήτρης Βίκτωρ
Ιούλιος-2013