Για τους ποιητές

Οι περισσότεροι ποιητές γράφουν ποιήματα απλώς για να γράφουν. Κανείς δεν τα διαβάζει. Χάνονται στη λήθη του συρταριού τους και οι ίδιοι, μετά από καιρό, τα έχουν ξεχάσει.

Κάποιοι καλοί ποιητές γράφουν για να εντυπωσιάσουν τους ανθρώπους των γραμμάτων. Μερικές φορές τα καταφέρνουν. Εδώ χρειάζονται και οι γνωριμίες.

Κάποιοι καλύτεροι τα γράφουν για να ασχοληθούν οι ανθολόγοι με τις αναλύσεις τους. Αυτοί οι τελευταίοι δεν ενδιαφέρονται, βέβαια, για τον ποιητή και την ποίησή του, αλλά το κάνουν για να δείξουν πως οι ίδιοι είναι τόσο ενδιαφέροντες, επειδή κατάλαβαν αυτά που δεν κατάλαβαν οι πολλοί.
Οι ανθολόγοι, δηλαδή, είναι οι ταξιθέτες του θεάτρου που προσπαθούν να το παίξουν πρωταγωνιστές. Μα ασχολούνται κυρίως με τους «μετά θάνατον», ώστε να έχουν άνεση και ελεύθερο πεδίο.

Οι γνήσιοι ποιητές γνωρίζουν την αξία τους, μα την κρύβουν για να μην παρεξηγηθούν. Επιθυμούν, βέβαια, την αναγνώριση, όμως αυτή δεν έρχεται αν δεν καλλιεργήσουν γνωριμίες ή αν δεν παραχωρήσουν κάτι σε κάποια συναλλαγή.
Έτσι, δεν συμβιβάζονται με αυτά και περιμένουν να πεθάνουν, για να ασχοληθεί στο μέλλον κάποιος ή κάποιοι ανθολόγοι με το έργο τους, για τους λόγους που ήδη αναφέρθηκαν.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι άλλοι ποιητές, οι ποιητές της ουσίας και της αξίας, ελάχιστοι, σπάνιοι, που γράφουν για να χαρίσουν σκέψη και γνώση, ώστε να αλλάξουν κάπως τον κόσμο, παρηγορώντας τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους.
Δεν θα σας μιλήσουν γι’ αυτούς. Εκείνους πρέπει να τους αναζητήσετε. Και μόλις βρείτε κάποιον, μόλις πέσετε σε κάποιο ποίημά του, θα καταλάβετε δίχως αμφιβολία τι είναι και τι σημαίνει το ποίημά του:
Το ποίημα που χαράσσεται στη μνήμη, που το θυμάσαι, το αφηγείσαι, που σε αλλάζει, νιώθοντας την ανάγκη να το μοιραστείς με τους αγαπημένους σου.
Θα νιώσεις την μέθεξη…Ίσως……..

Δημήτρης Βίκτωρ