Η Φρίκη του Νέου Χρόνου

Η αρχή του κάθε Νέου Χρόνου είναι μια Φρίκη!

Σου θυμίζει ότι πέρασε ένας ακόμη χρόνος και ότι πέρασαν τόσα και τόσα χρόνια πριν από αυτόν τον χρόνο...

Σου θυμίζει τους νεκρούς και όσους είναι χαμένοι σαν τους νεκρούς!…

Μόνο οι μικροί στα χρόνια χαίρονται γιατί βιάζονται να μεγαλώσουν.

Όλοι οι υπόλοιποι κοιτάζουν κρυφά μέσα στον καθρέφτη για να δούνε τον παλιό τους εαυτό! Αλλά αυτό που βλέπουν είναι κάθε μέρα και κάτι άλλο.
Οι πιο πολλοί ζουν μέσα στην σπηλιά, εκείνη του Πλάτωνα, και υποφέρουν λιγότερο. Οι ανούσιες παρέες και τα χαχανητά για επιτηδευμένο γέλιο, είναι προϊόντα αυτής της διάσημης σπηλιάς.

Οι άλλοι που κατάφεραν να βγούνε στο φως, είναι ευτυχείς για άλλο λόγο: Αυτοί είναι ευτυχείς γιατί γνωρίζουν την δυστυχία. Την δυστυχία του δικού τους κόσμου και όλου του κόσμου.
Γνωρίζουν για την Ροή της ζωής, αισθάνονται την συνεχή ροή των γεγονότων, αισθάνονται το τέλος.
Γνωρίζουν για την αδικία που κυριαρχεί παντού.
Ξέρουν πως η αγάπη είναι ατομική υπόθεση και πως αυτή όλων των θρησκειών, είναι επιτηδευμένη και επιλεκτική.
Γνωρίζουν πως, αν σε απασχολεί η καθαρή σου συνείδηση, όταν θα νοιώσεις ευτυχής για λίγο, θα αισθανθείς στην συνέχεια την δυστυχία για πολύ. Η φρίκη είναι παντού. Μέσα σε κάθε σπίτι, μέσα στον κόσμο σου και μέσα σε όλον τον κόσμο.

Ό,τι είδες μέχρι τώρα, ό,τι έζησες και είπες, είναι αυτό που θα ζήσεις μέσα στην ευχή σου. Μέσα στην ανούσια ευχή σου!

Μέσα στην φρίκη του τέλους σου, που σχηματίζει το είδωλό σου εκεί μέσα στον καθρέφτη σου.
Μέσα στην φρίκη του συνόλου και την δική σου Φρίκη!

Δεν την είδες μέχρι τώρα; Δεν την αισθάνθηκες;
Είναι θέμα χρόνου... Θα την δεις, θα την ζήσεις και θα την αισθανθείς, την Φρίκη...

Δημήτρης Βίκτωρ